Βασικά προσπαθώ να κρατηθώ, ειδικά μέρες που ‘ναι, αλλά ομολογώ ότι κι εγώ ακόμη παρουσιάζω ώρες-ώρες απώλεια του ελέγχου των παρορμήσεων…
Δεν ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους ο Γιώργος Κανελλόπουλος, όταν έγραφε τους στίχους και ο Γιώργος Χατζηνάσιος τη μουσική στο έπος «ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ, εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ», αλλά… μια τέτοια εικόνα θα είχαν μπροστά τους, δε μπορεί…
«Είναι η ζωή μια φυλακή και γύρω γύρω τοίχοι» να λέει ο τέως αντιπεριφερειάρχης Μιχαλάκης, «είναι του πόνου η μουσική της μοναξιάς οι στίχοι» να συμπληρώνει ο πάντα έφηβος Μπάρδας, βλέποντας δίπλα τους να ζουν τον δρόσο του παραδείσου ο wannabe δήμαρχος Ζιώγας και η αντιπεριφερειάρχης Χριστούλα…
Αγαπημένη μου… Ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση…