Οδυσσέα Ράπτη… Από τη μέρα που ’φυγες τον ήλιο έχουμε χάσει κι η νύχτα την καρδούλα μας αιχμάλωτη έχει πιάσει… Έλα να μας τελειώσεις, μόνο εσύ μπορείς, έλα να μας τελειώσεις μη μας το αρνηθείς, στο στήθος μας μη φοβηθείς μαχαίρι να καρφώσεις…
Είσαι όλα ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, σου φωνάζουμε άκουσέ μας δεν αντέχουμε δεν υπάρχει λόγος πια να ζούμε μονάχοι είμαστε σαν το κύμα που το σπάει ο βράχος, μας έδωσες ζωή και έλα πάρ’ την πίσω σε παρακαλούμε… Έλα να μας τελειώσεις, μόνο εσύ μπορείς, έλα να μας τελειώσεις μη μας το αρνηθείς, στο στήθος μας μη φοβηθείς μαχαίρι να καρφώσεις…
Αφήνω αυτό εδώ, προς τιμήν του θρύλου του «Μύλου των Ξωτικών», γιατί ήδη… Ράπτη λέμε και κλαίμε στα Τρίκαλα!!!
Αγαπημένη μου… «Ου λέγειν τυγ’ εσσί δεινός, αλλά σιγάν αδύνατος» που έλεγε και ο Επίχαρμος…
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
