Και πού να ρίξω το μεγάλο μου καημό όπου θ’ ανοίξει η γης, και θα ανοίξει η γης. Ήλιε φονιά πως άφησες να γίνει το κακό σκοτώσανε το σταυραετό (Αγοραστό) και τον αυγερινό (Μιχαλάκη) κάτω στο σταυροδρόμι σκοτώσανε το νιο Παρασκευή μεγάλη σταυρώσανε τον Χριστό…
Η θεία μου η Λία, καίτοι ακραιφνής Σκρεκικιά, στο εικόνισμα δίπλα από τη φωτογραφία του μακαρίτη του θείου Τάκη έχει φωτογραφίες του Αγοραστού και του Μιχαλάκη…
Δεν μπορώ να σας περιγράψω τις δραματικές στιγμές το βράδυ της Κυριακής όταν πήγε να ανάψει το καντηλάκι και άρχισε να σπαράζει «αχ Κώστα, Κώστα», «αχ Χρήστο, Χρήστο»… Δάκρυα μιλάμε, ποταμοί, ούτε στην κηδεία του θείου Τάκη τέτοιο πράμα…
Μοιρολόι;… Τρελό!!!… Αφού άκουσαν τους σπαραγμούς οι γειτόνισσες και φιλενάδες της Αρχοντούλα, Δοσούλα, Γιαννούλα, Μαριγούλα, Δημητρούλα και έσπευσαν για συμπαράσταση ρουφώντας κονιάκ και τρώγοντας στραγάλια και σταφίδες όλη νύχτα (… τούμπανο το στομάχι)…
Και τα κορίτσια ρίξανε κάτω τα μαλλιά έξω απ’ τη Νομαρχία για να πιαστείς αϊτέ (Μιχαλάκη), να πιαστείς αϊτέ ν’ ανέβεις απ’ τη λησμονιά…Ήλιε φονιά πως άφησες να γίνει το κακό σκοτώσανε το σταυραετό και τον αυγερινό κάτω στο σταυροδρόμι σκοτώσανε το νιο Παρασκευή μεγάλη σταυρώσαν τον Χριστό…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε και ο Gottfried Leibnitz «δεν υπάρχει τίποτα χωρίς αιτία»…