Αν δεν θέλουμε ποτέ να γίνει μια μεταρρύθμιση ή ένα μεγάλο έργο (project) είναι να μιλάμε όλοι πολύ για αυτό». Ο στόχος.. πετυχαίνεται και οι πολίτες εθίζονται στην επανάληψη, αυτό που λέμε, «λέγε – λέγε» και έτσι ο εντυπωσιασμός μπαίνει πάνω από την ουσία ενός ζητήματος δημιουργώντας έτσι αποπροσανατολισμό σε αυτό που λέμε «κοινή γνώμη».
Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, αρκεί να ανοίξουμε τον δέκτη της τηλεόρασης και θα δούμε έναν ποταμό ανούσιας φλυαρίας και πιθηκισμού στα περισσότερα καναλια και μεσα κοινωνικης δικτυωσης. Ας μην ξεχνάμε οτι η ποιότητα των λεγομενων «πρέπει» να είναι συμβατή με το επίπεδο του φιλοθεάμονος κοινού. Και αυτό το επίπεδο, δεν περνά τις καλύτερες μέρες του. Ο επιτηδευμένος λόγος, ο βερμπαλισμος, μας βγάζει από τον πραγματικό μας στοχο και μας οδηγει σε βηματα προς τα πισω, παρακμη και μιζερια. Είναι φανερό ότι η κοινωνία μας έχει επείγουσα ανάγκη μιας νεας πολιτικης αυτογνωσιας σε τοπικο επιπεδο αλλα και σε επιπεδο κεντρικης εξουσιας. Ο δημος μας εχει αποδεχθει το παρελθον του και δεν θα το ξαναζησει.. Μιλαει με εργα εμβληματικα για την περιοχη. Οποιοι μείνουνε εγκλωβισμενοι σε αυτο, θα μεινουνε υποδορια ασεβεις και σκοταδιστες μεσα σε μια κοινωμια που ολοενα και εξελισεται. .