Ασκήσεις… ακροβασίας στις σχέσεις του με την Κυβέρνηση για τον Δημήτρη Παπαστεργίου κατά την εναρκτήρια ομιλία του στο συνέδριο της ΚΕΔΕ το οποίο ξεκίνησε χθες στον Βόλο.
Ο δήμαρχος Τρικκαίων και πρόεδρος της ΚΕΔΕ δεν μάσησε τα λόγια του όσον αφορά τα «ανοιχτά θέματα» που έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση με την κεντρική εξουσία, σημειώνοντας ωστόσο σε κάθε του «χτύπημα» πως «αυτή η Κυβέρνηση μπορεί να μας καταλάβει».
Όπως καταγράφει το trikalavoice.gr εκτός όλων των άλλων ο Δημήτρης Παπαστεργίου έθεσε και θέμα αύξησης των μισθών των δημάρχων. Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα της ομιλίας του:
«Κλείνοντας, να δούμε όμως και κάτι που μας πονά και στο οποίο δυστυχώς δεν έγινε σχεδόν τίποτε; Το θέμα της καταστατικής μας θέσης. Βρισκόμαστε στη Θεσσαλία, στον κάμπο, και θα το πω όπως το αισθάνομαι, όπως το αισθανόμαστε μάλλον οι περισσότεροι εδώ μέσα… Νοιώθαμε και συνεχίζουμε να νοιώθουμε ως η τελευταία τρύπα του ζουρνά στη Δημόσια Διοίκηση. Δύο χρόνια προσπαθούμε να πείσουμε μια… αόρατη δύναμη, πως δεν μπορεί να φταίει ο Δήμαρχος που το «φανταστικό» ΠΔ για τους ναυαγοσώστες δεν μπορεί να εφαρμοστεί, ελλείψει ικανού αριθμού ναυαγοσωστών. Και όμως εμείς τρέχουμε δύο χρόνια τώρα στους εισαγγελείς κατηγορούμενοι ακόμη και για ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΑ, εμείς αγωνιούμε για να διαγραφούν τα πρόστιμα που μπήκαν. Εμείς τρέχουμε για το εξωφρενικό -σε σχέση με τις ευθύνες μας- νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς. Όχι, δεν μπορεί να φταίει ο Δήμαρχος ή ο Αντιδήμαρχος για κάθε αδέσποτο δάγκωμα! Μερικές φορές ειλικρινά νοιώθουμε πως οι κυβερνήσεις ΔΕΝ μας καταλαβαίνουν! Όμως ΤΩΡΑ πρέπει να μας καταλάβετε. Και δεν το ζητάμε από μία κυβέρνηση που είναι αδιάφορη. Τουναντίον το ζητάμε από μία κυβέρνηση που πιστεύουμε πως νοιάζεται για την Αυτοδιοίκηση, μία κυβέρνηση που στην αίθουσα αυτή έχει πολλούς φίλους. Και κάτι ακόμη. Κάθε μέρα υπογράφουμε δεκάδες αποφάσεις, αναλαμβάνουμε ευθύνες, ρισκάρουμε… για να πάρουμε τελικά… μισθούς πολλές φορές μικρότερους από αυτούς των διευθυντών μας! Δεν είναι ντροπή ούτε πρόκληση να ζητήσουμε επιτέλους καλύτερες απολαβές, αντίστοιχες με τις ευθύνες που καθημερινά επιφορτιζόμαστε».