Με πρόσχημα την ιστορία δυστυχώς δεν υπάρχει περίπτωση να ‘’κερδίσουμε’’ την υπόθεση Μακεδονικό. Δεν υπάρχει αμφισβήτηση πως η Μακεδονία από τα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου στήριζε την ελληνικότητά της στην γλώσσα και στα τότε ήθη και έθιμα, παρόλα αυτά επίσης δεν υπάρχει αμφισβήτηση πως έπιανε και την σημερινή περιοχή των Σκοπίων και περιοχών της Βουλγαρίας, αλλά και της Αλβανίας.
Αυτό που η Ελλάδα χρειάζεται είναι μια πιο ‘’επιθετική’’ εξωτερική πολιτική κατά την άποψή μου. Η χώρα μας σε εξωτερικά ζητήματα από τη λήξη του Β’ΠΠ και μετά δρα με γνώμονα το διεθνές δίκαιο, την προστασία των συνόρων, τα ανθρώπινα δικαιώματα και φυσικά, την αποφυγή σκληρής ισχύος πάνω σε διπλωματικά θέματα. Η χώρα της FYROM με τις βαλκανικές διαταραχές τη δεκαετία του 1990 αποτέλεσε στην ουσία μια χώρα δύο εθνοτήτων (Αλβανών και Βουλγάρων) και στην ουσία θα λέγαμε μια terra nullius, μια περιοχή στην δηλαδή η οποία δεν άνηκε σε κανέναν. Παρθενογέννηση σε εθνότητες δεν υπάρχουν, οπότε κανείς δεν μπορεί να πει πως οι κάτοικοι της συγκεκριμένης χώρας είναι και γνήσιοι Μακεδόνες.
Με την ίδια λογική ούτε εμείς οι Έλληνες είμαστε γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, όμως είναι φυσικό να καρπωνόμαστε την γνησιότητα της ιστορικής προέλευσης της Μακεδονίας. Η ανικανότητα της Ελλάδας στο 20ο αιώνα να διαχειριστεί το Μακεδονικό ζήτημα με τις συνθήκες που επικρατούσαν σε Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία, η ολιγορία του ΚΚΕ στα συνέδρια της Comintern, η φιλελεύθερη προσέγγιση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και το κλάμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έφερε τον όρο Μακεδονία στην ονομασία ενός κράτους που κανονικά δεν θα έπρεπε να το έχει.
Μην περιμένετε κάποια συνταρακτική αλλαγή στην ονομασία των Σκοπίων. Είναι εξαιρετικά απίθανο να μην υπάρχει ο όρος Μακεδονία μέσα στην ονομασία τους, όποια κι αν είναι αυτήν. Την Ελλάδα άλλωστε την συμφέρει οι γείτονές της να είναι στο ΝΑΤΟ και να δυτικοποιούνται πλήρως.
Ο ελληνικός λαός έδειξε ξεκάθαρα τις απόψεις του στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης πριν λίγες μέρες, αλλά και στις 4 του Φλεβάρη στην Αθήνα. Βέβαια πατριωτισμός δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα. Κι όταν η γραμμή ανάμεσα στον πατριωτισμό και τον εθνικισμό είναι λεπτή τότε η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη. Οι εθνικιστές στην Βουλγαρία πιέζουν τον Μπόικο Μπορίσοφ να παραιτηθεί, καθώς διεκδικούν κι αυτοί κομμάτι από την ‘’πίτα’’ του ονόματος Μακεδονία. Και λογικό είναι. Οι εθνικιστές της Αλβανίας ονειρεύονται την Μεγάλη Αλβανία με γεωγραφικά κομμάτια της Ελλάδας και της FYROM μέσα. Η πολιτική κατάσταση στην FYROM είναι σε λεπτό τεντωμένο σκοινί και φανταστείτε τι θα γίνει αν ο όρος Μακεδονία δεν θα είναι μέσα στο όνομα του κράτους.
Όλα τα παραπάνω είναι καμπανάκια που μας λένε πως ο όρος θα χρησιμοποιηθεί και πως η Ελλάδα δεν έχει κανένα απολύτως κέρδος από το να αποτρέψει τη χρήση του όρου στο όνομα. Μια περιοχή με πολιτική αστάθεια και αλυτρωτικές τάσεις και την Τουρκία από την άλλη να παραβιάζει καθημερινά τον ελληνικό εναέριο χώρο και τα ελληνικά χωρικά ύδατα θα έφερνε την Ελλάδα στον λάκο με τα φίδια.
Για μένα είναι ακόμη μία εθνική ήττα το Μακεδονικό ζήτημα, ισάξιο με το Κυπριακό, την καταστροφή της Σμύρνης και τον εμφύλιο. Τα συλλαλητήρια δεν θα αλλάξουν κάτι, δυστυχώς, και το ελληνικό status quo για άλλη μια φορά θα μειωθεί μέσα στη διεθνή αρένα.
Παναγιώτης Δήμος
Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών (Πολιτική και Διπλωματία)
Πανεπιστήμιο Μακεδονίας