Τόσο η χθεσινή τεράστια συμμετοχή στις εκλογές της κεντροαριστεράς, όσο και το αποτέλεσμα διαμορφώθηκε από ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Διαβάζω σήμερα ειρωνικά έως και χλευαστικά σχόλια για αυτό.
Επιτρέψτε μου να καταθέσω τη χθεσινή μου εμπειρία. Κατά τη διάρκεια των εκλογών έμεινα αρκετές ώρες στο εκλογικό τμήμα της Φαρκαδώνας Τρικάλων ως αντιπρόσωπος του Γιάννη Ραγκούση. Πρόκειται για μια περιοχή που την αγαπώ ιδιαίτερα, καθώς εκεί έχω κάνει το αγροτικό μου (Οιχαλία) και έχω πολύ καλές, ιδίως πολιτικές, αναμνήσεις. Κοιτώντας τους ψηφοφόρους ήταν σαφές ότι η συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν άνθρωποι άνω των 70. Έρχονταν μόνοι τους ή με τη σύζυγό τους, χωρίς να τους συνοδεύει κάποιο στέλεχος και περίμεναν υπομονετικά στην ουρά πάνω από 20 λεπτά μέχρι να ψηφίσουν. Όσοι με γνώριζαν, έρχονταν να μου μιλήσουν. Πέρα από τα τυπικά ενός χαιρετισμού, υπήρχε και πολιτική κουβέντα. Οι περισσότεροι εξηγούσαν γιατί ψήφισαν Φώφη. Γιατί σχεδόν όλοι αυτής της ηλικίας τελικά ψήφισαν Φώφη.
Δε θα σταθώ στο σκεπτικό τους. Αυτό που έχει τεράστια σημασία είναι ότι όλοι τους είναι πολιτικοποιημένοι. Με τον τρόπο τους, με τις απόψεις τους, με τα κίνητρά τους, πάντως πολιτικοποιημένοι.
Η μαζική τους συμμετοχή έφερε το χθεσινό αποτέλεσμα, που προφανώς δεν άρεσε σε εμάς που στηρίζαμε πιο μεταρρυθμιστικές υποψηφιότητες. Μας έδωσαν όμως ένα μεγάλο μάθημα: για να βρει την τελική του απήχηση ένα πολιτικό ρεύμα, είναι εντελώς απαραίτητο αυτό να εκφραστεί. Να εκφραστεί εκλογικά. Αλλιώς μένει στις μεταξύ μας συζητήσεις ή στα ανώφελα πολλές φορές like και σχόλια στο διαδίκτυο. Οι ηλικιωμένοι φίλοι μου από τον τρικαλινό κάμπο (αλλά και παντού το ίδιο έκαναν) σηκώθηκαν από τον καναπέ τους, πήραν μαζί τους τα πολιτικά τους θέλω, τις κομματικές τους αναμνήσεις, τις νεανικές τους αναπολήσεις, την άποψή τους για το πως θέλουν τον χώρο και ήρθαν να ψηφίσουν. Η έκφραση “σηκώνομαι από τον καναπέ” που έχει φορεθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια αυτό σημαίνει: πάω και ΨΗΦΙΖΩ, ΣΤΗΡΙΖΩ την άποψή μου και ΚΑΘΟΡΙΖΩ το αποτέλεσμα. Δε σημαίνει ούτε κατεβαίνω σε διαδηλώσεις, ούτε σηκώνω την αγωνιστική μου γροθιά στο ουρανό κάνοντας το επαναστατικό μου χρέος, ούτε τα σπάω γενικώς και αορίστως.
Ας σεβαστούμε λοιπόν τη συμμετοχή των γερόντων. Ο χλευασμός της είναι απλώς μετάθεση της δικής μας αδιαφορίας, της δικής μας απαξίωσης των πάντων, της δικής μας μη συμμετοχής. Η επικράτηση μιας άποψης δεν είναι καφές που θα τον φέρει ο σερβιτόρος. Είτε σε εθνικές, είτε σε αυτοδιοικητικές, είτε σε εσωκομματικές εκλογές, με έναν τρόπο επιτυγχάνεται: με συμμετοχή και ψήφο. Και φαίνεται πως μόνο οι υπομονετικοί γέροντες το έχουν καταλάβει.
Αχιλλέας Οικονόμου
Ψυχίατρος-Τρίκαλα