Στη σημερινή οικονομική πραγματικότητα που το κράτος πρέπει να μεριμνά, στα πλαίσια της ισονομίας, για την κάλυψη, σε εργασιακά θέματα, όλων των υπαλλήλων μονίμων και αναπληρωτών χωρίς διακρίσεις, διαπιστώνεται μεγάλη ανομοιογένεια στον αστικό νόμο ανάμεσα στα δικαιώματα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών και των μονίμων εκπαιδευτικών.
Για την ακρίβεια, μεταξύ των άλλων, στα ζητήματα των αναρρωτικών αδειών των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που μπορεί να προκύψουν οποτεδήποτε στη διάρκεια της εργασίας τους, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί δικαιούνται έως 15 μέρες αναρρωτική άδεια με αποδοχές και μετά την παρέλευση αυτών άλλες 15 με διάγνωση για δυσίατα νοσήματα. Μέχρι 30 ημέρες αναρρωτική άδεια με αποδοχές ως ανώτατο όριο δικαιούνται οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί για νοσηλεία ή επέμβαση στο νοσοκομείο. Μετά την παρέλευση αυτού του διαστήματος, δηλ. των 30 ημερών, αν συνεχίσουν με αναρρωτική άδεια παύει η μισθοδοσία τους. Έτσι λοιπόν οι αναπληρώτριες- αναπληρωτές εκπαιδευτικοί έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο πράγματα: ή να πάρουν άδεια άνευ αποδοχών χάνοντας έτσι μισθό και την κατοχύρωση προϋπηρεσίας ή να παραιτηθούν με αποτέλεσμα να τιμωρηθούν με διετή αποκλεισμό από τους πίνακες προσλήψεων τα επόμενα χρόνια. Στη σημερινή οικονομική πραγματικότητα που οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί καλύπτουν τα διάφορα κενά των σχολικών μονάδων στις εσχατιές της χώρας θα έπρεπε η πολιτεία να φροντίσει την εξίσωση στα θέματα των αδειών μεταξύ των αναπληρωτών και των μόνιμων εκπαιδευτικών.
Το αίτημα για την εξίσωση των δικαιωμάτων μεταξύ των αναπληρωτών εκπαιδευτικών με αυτά των μονίμων εκπαιδευτικών ευθυγραμμίζεται απόλυτα με τη μισθολογική πραγματικότητα αφενός και αφετέρου με την κοινωνική πραγματικότητα καθώς και οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί έχουν ως εργαζόμενοι τις ίδιες ανάγκες με αυτές των μονίμων εκπαιδευτικών. Έτσι λοιπόν λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω καθώς και την φτωχοποίηση που βιώνει ο ελληνικός λαός μετά την ενεργειακή κρίση και τις ανατιμήσεις στην αγορά αποτελεί μονόδρομο το κράτος να σταθεί δίπλα στους αναπληρωτές δίνοντάς τους αυτό που τους αναλογεί δηλαδή την εξίσωση στα δικαιώματα με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς.
Τσιάκαλος Γεώργιος