Κανείς δεν μπορεί να υπαγορεύσει σε κανέναν πως θα βιώσει τον πόνο και το πένθος του. Επιβάλλεται όμως ο καθένας μας να δείξει σεβασμό και στον πόνο και στο πένθος του άλλου.
Ειδικά όταν μιλάμε για την οικογένεια Πλακιά από το Καστράκι που έχασε σε μια νύχτα τα τρία κορίτσια της, οφείλουμε να είμαστε σοβαροί και κυρίως σιωπηλοί. Η οικογένεια Πλακιά εδώ και 1 χρόνο δε μίλησε, παρέμεινε σιωπηλή, στο πένθος της, με σεβασμό στη μνήμη των κοριτσιών της, της Θώμης, της Χρύσας και της Αναστασίας. Δεν ζήτησαν τίποτα από κανέναν. Δεν ενόχλησαν ποτέ κανέναν.
Έσφιξαν την καρδιά τους και έστρεψαν το βλέμμα τους προς την Πολιτεία, προς το Κράτος, ελπίζοντας σε Δικαιοσύνη. Ο χειρισμός της υπόθεσης των Τεμπών από την πλευρά της Κυβέρνησης, η προκλητική συμπεριφορά των κυβερνητικών μελών της Εξεταστικής για το δυστύχημα και το γεγονός ότι αφήνουν το χρόνο να κυλάει σα να… μη συμβαίνει τίποτα, έφτασε και αυτούς και τους υπόλοιπους συγγενείς των θυμάτων στα όριά τους.
Οι άνθρωποι αναζητούν απαντήσεις, θέλουν Δικαιοσύνη και τίποτα άλλο.
Όλοι εμείς τους οφείλουμε το σεβασμό μας και κυρίως τη σιωπή μας. Αυτό.
Βασίλης Αλεξίου
trikalavoice.gr
