“Αν #ΝΔ_ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ… Τότε και #ΣΥΡΙΖΑ_ΒΙΑΣΤΕΣ;;;”

Του Χρήστου Πούλιου – Αν υποθέσουμε ότι το #ΝΔ_ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ προωθούνταν από κάποιους γιατί το θεωρούσαν σωστό και δίκαιο…

Και φυσικά, όχι, δεν έχουμε την απαίτηση από αυτούς τους «ευαίσθητους» που προωθούσαν το επαίσχυντο #ΝΔ_ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ να προωθήσουν και ένα αντίστοιχο και εξίσου επαίσχυντο #ΣΥΡΙΖΑ_ΒΙΑΣΤΕΣ.

Στο κάτι σαν κόμμα του καπετάν-Αλέξη, μας είχαν συνηθίσει να φαντασιώνονται και αυτοπαρουσιάζονται τους «καλούς», τους «αγνούς», τους «άσπιλους», τους «δικαιωματιστές», τους «αλληλέγγυους», τους «αμέμπτου ηθικής», τους «προστάτες» των θυμάτων βιασμών, ενδοοικογενειακής βίας, ξυλοδαρμών και λοιπών κακοποιητικών συμπεριφορών.

Πέραν αυτών, το χειρότερο ήταν που τόσα χρόνια αυτοί οι «μεγάλοι δημοκράτες», αυτοί οι αυτόκλητοι «υπερασπιστές πασών των αδυνάμων», αυτοί οι «αυτεπάγγελτοι και υπέρτατοι κριτές των πάντων», είχαν «ξεφύγει τελείως» κουνώντας το δάχτυλο σε όλους (πλην των δικών τους φυσικά).

Σε κάθε ευκαιρία που έβρισκαν για να στοχοποιήσουν μαζικώς και ανεξαιρέτως τους πολιτικούς τους αντιπάλους (πάντα γενναιόδωροι, δεν τσιγκουνεύονται σε τέτοια θέματα οι «σύντροφοι»), οι επιθέσεις τους γίνονταν με τα ίδια ελεεινά και άθλια μέσα:

– με μία αδικαιολόγητη γενίκευση (συνηθισμένο γνώρισμα όλων των φασιστικών νοοτροπιών που υποτίθεται τόσο πολύ σιχαίνονται οι «αριστεροί»),

– με εντελώς αυθαίρετη απόδοση ευθυνών,

– με απίστευτες ύβρεις και χυδαιολογίες κατά των αντιπάλων τους,

– με τη συνήθη ευκόλως εκστομούμενη αριστερίζουσα κατασυκοφάντηση οποιουδήποτε δεν είναι δικός τους

– και με πλήθος απαράδεκτες «ακτιβιστικές» αντιδράσεις που η δήθεν αυθόρμητη λαϊκή οργή «καθοδηγούσε».

Άραγε δεν γνώριζαν εκεί στην Κουμουνδούρου, ότι τα φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης, βίας και κακοποιητικών συμπεριφορών, ξεπερνούν τάξεις, θρησκείες, ιδεολογίες, κόμματα και επαγγέλματα;

Ή δεν πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό των «συντρόφων», ότι θα μπορούσε (όπως και έγινε δηλαδή), να βρεθούν και κάποιοι από το δικό τους κόμμα που να εμπλέκεται το όνομά τους σε υποθέσεις βιασμών ή κακοποιητικών συμπεριφορών;

Τι διάολο (έλεγα και εγώ και πολλοί άλλοι φαντάζομαι), τόσο ηλίθιοι είναι οι «σύντροφοι», που δεν καταλαβαίνουν ότι αργά ή γρήγορα θα πέσουν και οι ίδιοι στο λάκκο που σκάβουν για τους άλλους;

Και αν τώρα προέκυψε η περίπτωση Γεωργούλη, θα έπρεπε από πολύ νωρίτερα να γίνει αντιληπτό στην Κουμουνδούρου, ότι ο ολισθηρός δρόμος που είχε επιλεγεί δεν θα οδηγούσε σε «θρίαμβο», αλλά μάλλον σε μία ακόμα κομματική «τραγωδία», όπως και αποδεικνύεται σήμερα.

Θα έπρεπε έστω από τότε που αποκαλύφθηκαν τα σχετικά με το μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που είχε διαδικτυακές συζητήσεις με τη 12χρονη από τον Κολωνό την οποία εξέδιδε εκείνο το τέρας ο Μίχος, να «θυμίσει» σε αρκετά μεγαλοστελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάτι που είχαν επιλέξει να… «λησμονήσουν».

Ότι το «χρώμα» των παιδεραστών είναι αυτό της άθλιας διαστροφής τους, όχι το κομματικό.

Οι παιδεραστές, οι διεστραμμένοι, οι εγκληματίες και οι άνθρωποι που ρέπουν σε κακοποιητικές συμπεριφορές, δεν είναι μπλε, πράσινοι, κόκκινοι, ροζ, υπάρχουν παντού, σε όλα τα κόμματα, στους επαγγελματικούς κλάδους, στις κοινωνικές τάξεις.

Το ότι στον ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν λοιπόν να το τερματίσουν με τον λαϊκισμό και την διακίνηση θολών κατηγοριών κατά αντιπάλων τους, σε ένα τόσο σοβαρό και ευαίσθητο θέμα, σαν οι βιαστές να διαχωρίζονται μόνο σε δεξιούς και οι εραστές σε αριστερούς (μωρέ μπράβο οι αριστεροί, όλοι τους είναι καλοί και τρυφεροί εραστές;), δείχνει το μόνιμο θέμα που έχει ένα μεγάλο τμήμα του κόσμου της ψευτοαριστεράς με τις επιλεκτικές του ευαισθησίες που επιδεικνύει σε πάρα πολλές περιπτώσεις και με την ψυχωτική υποστήριξη του γνωστού μυθεύματος περί αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος.

Μαρτυρά όμως και τον κατήφορο που επέλεξαν να ακολουθήσουν οι «σύντροφοι» της Κουμουνδούρου και το απόλυτο ξεστράτισμά τους από τον «δρόμο» της προσεκτικής και με σεβασμό στα θύματα προσέγγισης της πολύ σοβαρής υπόθεσης του ελληνικού «ΜeΤoo», στην αγαπημένη τους «λεωφόρο» της χυδαίας πολιτικής εκμετάλλευσης, ακόμη και αυτού του τόσο ευαίσθητου θέματος.

Έτσι από μέρους τους, σε όλο αυτό το μακρύ διάστημα δεν πρωταγωνίστησαν ούτε η ευαισθησία για τα θύματα, ούτε τόσο η δικαιολογημένη οργή για αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα, τους θύτες.

Επί μακρόν οι οπαδοί, αλλά και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (και εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα) βυσσοδομούσαν στα κοινωνικά δίκτυα, στα τηλεοπτικά πάνελ και παντού, όχι για παράδειγμα για τον παιδεραστή Μίχο, αλλά κυρίως για σύνολη την κυβερνητική παράταξη ότι είναι «κόμμα παιδεραστών».

Δημιούργησαν μάλιστα και το ανάλογο hashtag «ΝΔ_ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ», επιρρίπτοντας χωρίς κανέναν δισταγμό μία τόσο βαριά κατηγορία, όχι στην ηγεσία της ΝΔ (που και αυτό απαράδεκτο θα ήταν εφόσον γενικεύει και αποδίδει ευθύνες επί δικαίων και αδίκων που απαρτίζουν την συγκεκριμένη ηγεσία), αλλά σε ολόκληρη της κεντροδεξιά παράταξη, στο κάτι περισσότερο δηλαδή από το 1/3 του λαού που ψήφισε το κυβερνών κόμμα.

Και ξαναλέω, αν ήταν μόνο οι «αφιονισμένοι» οπαδοί, μικρό το κακό.

Όμως το ότι όχι απλώς με την ανοχή, αλλά με την προφανή παρότρυνση της ηγεσίας τους, προχώρησαν πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και βουλευτές του, σε ανίερες επιθέσεις αυτού του είδους και ήθους εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων, δείχνει ότι κατόπιν απόφασης και σχετικής μεθόδευσης «κατέβηκε γραμμή» από τα υψηλά καθοδηγητικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου, περί «συλλογικής ενοχοποίησης και ευθύνης ολόκληρης της ΝΔ».

Το διανοείστε;

Οι «αριστεροί»!!!

Οι «αριστεροί» που οι πατεράδες τους και οι παππούδες τους γνώρισαν στο πετσί τους και πλήρωσαν με διωγμούς, με το ίδιο τους το αίμα και με τη ζωή τους ακόμα, τις απαράδεκτες λογικές περί «συλλογικής ενοχοποίησης και ευθύνης της αριστεράς»…

Ε, αυτοί οι σημερινοί ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΟΙ του καπετάν-Αλέξη αποφάσισαν, μεθόδευσαν και κατέβασαν γραμμή περί «συλλογικής ενοχοποίησης και ευθύνης μιας ολόκληρης αντίπαλης παράταξης».

Ζήλεψαν φαίνεται την προ πολλών δεκαετιών «δόξα» των τότε διωκτών της αριστεράς.

Αλλά βλέπετε δυστυχώς για τους εμπνευστές αυτού του σχεδίου διαπόμπευσης της ΝΔ, ήρθε και έσκασε την πιο ακατάλληλη στιγμή για τους ίδιους, ένα μήνα προ των εθνικών εκλογών, η αίτηση άρσης της ευρωβουλευτικής ασυλίας του Γεωργούλη, επειδή οι εισαγγελικές αρχές του Βελγίου έκριναν πως συντρέχουν λόγοι περαιτέρω διερεύνησης των εις βάρους του καταγγελιών για βιασμό και ξυλοδαρμό μίας Ελληνίδας πρώην υπαλλήλου του Ευρωκοινοβουλίου και νυν στελέχους της νομικής υπηρεσίας της Κομισιόν.

Έτσι με τον ΣΥΡΙΖΑ από κατήγορος να βρίσκεται πλέον στριμωγμένος στην γωνία, και απολογούμενος για τις φερόμενες αποτρόπαιες εγκληματικές πράξεις ενός δικού του ανθρώπου, που μάλιστα υπήρξε προσωπική επιλογή του προέδρου του, θέλω να πιστεύω ότι οι ραδιούργοι της Κουμουνδούρου θα πρέπει να έχουν πάρει το μάθημά τους.

Θα πρέπει μάλιστα κατά τη γνώμη μου κάτι να καταλάβουν τόσο από την στάση της ΝΔ που βρήκε μεν αφορμή να επιδείξει την διαφορά της έναντι του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιμετώπιση τέτοιων ευαίσθητων θεμάτων ασκώντας κριτική σε όσα η Κουμουνδούρου διακινούσε εις βάρους των κυβερνώντων για αντίστοιχες υποθέσεις, όμως δεν τσουβάλιασε ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ αποδίδοντας συνολικά την ευθύνη, όσο και από το ΠΑΣΟΚ, στέλεχος του οποίου είναι η καταγγέλλουσα και όπως ήταν φυσικό ο Ανδρουλάκης αλλά και όλα τα στελέχη του, προσέτρεξαν να υπερασπιστούν το φερόμενο ως θύμα αλλά και να καταδείξουν τις αισχρές και ανόητες τοποθετήσεις διαφόρων ακραίων οπαδών κυρίως, δυστυχώς και κάποιων λίγων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που για ακόμη μία φορά το τερμάτισαν με τις χυδαιότητες και τις επιλεκτικές τους προτιμήσεις ως προς τα θύματα τέτοιων εγκλημάτων.

Γιατί αν ακόμα και τώρα, δεν είδαν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και το παρεάκι του που τον υπηρετεί, πόσο εύκολα το επαίσχυντο hashtag «ΝΔ_ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ» που οι ίδιοι προωθούσαν, θα μπορούσε (αν έκαναν το ίδιο και οι πολιτικοί τους αντίπαλοι), να δώσει τη θέση του στο εξίσου επαίσχυντο «ΣΥΡΙΖΑ_ΒΙΑΣΤΕΣ», ε τότε είναι άξιοι της χλεύης του λαού.

Και αν ορισμένοι δεν γνώριζαν,

ότι το έγκλημα δεν έχει κομματικό χρώμα.

Ας μάθουν τώρα από το πάθημά τους,

ότι και η ντροπή δεν έχει ιδεολογία…