(Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο μου).
Στην περιοχή της Πεύκης Καλαμπάκας, είχε παραχωρηθεί από την τότε Κοινότητα (του Καποδιστριακού Δήμου Μαλακασίου), μια έκταση 24,5 στρεμμάτων (24.408,49 τετραγωνικών μέτρων), στο Υπουργείο Κοινωνικής Ασφάλισης- ΝΠΔΔ ΠΙΚΠΑ, προς το σκοπό κατασκευής – λειτουργίας παιδικών κατασκηνώσεων. Το συμβόλαιο υπογράφτηκε το 1994 μεταξύ του τότε Προέδρου Ηλία ΜΕΚΡΑ του Κυριάκου και του εκπροσώπου του ΠΙΚΠΑ Ανδρέα ΜΑΚΡΗ του Γεωργίου. Πρόκειται για μια καταπληκτική τοποθεσία βόρεια του χωριού,σ’ένα πανέμορφο
υψίπεδο, μέσα σε μία καταπράσινη δασώδη περιοχή, όπου φύεται η μαύρη πεύκη( κουκουνάρι), εξ ου και η ονομασία του χωριού. Παρ’ ότι η παραχώρηση είχε πραγματοποιηθεί πριν αρκετά χρόνια, τα έργα δεν είχαν προχωρήσει. Μέχρι το 2002 η αρμοδιότητα κατασκευής και λειτουργίας της κατασκήνωσης, ανήκε στο Υπουργείο Κοινωνικής ασφάλισης – ΠΙΚΠΑ.
Μόλις ανέλαβα Νομάρχης συζήτησα λεπτομερώς το θέμα με το Δήμαρχο Μαλακασίου, τον Πρόεδρο του χωριού και φυσικά τους υπηρεσιακούς παράγοντες (τον αρμόδιο Αντινομάρχη και το Διευθυντή Πρόνοιας της Νομαρχίας Γιώργο Κανάτα). Όλοι συμφωνήσαμε ότι αν δεν περιέλθει η αρμοδιότητα στην τοπική Αυτοδιοίκηση, ιδιαίτερα στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, τότε πολύ δύσκολα θα προχωρούσε το έργο. Πράγματι ενημερώθηκε το αρμόδιο Υπουργείο, κι έτσι περιήλθε στην αρμοδιότητα της Νομαρχίας το όλο έργο. Αφού συζήτησα με τις αρμόδιες Διευθύνσεις Πρόνοιας και Τεχνικών Υπηρεσιών, συντάξαμε νέο τεχνικό δελτίο με τον προϋπολογισμό του έργου. Σε επαφή μου με τον τότε αρμόδιο Υφυπουργό Υγείας και Πρόνοιας Δ. Θάνο, ζήτησα προφορικά και έγγραφα την χρηματοδότηση του έργου αρχικά με το ποσό των 622.000 Ευρώ, για την κατασκευή των κτηριακών εγκαταστάσεων, τις δαπάνες εξοπλισμού – μισθοδοσίας – τροφοδοσίας και την κατασκευή – βελτίωση του δρόμου πρόσβασης. Στον επόμενο προϋπολογισμό του 2004 ενεγράφη ένα ποσό και ένα άλλο το 2005. Επί πλέον το 2005 εξασφαλίσαμε ένα ποσό περίπου 1.200.000 για την κατασκευή πέτρινων οικίσκων διαμονής 6- 8 κατασκηνωτών, γηπέδων αθλοπαιδιών, διαμόρφωση περιβάλλοντος χώρου, κατασκευή περίφραξης κλπ.
Έτσι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ολοκληρώθηκαν στο σύνολο τους τα έργα και η κατασκήνωση από τη χρονιά 2006 άρχισε να λειτουργεί κατά τρόπο υποδειγματικό, φιλοξενώντας μικρά παιδιά από όλο το Νομό. Αν και από κείμενες διατάξεις προβλεπόταν η καταβολή μικρού αντιτίμου, βρήκαμε τρόπο σαν Νομαρχία και απαλλάξαμε τους κατασκηνωτές από την καταβολή έστω και συμβολικού τιμήματος. Με τη λήξη της θητείας μου, οι πανέμορφες κατασκηνώσεις Πεύκης Καλαμπάκας, δεν ξαναλειτούργησαν…. Ειπώθηκε ότι με τον «Καλλικράτη» η αρμοδιότητα λειτουργίας των κατασκηνώσεων γενικά, πέρασε στον 1ο βαθμό Αυτοδιοίκησης. Δεν ξέρω αν πράγματι είναι αυτός ο λόγος ή συνέτρεξαν – συντρέχουν και οικονομικοί λόγοι. Σημασία έχει ότι ένα έργο που έγινε με προσπάθειες πολλών ανθρώπων, με κόπο, με μεράκι, αφέθηκε στην τύχη του, ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΗΚΕ. Τόσα χρήματα του Ελληνικού λαού, πετάχτηκαν στο βρόντο. Οι πανέμορφες κατασκευές, έγινα εύκολη λεία των «πλιατσικολόγων». Και ουδείς απολογήθηκε ή λογοδότησε… Απλά, κρίμα!!!
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
