Η Χριστούλα η Ντιντή συμπλήρωσε 100 μέρες και 100 νύχτες στη Νομαρχία Τρικάλων ως αντιπεριφερειάρχης και αυτές ήταν αρκετές για να μας κάνουν να ξεχάσουμε άπαξ τον Χρήστο τον Μιχαλάκη και να αναρωτηθούμε… μα τι χάναμε τόσα χρόνια;…
Λέγαμε παλιά, εμείς που θητεύσαμε στα υπόγεια του Περισσού, ότι όταν τύχει κάποια μέρα, όταν τύχει να γκρεμίσουνε τα τείχη οι εργάτες θα χορεύουνε στην πίστα δίπλα στον καπιταλίστα…
Αυτό συνέβη στην καθ’ ημάς μικρά μας πόλη και επιβεβαιώθηκε με την αναρρίχηση της Χριστούλας που λατρεύουμε στην ηγεσία της Νομαρχίας…
Η Χριστούλα έφερε άλλο αέρα στη Νομαρχία και νέα ήθη στη καθημερινότητά μας… Έβαλε φόρμα και γαλότσα και ξεχιόνισε τα βουνά (… που ‘σαι Μιχαλάκη για να δεις), έστησε πεσμένες γέφυρες, συνεννοήθηκε με τους δημάρχους για να συντάξουν πρόγραμμα ανασυγκρότησης του νομού μας, φόρεσε τα καλά της, το είπε στον μπαμπά της, και έστησε εξέδρα πολυτελείας στην παρέλαση (… αν είχε λίγο χρόνο παραπάνω και σεμεδάκια θα άπλωνε), πήγε σε 42 Εσπερινούς μετ’ Αρτοκλασίας και Απόκρεψε με τον Δεσπότη και τον συνόδευσε στην καθέδρα της Περιφέρειας για να δουν τι θα γίνει με το Επισκοπείο της Μητροπόλεως…
Αυτά και άλλα πολλά τα οποία μας κάνουν υπερήφανους και αισιόδοξους ότι στην 5ετή θητεία της θα γράψει ιστορία η Χριστούλα μας…
Αγαπημένη μου… Η Χριστούλα μας είναι δασκάλα ελπίδας!!!..