Η χώρα μας καίγεται από άκρη σε άκρη…τις τελευταίες 6 ημέρες δάση και προστατευόμενες εστίες πράσινου παραδίδονται ανυπεράσπιστες στις φλόγες. Πόνος, οργή και θλίψη από ανθρώπους που χάνουν τους κόπους μιας ζωής όταν οι φλόγες μπαίνουν στους οικισμούς παλεύοντας μόνοι τους να υπερασπιστούνε τα δυστυχώς ακατόρθωτα.
Οι πραγματικοί υπεύθυνοι ωστόσο συνωστίζονται στη σειρά για μια φωτογραφία και μια δήλωση ικανοποίησης για τα αποτελέσματα των ενεργειών τους. Η κλιματική κρίση είναι εδώ καθημερνά και μας χτυπάει το καμπανάκι. Στην Ελλάδα όμως της αριστείας ήταν απλά η αφορμή για τη σύσταση ενός ακόμα υπουργείου και τον διορισμό και εκεί ενός φίλου από τα παλιά. Το περιβάλλον ουρλιάζει μέρες τώρα στην καταστροφή μα οι ευαίσθητοι άριστοι βρήκανε την ευκαιρία να ξεκινήσουν την «προστασία» του από την εγκατάσταση και εξασφάλιση μόνο των συμφερόντων των εκλεκτών τους.. Ο Τύμπανος αλλάζει όψη…πελώριες ανεμογεννήτριες διαλύουν κάθε έννοια οικοσυστήματος στην περιοχή και οποίος τολμήσει να αντισταθεί αντιμετωπίζει το μένος της εξουσίας.. Η περιφερειακή αρχή Θεσσαλίας κωφεύει εκκωφαντικά. Στα λόγια αντιστέκεται στις πράξεις απέχει… Όσο για την περιφερειακή ενότητα Τρίκαλων ακόμη είμαστε στην αρχή… Τοπικά συμβούλια και δημοτικές αρχές των δήμων Πύλης και Μετεώρων έχουνε πάρει ξεκάθαρη θέση εναντίον των επενδύσεων όπως κάποιοι εγκάθετοι τις χαρακτηρίζουν. Μένει να δούμε στην πράξη και μπροστά στις τεράστιες πιέσεις αν θα είναι στην πρώτη σειρά της μάχης.
Α και για το τέλος επειδή γνωρίζω την γνωστή καραμέλα όσων επιδιώκουν τις επενδύσεις άφησα το καλύτερο. Φυσικά και αγωνιζόμαστε για την αύξηση των ΑΠΕ. Φυσικά και αναλογιζόμαστε την απαίτηση για ηλεκτρική ενέργεια σε μια φάση πράσινης μετάβασης. Όμως για να έχουν κάποια αξία όλες αυτές οι οικονομικές θυσίες που κάθε νοικοκυριό κάνει σήμερα πρέπει να υπάρχει περιβάλλον. Και κανένας δεν ενεργεί στο όνομα της προστασίας του επιδιώκοντας να το καταστρέψει. Χρέος μας να παραδώσουμε στις επόμενες γενεές όσα μας παρέδωσαν. Το φυσικό κάλος της περιοχής μας αλλά και οι μοναδικές απάτητες βουνοκορφές του Ασπροποτάμου και της Τριγίας θα παραμείνουν αθώα όμορφες να μας θυμίζουν στη σύγχρονη καταιγιστική εποχή πως κάπου χρειάζεται και ένα φρένο… Το οφείλουμε στα παιδιά μας. Αγώνας λοιπόν ο καθένας στο μετερίζι του και όλοι μαζί ενωμένοι θα αντισταθούμε στα σχέδια των «περιβαλλοντικά ευαίσθητων» κυρίων της αριστείας..!!!
Γιάννης Κων. Χαιδος
Φαρμακοποιός ΑΠΘ
MSc health care management
Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Περιφερειακός σύμβουλος Θεσσαλίας