Μια μέρα σαν αυτή, 23η του Νοέμβρη, γεννήθηκε το πιο λαμπρό (… και μελαμψό) αστέρι, ο άνθρωπος που έμελλε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας στη μικρά μας πόλη, ο άχαστος Χρήστος Μιχαλάκης…
Μια τέτοια μέρα η βασιλομήτωρ Ελένη έφερνε στον κόσμο αυτό το μοναδικό πλάσμα, το απλό, το καταδεκτικό, το ευγενικό, το λεπτεπίλεπτο, τον αντιπεριφερειάρχη ημών, τον μόνο ικανό να φέρει το όνομα του «αναπληρωτού» του μικρού πρωθυπουργού Κώστα Αγοραστού…
Μια τέτοια μέρα γεννήθηκε το καμάρι πάσης Τρικαλινής και Θεσσαλικής γης, ο ακάματος εργάτης του λαού, το βλάστημα της βασιλομήτωρος Ελένης, το αγλάισμα του Κριτσινίου και του Καστρακίου, τους εσχάτους δε χρόνους και του Παραποτάμου-όπου τυγχάνει γαμπρός (… στη Μαρούλα Γεωργολιού)- το παιδί που αγάπησε όσο τίποτα άλλο, φίλησε και φύλαξε σαν κόρη οφθαλμού τη γαλάζια σημαία της Ν.Δ….
Λένε ότι τα φετινά του γενέθλια ήταν πιο μελαγχολικά από ποτέ, χωρίς φίλους, χωρίς γνωστούς, χωρίς τραπέζια με Μπατσίλα, Ζούρτο, Καρανάσιο κλπ., αλλά δε πειράζει. Πληροφορούμαι ότι όλοι ετοιμάζονται να δώσουν… νέα μάχη στο πλευρό του!!!… Αδημονούμε και ευχόμαστε ολοψύχως και ολοκαρδίως το «έτη πολλά»…
Υπογραμμίζω μόνο ότι την τοιαύτη μέρα, 23 Νοέμβρη, άγουν τα γενέθλιά τους ο λίαν αγαπητός φίλος μου και κορυφαίος επιχειρηματίας Αποστόλης Σιώκης, ο Γιώργος Κούδας και ο… Μάικλ Γαλάκος!… Αυτά…
Αγαπημένη μου… Ars longa, vita brevis, τουτέστιν μεθερμηνευόμενο «η τέχνη μακρά, ο βίος βραχύς»…