Ιωβηλαίο για τον άνθρωπο που άλλαξε τον ρου της ιστορίας της τοπικής αυτοδιοίκησης και του πολιτικού κατεστημένου της πόλεως και επαρχίας ταύτης, το παιδί-θαύμα (… κάποτε) που εξελίχθηκε, ανδρώθηκε και κυριάρχησε παραμένοντας πάντοτε ο εαυτός του (… πράγμα σπάνιο στις μέρες μας)…
Όταν το σωτήριο έτος 1965 η βασιλομήτωρ Ελένη έφερνε στον κόσμο το μικρό Χρηστάκη, ουδείς μπορούσε να προβλέψει την εξέλιξή του, καίτοι έδωσε σημεία γραφής από παιδί ακόμη…
Προερχόμενος από μεσοαστική οικογένεια, δίχως λεφτά και «καταδικασμένος» να στηρίζεται στις δικές του πλάτες ο Χρήστος Μιχαλάκης πορεύτηκε έτσι στην εφηβεία και στα φοιτητικά του χρόνια…
Εμπνεύστηκε από τα ιδεώδη της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης, παρακολούθησε ως νεαρός τα τεκταινόμενα στο ιστορικό συνέδριο της Βόλβης, εισήλθε στην ΟΝΝΕΔ και εξελίχθηκε ως πρωτοκορυφαίο στέλεχος αυτής, οργανωσιάρχης και μαχητής στα αμφιθέατρα και παντού…
Το 2002 είπε το «ναι» στη μεγάλη πρόκληση και πήδηξε στο καράβι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης… Σάρωσε σαν νομαρχιακός σύμβουλος και σάρωσε ξανά και ξανά σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις για να καταρρίψει κάθε ρεκόρ το 2019 με 33.000 ψήφους, όντας ο πρώτος εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος της χώρας (… από ένα μικρό νομό σαν το δικό μας, το λες και άθλο)…
Γι’ αυτό πολλοί στην Αθήνα μίλησαν και μιλούν για «το φαινόμενο Μιχαλάκη»…
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά… Άλλαξε άρδην την εικόνα του νομού, ξεμπλόκαραν και ολοκληρώθηκαν έργα που λίμναζαν επί αιώνες, κατέθεσε ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης και το εφάρμοσε και το εφαρμόζει κιόλας και κυρίως κράτησε πάντα ανοιχτή την πόρτα του γραφείου του…
Γιατί, αλήθεια τώρα, του Μιχαλάκη δεν του ταιριάζουν οι γραβάτες και τον στενεύουν τα κοστούμια, όπως στη φωτό. Είναι ένας από εμάς, είναι «ο άνθρωπός μας», είναι αυτός που πάντα ψηφίζαμε και θα ψηφίζουμε με την καρδιά μας…
20 χρόνια Μιχαλάκης και… Πάσης Ελλάδος, λοιπόν!… Ήλιος που καίει και σκορπά την ερημιά. Να μας ζήσει το καμάρι μας…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε κι ο Γκάντι «αν χάνουμε την υπομονή μας, είναι σα να χάνουμε τη μάχη»…