Μια μέρα σαν αυτή, την 23η Νοεμβρίου του σωτηρίου έτους 1965 (… μπουμπούκι ακόμη το καμάρι μας) η βασιλομήτωρ Ελένη έφερνε στον κόσμο αυτό το παιδί, το βλάστημα του Κριτσινίου (… εκ του πατρός του), το αγλάισμα του Καστρακίου (… εκ της μητρός του), τον Χρηστάκη που έμελλε στο διάβα των ετών να αγαπηθεί πολύ και να σφραγίσει την ιστορία αυτού του τόπου…
Η 23η Νοεμβρίου είναι μέρα ιστορική και ιδιαίτερης αξίας για όλους μας. Πρώτον γιατί έχει εγεννήθη η αιώνια αγαπημένη μου, δεύτερον γιατί εγεννήθη ο λίαν αγαπητός Αποστόλης Σιώκης, πρόεδρος του φερώνυμου Ομίλου, και τρίτον γιατί εγεννήθη ο νυν και αεί αντιπεριφερειάρχης ημών Χρήστος Μιχαλάκης…
Το ατίθασο και μελαμψό αυτό παιδί είχε αρχηγικές τάσεις από τα εφηβικά του χρόνια. Σαν τερματοφύλακας στα ερασιτεχνικά του ΑΟΤ έκανε τέτοιες εμφανίσεις που πολλοί έφταναν να τον παρομοιάζουν με τον θρυλικό Γκρόμπελαρ…
Στα νεανικά του χρόνια έγραψε ιστορία στην ΟΝΝΕΔ και αναδείχθηκε σε έναν από τους καθοδηγητές και ηγέτες της γαλάζιας γενιάς, άσχετα αν δεν επιθύμησε ποτέ να εξαργυρώσει τίποτα, αλλά παρέμεινε πιστός και τίθονταν στη διάθεση του λαού που τόσο τον αγάπησε και τόσο τον λατρεύει (… sorry αλλά 33.000 ψήφους δεν παίρνεις αλλιώς)…
Τον Χρήστο Μιχαλάκη θα τον θυμόμαστε πάντα για τα έργα του, τους δρόμους, τις γέφυρες, τα γήπεδα, τα Μοναστήρια που αναστήλωσε και πολλά άλλα… Θα μας συνοδεύει ωστόσο πάντα και δια πάντα o ο τρόπος με τον οποίο αφήνει το βλέμμα του να αρμενίσει σε θάλασσες πλατιές… Να ζήσει το καμάρι μας, γιατί…αξίζει!!!…
Αγαπημένη μου… Βίος βίου δεόμενος ουκ έστιν βίος…
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
