Ροή Τοπικά

“Από τη φαιδρά πορτοκαλέα, στην αναζήτηση ενός νέου συλλογικού ορίζοντα”

Του Γεωργίου Παπασίμου

Δικηγόρου

Site: http://www.gpapasimos.gr/

Twitter: @PapasimosG

 

Δέκα χρόνια σχεδόν από τον προκρούστειο μνημονιακό ζυγό, τη συντριβή κάθε ελπίδας για πολιτική αλλαγή, που είχε δημιουργήσει η άνοδος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην εξουσία μετά το 2015, την επάνοδο στην εξουσία, με αυτοδυναμία μάλιστα, της Ν.Δ. και ενώ υπήρξε η ανάδυση στην επιφάνεια των μεγάλων παθογενειών και στρεβλώσεων του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας, που θα έπρεπε να οδηγήσει σε εγρήγορση τους πάντες, η χώρα συνεχίζει να πορεύεται στον παρακμιακό δρόμο, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση.

Παρά τις υψιπετείς ρητορικές κορώνες της σημερινής πρωθυπουργικής ομάδας για επαναφορά της Ελλάδος στην κανονικότητα και σε δυναμική ανάκαμψη της οικονομίας, η πραγματικότητα βοά περί του αντιθέτου.

Η Ελλάδα, λίγο πριν τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, που της χάρισε την ελευθερία και την ύπαρξή της ως έθνος στην νεωτερική ιστορική περίοδο, βρίσκεται σήμερα στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης ως προς τις προοπτικές και το μέλλον της. Μάλιστα, ο ίδιος ο διατυμπανιζόμενος εορτασμός των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, αντί να αποτελέσει ένα ισχυρό πλαίσιο ενδοσκόπησης και εθνικής αυτογνωσίας στους σημερινούς δύσκολους καιρούς, φαίνεται να μετατρέπεται σε ένα επικοινωνιακό θέατρο αλυσιτελών εντυπώσεων, μία πιθανώς μικρή απομίμηση της καρικατούρας των Ολυμπιακών Αγώνων, που αποτέλεσαν έναν αυτοτελή παράγοντα επιτάχυνσης της χρεοκοπίας της χώρας.

Κι αν οι παραπάνω διαπιστώσεις διακρίνονται από πεσιμισμό, όπως θα μπορούσε κάποιος καλόπιστος να αντιτείνει, η πραγματικότητα, που βιώνουμε όλοι μας, δεν αφήνει δυστυχώς πολλά περιθώρια για κάτι άλλο.

Η κυριαρχία και η επανάληψη του τοξικού δικομματισμού και ενός υπονομευμένου κομματικού συστήματος, που κινείται μεταξύ της μετριοκρατίας, των χαμηλών προσδοκιών και της ατομικής ή συντεχνιακής εξυπηρέτησης, πλακώνει τα πάντα. Κανένα όραμα αναδημιουργίας, αυτογνωσίας και ισχυρού πλαισίου προστασίας του Ελληνισμού μέσα στις τελευταίες παγκόσμιες ανακατατάξεις δεν φαίνεται στο προσκήνιο. Οι ραγδαίες εξελίξεις λόγω της ανάδυσης ενός πολύ-πολικού κόσμου στα πλαίσια του «φθινοπώρου της αμερικανικής ηγεμονίας», ο επιθετικός αναθεωρητισμός της Τουρκίας, που δεν ορρωδεί προ ουδενός και κινείται μέσα στα πλαίσια που της παρέχει η σημερινή διεθνής ρευστότητα, ο μεταναστευτικός-προσφυγικός εφιάλτης, που φαίνεται να αποτελεί ένα εργαλείο υπονόμευσης των εθνικών συμφερόντων, η δραματική υστέρηση στο επίπεδο αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημιουργούν ένα κυκεώνα αρνητικών επιπτώσεων, ιδιαίτερα για τα μείζονα εθνικά θέματα. Είναι γνωστό ότι, ως προς αυτά, κυριαρχούσε ο «στρουθοκαμηλισμός» και η ψευδαίσθηση ότι κάποιοι τρίτοι (Ε.Ε., Η.Π.Α. κ.λπ.) ήταν αυτοί που θα συνέδραμαν στην λύση προβλημάτων, που θα προέρχονταν από επιθετική ενέργεια της Τουρκίας

Τώρα, που όλα αυτά έχουν συντριβεί, αντί να υπάρξει εγρήγορση για αλλαγή πλαισίου και προσανατολισμού, η θλιβερή κομματοκρατία και ο τοξικός σημερινός δικομματισμός συνεχίζουν ατάραχοι το ίδιο έργο μικροπολιτικής και επιφανειακής διαχείρισης εντυπώσεων, χωρίς καμία ουσία. Για παράδειγμα, αντί της εθνικής ενότητας στο επίπεδο ανάπτυξης ενός υγιούς πατριωτισμού στην ελληνική κοινωνία απέναντι στις θύελλες που μαίνονται δίπλα μας, υπάρχουν κάποιοι που εκθείασαν με έντονο τρόπο την αθλιότητα κάποιων αφελών κοριτσιών, που παρεισέφρησαν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, που αποτελεί ένα ορόσημο αντίστασης και πατριωτισμού του ελληνικού λαού απέναντι στο φασισμό και τη γελοιοποίησαν με χορευτικές πιρουέτες τύπου Monty Python.

Αντί της εθνικής στρατηγικής για το προσφυγικό μεταναστευτικό, που φαίνεται να αποκτά σιγά-σιγά στοιχεία εθνικής κρίσης, ο δημόσιος λόγος κατακλύζεται από τα ιδεολογικά φληναφήματα τύπου Γιαννούλη και από τις ανόητες υποστηρικτικές δηλώσεις τύπου Κυρανάκη προς κάποιες θλιβερές μειοψηφίες που προτάσσουν τα τσικνίσματα.

Και βέβαια, δεν είναι μόνο αυτά από τα οποία κατακλύζεται ο δημόσιος διάλογος, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, αφού παντού κυριαρχεί η μικροπολιτική και η ανέξοδη, ρηχή κομματική αντιπαράθεση, έτσι ώστε να είναι απόλυτα δικαιολογημένος ο τίτλος περί «φαιδράς πορτοκαλέας», που αποτελεί ειρωνική αναφορά για μια χώρα που δε μπορεί να την πάρει κανείς στα σοβαρά.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, απαιτείται άμεση αντίδραση από την κοινωνία και τις υγιώς σκεπτόμενες κοινωνικές δυνάμεις, που βιώνουν όλα αυτά τα ζητήματα και αναζητούν διέξοδο. Απαιτείται η δημιουργία ενός συλλογικού ορίζοντα, που δεν μπορεί να είναι άλλος σήμερα από την υποστήριξη και διαφύλαξη των δικαιωμάτων του Ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και την παράλληλη ανατροπή των εξωτερικών στρεβλώσεων, που αφήνουν «ανάπηρη» την ελληνική κοινωνία και τη μετατρέπουν σε «φθίνον έθνος», σύμφωνα με την διατύπωση του Παναγιώτη Κονδύλη.

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;

  Κάνε λήψη από το App Store
  Διαθέσιμο στο Google Play
  Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
  Ακολούθησε μας στο Instagram
  Ακολούθησε μας στο Twitter

Διαβάστε επίσης