Δήλωση του δημοτικού συμβούλου Τρικκαίων Απ. Παππά

Του Αποστόλη Β. Παππά      Δημοτικού    Συμβούλου   Δήμου Τρικκαίων

 

Αναγκάζομαι να γίνω συνήγορος του «διαβόλου»,επειδή γίνομαι μάρτυρας,μιας όχι και τόσο δίκαιης ανθρωποφαγίας ενός νέου ανθρώπου.Ίσως η λέξη εθελοντισμός που χρησιμοποίησε η υφυπουργός εργασίας κ.Δόμνα Μιχαηλίδου,προκειμένου να τονίσει την παλλαϊκή συμμετοχή του ελληνικού λαού στον πόλεμο του ’40,να μην είναι και ο πλέον δόκιμος όρος.Η λέξη που κυριολεκτικά ταιριάζει στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πατριωτισμός.Η αλήθεια όμως είναι,ότι η έννοια του πατριωτισμού διαφοροποιείται,ανάλογα με το είδος του πολέμου.Εάν δηλαδή ο πόλεμος είναι κατακτητικός και επιθετικός,ή αμυντικός.Έτσι,στην πρώτη περίπτωση μιλάμε κυρίως  για έναν διατεταγμένο πατριωτισμό,ενώ στη δεύτερη περίπτωση πρόκειται για έναν καθαρά εθελοντικό  πατριωτισμό.Ο πόλεμος του ’40 ήταν ένας αμυντικός πόλεμος,και συνεπώς η αθρόα πανελλήνια συμμετοχή σ’εκείνον τον πόλεμο,συνιστά την αποθέωση του πατριωτικού εθελοντισμού.Οι Έλληνες προσέτρεχαν να καταταγούν και να αναχωρήσουν για το μέτωπο,όχι επειδή τους το επέβαλε η νομοθεσία ή κάποιος στρατιωτικός κώδικας,αλλά επειδή το ήθελαν.Και ελλείψει αυτών,το ίδιο θα έπρατταν.Σ’αντίθεση με τους Ιταλούς που βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσία.Εικάζω λοιπόν,ότι κάπως έτσι έχει δομημένα στο μυαλό της τα πράγματα η νεαρά Υφυπουργός και μίλησε για εθελοντισμό,που νοηματικά νομίζω αποδίδει το σωστό.Εντάξει,μπορεί η λεκτική διατύπωση να μην είναι ακριβής.Εκτιμώ όμως,ότι δεν πρόκειται για λεκτικό ατόπημα ολκής,καθώς δεν απέχει πόρρω της αληθείας και της κυριολεξίας η νοηματοδοσία της λέξεως εθελοντισμός,και γι’αυτό δεν αντιλαμβάνομαι αυτή την κανιββαλιστική διάθεση εις βάρος της τόσο από ιδιώτες όσο και από μερίδα του τύπου.Άλλωστε,ας μην έχουμε και υψηλές γλωσσικές απαιτήσεις από τους νέους ανθρώπους.Η ελληνική πολιτεία τους κατεδίκασε στενεύοντας τον γλωσσικό τους ορίζοντα,όταν εν έτει 1977 προέβη σ΄ένα γλωσσοκτονικό έγκλημα,καταργώντας τη χρήση ως επίσημης γλώσσας της απλής έστω καθαρεύουσας, περιορίζοντας τη διδαχή των αρχαίων ελληνικών,και καθιερώνοντας ως επίσημη γλώσσα τη λεξιπενική Δημοτική.Η γλώσσα,ως μέσο έκφρασης και επικοινωνίας απαιτεί περισσότερο σεβασμό.

 

Υ.Γ.  Θα ενθυμείσθε το σάλο που προέκυψε τη δεκαετία του ’80 με το θέμα των Νεοελληνικών,που περιελάμβανε τις λέξεις «αρωγή και ευδοκίμηση».Οι περισσότεροι μαθητές κοίταγαν το ταβάνι διερωτώμενοι τι άραγε να σημαίνουν.

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;