(Με αφορμή την εορτή της Υπαπαντής του Χριστού)
του
Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου
Δρ. Θ.
Ο ρόλος της Μητέρας ήταν ανέκαθεν από τους δυσκολοτέρους αλλά και σπουδαιοτέρους, γιατί γύρω από αυτόν στρέφεται η διατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
Στη σύγχρονη ηλεκτρονική εποχή μας μια μητέρα για να αναθρέψει τα παιδιά της σωματικά αλλά και συγχρόνως πνευματικά απαιτείται μόχθος πολύς και θυσία μέχρις αίματος.
Το δράμα της εποχής μας που βιώνει ολόκληρη η ανθρωπότητα, είναι κυρίως το δράμα της αγωγής και ανατροφής των παιδιών.
Κατά καιρούς έχουν επινοηθεί συστήματα επί συστημάτων, χωρίς να αποδώσουν καρπούς στο ελάχιστο. Και αυτό συνέβη καθότι δεν δέχτηκαν να «προσφέρουν» το παιδί τους στο «Ναό», στον Χριστό στην Εκκλησία του. Αντιθέτως, τα παιδιά τους διαπαιδαγωγηθήκαν κοσμικά», «επιστημονικά», επιφανειακά προσφέροντας αυτά σε άλλους «ναούς». Στο τέλος όμως, όπως ήταν φυσικό απέτυχαν οικτρά, κι αυτό συνέβη διότι τα προσφέραν στους «ναούς» της επιστήμης, της τέχνης, του «πολιτισμού», και μάλιστα μονομερώς.
Η χριστιανική ανατροφή, που δηλώνει τη σύζευξη του φυσικού με το μεταφυσικό, του χρονικού με το αιώνιο, του ανθρωπίνου με το θείο, συνθέτει το μυστικό της επιτυχημένης αγωγής.
Ο κάθε άνθρωπος είναι αισθητός και «υπερ-αισθητός». Με την «εγκόσμια» γνώση καλύπτεται ο αισθητός του κόσμος. Με τη θεία γνώση των υπερφυών μυστηρίων της εκκλησίας μας καλύπτεται ο υπεραισθητός κόσμος. Έτσι λοιπόν με αυτόν μόνο τον τρόπο ολοκληρώνεται ο άνθρωπος.
Το παράδειγμα της Παναγίας μας να προσφέρει τον Χριστό στον Ναό του Θεού στην «Εκκλησία», είναι παράδειγμα που πρέπει να μιμηθούν όλες οι μητέρες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Μητέρες όπου γης, «προσφέρετε», – οδηγείστε τα παιδιά σας στο «Ναό» και εκεί μέσα στον οίκο του Θεού θα γίνει η «Υπαπαντή», με άλλα λόγια η συνάντηση των παιδιών σας με το Θείο, με τη θεία αγωγή, με το υψηλό ήθος, με τα μεγάλα ιδανικά, με την πρόοδο και την ευτυχία. Αρκεί αυτή η προσφορά του παιδιού στην Εκκλησία να γίνει σωστά και σε σωστούς υπηρέτες και εκφραστές των «θείων μυστηρίων». Τότε η αγωγή του παιδιού θα οδηγηθεί στο άριστο, στο θείο και στο αιώνιο. Τότε θα σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού. Γένοιτο!