«Ένας Φοιτητής Ιατρικής έγραφε…»

Τις τελευταίες ημέρες του Ιανουαρίου του 2002, είκοσι και πλέον χρόνια πριν, δημοσιογραφικές αποκαλύψεις είχαν προκαλέσει δριμείες αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Κάποιοι μιλούσαν για επικίνδυνα παιχνίδια με τους θεσμούς, κατά ανάλογο τρόπο με τα όσα συμβαίνουν σήμερα. Τότε το δημόσιο λεξιλόγιο κυριαρχούνταν από τις «κρυφές κάμερες», τώρα από τις «επισυνδέσεις». Διαχρονικώς υπορρήτως παρούσα η σκιά εκδοτικών και οικονομικών συμφερόντων. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, ο τότε Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και οαρχηγός της Ν.Δ. Κ. Καραμανλής έφθασαν να ανταλλάξουν κατηγορίες για πολιτική
εκτροπή, ανεβάζοντας το θερμόμετρο της αντιπαράθεσης.

 

Πολλοί διατύπωσαν και
θεωρίες συνωμοσίας για το ποιοι ενορχήστρωσαν την πρωτοφανή αυτή πολιτική
κρίση. Σύμφωνα με καταγραφές της εποχής, η εκπομπή «Ζούγκλα» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου εικονογράφησε το πάθος του -τότε- βουλευτή Αχαΐας του ΠΑΣΟΚ, κ.Αλ. Χρυσανθακόπουλου για τον τζόγο ­και πιο συγκεκριμένα για τα λεγόμενα
«φρουτάκια». Ο Αχαιός βουλευτής εμφανιζόταν στην εκπομπή να υποκύπτει στο
πάθος του στην Πάτρα. Αλλά αυτό ήταν το λιγότερο. Όπως αναφέρουν, χαρακτηριστικά, σχετικά δημοσιεύματα, έκπληκτοι οι θεατές
παρακολούθησαν απόσπασμα κινηματογραφημένο με «κρυφή κάμερα», όπου ο κ. Χρυσανθακόπουλος διαπραγματευόταν με τον παρουσιαστή την προστασία του ονόματός του από τη δημοσιογραφική αποκάλυψη, με
αντάλλαγμα να αποκαλύψει ο ίδιος άλλους συναδέλφους του με αντίστοιχες εμπλοκές με τον παράνομο τζόγο ο οποίος στην Πάτρα εμφανιζόταν να ελέγχεται από τον επιχειρηματία Νικολετάτο. Ο εκ Πατρών βουλευτής -τότε- Επικρατείας της Ν.Δ. κ. Α. Σπηλιωτόπουλος εμφανίστηκε να διατηρεί
διαμέρισμα σε συγκρότημα που είχε οικοδομήσει τεχνική εταιρεία
συμφερόντων του κ. Νικολετάτου. Όλα αυτά ήταν μόνο η αρχή. Το θέμα, που ξεκίνησε από έναν «2ης γραμμής» βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, έφθασε να αγγίζει τον
τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ρυθμιστή του πολιτεύματος, αείμνηστο Κωστή Στεφανόπουλο. Κάποιοι, επικαλούμενοι
την ευθιξία του κ. Στεφανόπουλου, πιθανολογούσανε ακόμη και την παραίτησή του και αυτόματη προκήρυξη εκλογών, καθώς, παρά τις πιέσεις που φαίνεται να ασκήθηκαν στον ιδιοκτησίας του συγχωρεμένου, πλέον,  Γ. Κουρή, τηλεοπτικό σταθμό EXTRA και στον δημοσιογράφο Σπ. Καρατζαφέρη για να μην προβάλλουν το θέμα, όπως είχανε προγραμματίσει, τελικά, παρουσιάστηκαν ισχυρισμοί ότι ακίνητο ιδιοκτησίας του Κ. Στεφανόπουλου ήτανε μισθωμένο σε επιχείρηση «φρουτακίων».

Στο στόχαστρο του κ. Τριανταφυλλόπουλου μπαίνει και ο -τότε- υπουργός Μακεδονίας – Θράκης κ. Γ. Πασχαλίδης και -ο τότε- Υφυπουργός Εσωτερικών κ. Στ. Μπένος. Συγκεκριμένα, ο Γ. Πασχαλίδης κατηγορήθηκε για φερόμενες στενές σχέσεις με τον Γ. Τεκτερίδη, επιχειρηματία από τη Βόρεια Ελλάδα, που φαινόταν να εμπλέκεται σε δραστηριότητες παράνομου τζόγου. Είχαν έρθει στο φως «καταγγελίες» ότι το γραφείο του κ. Πασχαλίδη στα Γιαννιτσά ήταν δίπλα σε αυτό του Τεκτερίδη, όπως και φωτογραφία του κ. Πασχαλίδη με τον καταζητούμενο για παράνομο τζόγο επιχειρηματία κ. Γ. Τεκτερίδη, στο γραφείο του. Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που στις 22/11/2012, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ήθελε να κάψει το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, εισβάλλοντας στο γραφείο της διευθύντριας ρίχνοντας βενζίνη στο πάτωμα και απειλώντας να βάλει φωτιά, αυτοπυρπολούμενος. Αναφορικά με τον Σταύρο Μπένο είχε επιχειρηθεί να παρουσιασθεί ότι το εκλογικό του κέντρο στην Καλαμάτα ήταν ιδιοκτησίας του Δ. Μαθιόπουλου, ο οποίος χαρακτηριζόταν από δημοσιεύματα της εποχής ως ο «άρχοντας του παράνομου τζόγου στην περιοχή».
Μερίδα του τότε τύπου έκανε λόγο για επιχειρηματικά συμφέροντα, που
ορίζονται ως «σύστημα της μίζας και της επιδότησης» και -ευρισκόμενα σε δυσχερή
οικονομική θέση- εκβιάζουν το Μέγαρο Μαξίμου γιατί «αντί να κλείνει τις
«τρύπες» του ενός και του άλλου, άρχισε να κινείται σε άλλες σφαίρες και να
μιλάει για ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα».

Είναι η περίοδος που καταρτίζεται το νομοσχέδιο που θα εξειδικεύει την συνταγματική επιταγή που επιβάλλει ο «βασικός μέτοχος» σε ηλεκτρονικά ΜΜΕ να μην είναι και προμηθευτής του Δημοσίου. Το ποσοστό ορίζεται στο 5%.

Ο -τότε- εισαγγελέας Πρωτοδικών κ. Δ. Παπαγγελόπουλος, μετέπειτα Διοικητής της ΕΥΠ επί Κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή και Υπουργός Δικαιοσύνης επί Κυβερνήσεως Τσίπρα-Καμμένου, παραπεμφθεις, προσφάτως, στο Ειδικό Δικαστήριο περί ευθύνης υπουργών, για την “Υπόθεση Novartis”, ασκεί ποινική δίωξη κατά του κ. Σωκράτη Κόκκαλη για κατασκοπεία, απάτη, ξέπλυμα χρήματος και δωροδοκία σε βαθμό κακουργήματος. Την ανακοίνωση αυτής της δίωξης, στις 12:30μμ, μεσούσης της συνεδρίασης του Χρηματιστηρίου Αθηνών ακολουθεί κατακρήμνιση των μετοχών της Intracom και των άλλων εταιρειών συμφερόντων του κ. Κόκκαλη. Σε μία ημέρα χάνονται 164 δισ. δρχ. κεφαλαιοποίηση.

Η Ντόρα Μπακογιάννη ζητά την πλήρη απαγόρευση των παιγνιομηχανών, αλλά ο Γιώργος Σουφλιάς και ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Θόδωρος Ρουσόπουλος, δεν συμφώνησαν με την προσέγγιση της βουλευτού.

Για να λύσει το θέμα η κυβέρνηση Σημίτη, έφερε στη Βουλή και ψήφισε τον νόμο Χριστοδουλάκη (υπουργός Οικονομικών εκείνη την περίοδο), ο οποίος απαγόρευσε τελικά σχεδόν τα πάντα: κάθε μορφή μηχανικού, ηλεκτρικού, ηλεκτρομηχανικού και ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή όπως το θέτει το δικαστήριο, κάθε παιχνίδι που απαιτεί «συμβολή της μυϊκής δύναμης του παίκτη» με ή χωρίς «ηλεκτρικούς υποστηρικτικούς μηχανισμούς» ή έχει ηλεκτρονική μορφή, αυτόνομα ή είναι εγκατεστημένο σε ηλεκτρονικό υπολογιστή (ή κινητό τηλέφωνο) σε κάθε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο, εκτός αν πρόκειται για καζίνο.

Ο συγκεκριμένος νόμος φαινόταν, όμως, να παραβιάζει βασικές αρχές του κοινοτικού δικαίου, όπως η ελευθερία διακίνησης εμπορευμάτων και υπηρεσιών εντός της Ένωσης. Έτσι, η χώρα μας καταδικάστηκε για πρώτη φορά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τον Οκτώβριο του 2006,  να πληρώνει κάθε μέρα 9.640 ευρώ στις Βρυξέλλες, δηλαδή 3,5 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο,

 

Ο Σημερινός Πρόεδρος του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων, Δρ. Χρίστος Λιάπης, Ψυχίατρος, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας, έγραφε τότε, ως 5/τοετής Φοιτητής Ιατρικής του Α.Π.Θ., από τη θέση του ευαισθητοποιημένου πολίτη και του νέου που ανησυχούσε για την επάρκεια των θεσμών την πατρίδα μας. Είκοσι χρόνια μετά, με αφορμή ανάλογα εξωθεσμικά παιχνίδια και κρυμμένα συμφέροντα, ο Δρ. Λιάπης θυμάται και «αντιγράφει» εκείνο το άρθρο του που είχε δημοσιευθεί τον Φεβρουάριο του 2002 στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», μέρος του οποίου δημοσιεύθηκε «επικαιροποιημένο» σήμερα στον Ελεύθερο Τύπο.

Ένας Φοιτητής Ιατρικής έγραφε……

Στις 10 Φεβρουαρίου 2002, φοιτητής ιατρικής του Α.Π.Θ. έγραφα -τότε- χωρίς να μπορώ να φανταστώ πως 20 χρόνια μετά θα βρισκόμουν στο τιμόνι του ΚΕΘΕΑ, του Οργανισμού για την καταπολέμηση όλων των εξαρτήσεων, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και ο τζόγος, με αφορμή δημοσιεύματα που προσπαθούσαν να εμπλέξουν τον, εκείνη την περίοδο, Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αείμνηστο, πλέον, Κωστή Στεφανόπουλο, σε υπόθεση ενοικίασης μαγαζιού που χρησιμοποιήθηκε ως παράνομος χώρος για «φρουτάκια», με αρκετές προσμείξεις από κρυφές κάμερες, παρακολουθήσεις και….Big Brother. Είκοσι χρόνια μετά, δεν έχουν αλλάξει και πολλά, παρά τις δραματικές αλλαγές που μεσολάβησαν, στη σύγχρονη Ελλάδα. Ακόμη ασχολούμαστε με τις σαγιονάρες, τις προσκλήσεις και τα κοντά φορέματα που απαθανατίστηκαν κατά την πρόσφατη  δεξίωση για την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας, αντί να κρατούμε τον θεσμό υπεράνω σχολίων και παρασεναρίων, ως οφείλουμε και αντί να ασχολούμαστε με τα ουσιαστικά προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής Δημοκρατίας και κοινωνίας. Όπως έγραψε και ο Κικέρων στον 2ο «Φιλιππικό» του, εναντίον του Αντώνιου: «Ας υποκλιθεί, λοιπόν η εξουσία στο φουστάνι, ας προσκυνήσουν οι δάφνες την κυρία…», ενώ στην τοξικότητα των καιρών που από ότι φαίνεται δεν άλλαξαν και πολύ τα τελευταία 20 χρόνια έρχονται να προστεθούν και τα πρόσφατα σενάρια υποκλοπών και κατασκοπίας, με ευρύτερο στόχο τη θεσμική αποσταθεροποίηση σε συνθήκες που κάθε άλλο παρά προσφέρονται για τέτοιου είδους «παιχνίδια».

Ο Ντίνος, Ο Πρόεδρος και

η Φρουτοπία της σύγχρονης Ελλάδας*

 

Στην αρχή ήταν μια κρυμμένη κάμερα που κατέγραφε τη μιζέρια της βαρεμάρας και τη μικρότητα της αλληλοεκδίωξης δώδεκα εγκλείστων σε ένα σπίτι, προσπαθώντας να καλύψει το έλλειμμα ποιότητας και την απουσία εναλλακτικών στο τηλεοπτικό πρόγραμμα. Ύστερα ήταν μια άλλη κρυφή κάμερα που κατέγραφε (χωρίς εκείνος, φυσικά, να το ξέρει) ένα θεσμικό παράγοντα να παίζει παράνομα «φρουτάκια» και ένας δημοσιογράφος που προσπαθούσε να καλύψει το λειτουργικό έλλειμμα της δικαιοσύνης υποκαθιστώντας την εισαγγελική έρευνα. Στη συνέχεια η τηλεοπτική σύγχυση ρόλων, σκοπών, μεθόδων και επιπέδων ποιότητας έφτασε να εμπλέξει σε σκοτεινές δραστηριότητες τζόγου τον ύπατο άρχοντα του πολιτεύματός μας και να απειλεί εξωθεσμικά την ομαλή λειτουργία και το κύρος της δημοκρατικής μας πολιτείας.

Από αυτό το σημείο και μετά η κοινή γνώμη άρχισε να κινείται στην ειδησεογραφική τροχιά των τυχερών παιχνιδιών. Τα τηλεοπτικά παράθυρα γέμισαν καταγγέλοντες που επιδείκνυαν, πανικόβλητα, τα δημοκρατικά και θεσμικά τους αντανακλαστικά, κατεγγελόμενους που παραληρούσαν αυτοϋπερασπιζόμενοι και δημοσιογράφους που κυνηγούσαν με κρυφοκάμερες το «τζακ – ποτ» της αποκλειστικής αποκάλυψης.

Ανοίγοντας την τηλεόραση έχεις την αίσθηση πως ολόκληρη η πολιτική, η θεσμική και η κοινωνική ζωή αυτού του τόπου είναι εγγεγραμμένη μέσα στο κύκλωμα του παράνομου τζόγου. Οι προβληματισμοί, οι σκέψεις και οι προτεραιότητές μας έχουν κατακλυσθεί από άνομα «φρουτάκια» και η χώρα όλη έχει μετατραπεί σε μια απέραντη «φρουτοπία» που –όπως στην τηλεοπτική σειρά των παιδικών μας χρόνων- την απειλούν εξωθεσμικοί, κακόβουλοι, έκνομοι «μανάβηδες».

Εκτός από την αμέριστη και καθολική μας υποστήριξη στον ανώτατο άρχοντα του πολιτεύματος, ο οποίος υπέστη μια επίθεση που είναι σίγουρο ότι υποκρύπτει σκοπιμότητες σκοτεινής ευτέλειας, έχουμε να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις.

Πριν από λίγο διάστημα γίναμε όλοι μάρτυρες –πάλι μέσω των τηλεοπτικών φακών- ενός γεγονότος τραγικά κωμικού και θεατρικά παράλογου: κατά τη διάρκεια της επίσημης πρεμιέρας μιας θεατρικής παράστασης όπου είχαν προσκληθεί εκτός από τους άρχοντες της πολιτείας μας και οι νεόκοποι τηλεοπτικοί αστέρες του Big Brother, εις εξ αυτών, ο γνωστός μας Ντίνος έσπευσε να χαιρετήσει δια χειραψίας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ η έναρξη της παράστασης καθυστερούσε γιατί, ενώ είχαν προσέλθει όλοι οι επίσημοι, δεν είχαν ακόμα τελειώσει  το φλερτάρισμα με τις κάμερες τα αστέρια του Μεγάλου Αδερφού.

Είναι αλήθεια συγκλονιστικά αποκαλυπτικός ο τραγέλαφος του «Θεάτρου του παραλόγου» που περιγράψαμε. Οι προηγούμενες σκηνές σκιαγραφούν το περίγραμμα της παρακμιακής απειλής που συνιστά, για το κοινωνικοπολιτικό μας σύστημα, η ποιοτική έκπτωση της τηλεόρασης. Μιας τηλεόρασης που εξισώνει το ποιοτικό με το ευτελές, που εξομοιώνει το σημαντικό με το ασήμαντο και που χαρίζει άπλετη δημοσιότητα στον άγνωστο με τίμημα την αξιοπρέπεια και τη διακριτικότητα. Μιας τηλεόρασης που ευδοκιμεί παρασιτικά στο έλλειμμα των θεσμών και οργάνων της πολιτείας και στην απουσία δυνατοτήτων ποιοτικής ψυχαγωγίας της κοινωνίας. Το BigBrother  μας προετοίμασε επαρκώς για μια κοινωνία όπου κρυφές κάμερες θα καταγράφουν τη ζωή μας είτε γιατί δεν μπορεί αλλιώς να διασφαλισθεί η νομιμότητα, είτε γιατί το σύνολο δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει για να «διασκεδάσει» τη βαρεμάρα του.

Ο κοινός παρανομαστής που προκύπτει από τη χαοτική παραδοξολογία των ευτελισμένων τηλεπαιχνιδιών τύπου Big Brother και των καταγγελτικών δημοσιογραφικών εκπομπών που αποκαλύπτουν τα παράνομα τυχερά παιχνίδια είναι η  αναγκαιότητα για μια ποιοτικότερη και διαυγέστερη τηλεόραση αφ’ ενός και για μια διαφανέστερη και πιο λειτουργική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα εφ’ ετέρου. Χρειαζόμαστε άμεσα μια τηλεόραση που θα σέβεται το ρόλο της ως ποιοτικός δείκτης της κοινωνίας και που θα αναγνωρίζει τα όρια που τις υπαγορεύουν η αξιοπρέπεια του κάθε πολίτη (χωριστά) αλλά και ολόκληρης της δημοκρατικής μας πολιτείας (συνολικά). Χρειαζόμαστε δυναμικούς και σύγχρονους πολιτικούς φορείς ικανούς να προνοούν και να ανταποκρίνονται στα ουσιώδη ζητήματα της κοινωνίας αντί να πανικοβάλλονται αιφνιδιασμένοι μπροστά στην ευτέλεια της παραδημοσιογραφίας.

Χρειαζόμαστε επίσης μια εύρωστη συντεταγμένη πολιτεία που θα διαθέτει ρωμαλέους θεσμούς, διακριτικούς ρόλους και όργανα που θα περιφρουρούν και θα εγγυώνται στην τήρηση των νόμων και την πάταξη της παρανομίας ώστε να μην χρειάζονται οι ντετεκτιβίστικες παρεμβάσεις δημοσιογράφων που λειτουργούν ως αυτόχριστοι εισαγγελείς.

Θυμάμαι ότι στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, τη φρουτοπία την είχε σώσει από τους μανάβηδες ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος. Στη φρουτοπία, όμως, της σύγχρονης Ελλάδος η προστασία της δημοκρατικής μας ποιότητας και λειτουργίας από τους «μανάβηδες» της περιπεπλεγμένης ευτέλειας πρέπει να είναι έργο της θεσμικά κατοχυρωμένης πολιτείας.

 

Χρίστος Χρυσοστόμου Λιάπης

Φοιτητής Ιατρικής Α.Π.Θ.

και για την αντιγραφή,
Xρίστος Χ. Λιάπης MD, MSc, PhD
Ψυχίατρος – Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών
Πρόεδρος ΔΣ ΚΕΘΕΑ
Μέλος Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας
chliapis@yahoo.gr

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;