Είναι γνωστό ότι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης είναι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο οποίος μέσα από τις ταινίες του-όπως το λατρεμένο μου “Το λιβάδι που δακρύζει”– μας διαπότιζε με μια γλυκιά μελαγχολία. Καθώς όμως δεν είναι πια στη ζωή, από τη φωτογραφία παραπάνω θα μπορούσε να εμπνευστεί ο δεύτερος πιο αγαπημένος μου, ο Κουέντιν Ταραντίνο…
Οι ταινίες του Κουέντιν Ταραντίνο (Quentin Tarantino) συχνά αφηγούνται την ιστορία με φλας μπακ και φλας φόργουορντ, αναμειγνύοντας διαφορετικά χρονικά επίπεδα…
Ξεχωρίζουν για τους ευρηματικούς, γεμάτους χιούμορ και φιλοσοφία διαλόγους που χτίζουν τους χαρακτήρες και την ένταση…
Η βία είναι έντονη και συχνά στιλιζαρισμένη, σχεδόν καλλιτεχνική, δημιουργώντας ένα μοναδικό οπτικό αποτέλεσμα…
Είμαι βέβαιος ότι βλέποντας και μόνο τη φωτογραφία του Κουρέτα με τη Χριστούλα στο παγωμένο Περτούλι θα έδινε εύκολα τον τίτλο «Once Upon a time in Pertouli» και θα περιέγραφε με τον απαράμιλλο τρόπο του πως ξεχιονίζουν τους δρόμους στη Θεσσαλία…
Η ταινία κάλλιστα θα διεκδικούσε Όσκαρ δίπλα σε επικές του δημιουργίες, όπως “Reservoir Dogs” (1992), “Pulp Fiction” (1994), “Kill Bill” (2003-2004), “Inglourious Basterds” (2009),“Django Unchained” (2012) και σίγουρα το “Once Upon a Time in Hollywood” (2019)…
Αγαπημένη μου… “Ο κινηματογράφος είναι σαν ένα όνειρο που δεν ξυπνάς ποτέ” που έλεγε και ο Ingmar Bergman…
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
