Έλεγαν ότι η μέρα αυτή δεν θα έρχονταν ποτέ, η μέρα που η ελπίδα θα κέρδιζε το φόβο, η μέρα που το νέο θα κέρδιζε το παλιό, η μέρα που το φως θα επικρατούσε του σκότους, η μέρα που ο ΑΟΤ θα αποκτούσε το δικό του αθλητικό κέντρο…
Κι όμως όλα αυτά συνέβησαν χάρη κυρίως στην επιμονή ενός ανθρώπου, του γιατρού των έσω μας, του μετριοπαθούς και γλυκύτατου οραματιστή, του Κώστα του Παρδάλη…
Το όραμά του ενέπνευσε εξέχουσες προσωπικότητες του τόπου, σαν αυτές που διακρίνονται στη φωτό παραπάνω, τον Μιχάλη Παναγιώτου, τον Γιώργο Παναγιώτου, τον Γιώργο Ηλιάδη, τον Θέμη Τρικαλιώτη, τον Παντελή Χρυσαφόπουλο, τον sir Takis Παζαϊτη τον φανερά αδυνατισμένο και αιώνια ερωτευμένο με τον ΑΟΤ Γιώργο Παπαγεωργόπουλο, και άλλους πλείστους εκλεκτούς να ασχοληθούν με τον ΑΟΤ και να βάλουν το χέρι βαθιά στη τσέπη, πολύ βαθιά…
Και κάπως έτσι τα νέα παιδιά, τα πιτσιρίκια δηλαδή, τα «Τσικό» που λέγαμε στη γενιά μας (…το 2024 θα είμαστε μόλις 49 ετών) θα έχουν τα δικά τους γήπεδα, τις δικές τους σύγχρονες εγκαταστάσεις για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και να εξελιχθούν γρήγορα κι ως άνθρωποι κι ως ποδοσφαιριστές…
Η πατρίς ευγνωμονούσα Κώστα Παρδάλη…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε και ο Επικός ποιητής Χορίλος «Πέτρην κοιλαίνει ρανίς ύδατος ενδελεχείη», τουτέστιν μεθερμηνευόμενο «Μια επίμονη σταγόνα νερού ανοίγει τρύπα σε πέτρα»…