Έπειτα από 2 χρόνια απαγορεύσεων η Ανάσταση του Κυρίου μας εορτάστηκε κατά τον πρέποντα και μεγαλοπρεπή τρόπο.
Τα μεσάνυχτα του Μεγάλη Σαββάτου το “Χριστός Ανέστη” ακούστηκε σε όλους τους Ναούς της επαρχίας μας και οι καμπάνες χαρμόσυνα έστειλαν το μήνυμα εις άπασαν την επικράτεια. Στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου πόλεως Τρικάλων έφτασε το Άγιο Φως από τα Ιεροσόλυμα και ο Μητροπολίτης Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης Χρυσόστομος το μετέδωσε στα πλήθη και ακολούθως προέστη της Πανυχίδος της Αναστάσεως και της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας.
Στην Ποιμαντορική του Εγκύκλιο για το Πάσχα ο κ Χρυσόστομος αναφέρει:
«Χαρᾶς εὐαγγέλια τῆς ἀναστάσεως Χριστοῦ»
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!
Μεγάλη χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση γεμίζει τὴν καρδιὰ κάθε ἀνθρώπου τὸ εὐαγγελικὸ καὶ χαρμόσυνο μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ ἐπὶ τοῦ κενοῦ μνημείου. «Οὐκ ἔστιν ᾧδε ἀλλ’ ἠγέρθη», (Λουκ. 24,6). Ἀπὸ τὸν τάφο ξεπηδᾶ ἡ ζωή. Καὶ τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ θάνατος νεκρώθηκε. Ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου κατεβλήθη. Καὶ ὁ ᾅδης στένων βοᾶ, «κατελύθη μου ἡ ἐξουσία».
Μιὰ ματιὰ στὸν κόσμο καὶ στὴν πραγματικότητα ποὺ μᾶς περιβάλλει πιθανότατα νὰ μᾶς προξενήσει ἀπογοήτευση καὶ ἀπελπισία, γιὰ τό, ἄν τὸ μήνυμα τῆς ἀναστάσεως εἶναι ἐφικτὸ καὶ δυνατό ἤ ἀποτελεῖ ἁπλῶς μιὰ παρηγοριὰ πρόσκαιρη καὶ οὐτοπική. Πόλεμοι, ἀκαταστασίες, μιὰ διάχυτη ἀνασφάλεια, ἐπιβεβαιώνουν μᾶλλον τὸ δεύτερο. Οἱ ἄνθρωποι παρὰ τὶς πολλαπλὲς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ δὲν μποροῦν ἤ μᾶλλον δὲν θέλουν νὰ οἰκειωθοῦν τοὺς καρποὺς τῆς ἀναστάσεως. Ποῦ βρίσκεται ἡ ἀγάπη, ποῦ βρίσκεται ἡ εἰρήνη, ποῦ βρίσκεται ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἰσότητα; Μιὰ φευγαλέα ματιὰ στὸν κόσμο τοῦ τώρα εἶναι τουλάχιστον ἀπογοητευτική.
Ἡ ἐλπίδα, ὅμως, ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ τὸ κενὸ μνημεῖο εἶναι ἐδῶ, καὶ ἀποκαλύπτεται ἄδηλα καὶ κρύφια. Διότι τὸ φῶς τῆς ἀναστάσεως ὑποφώσκει στὶς καρδιὲς τῶν ἐλπιζόντων καὶ πιστευόντων στὴν δύναμη τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Τούτη ἡ δύναμη φανερώνεται μέσα ἀπὸ τὴν ἀδυναμία, «ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται», (Β΄ Κορ. 12,9). Βρίσκεται ἐκεῖ ποῦ νομίζεις, ὅτι δὲν ὑπάρχει. Τὸ θεῖο σχέδιο εἶναι ἡ ἐξανάσταση πάντων. Καὶ ἐνεργεῖται ἀθόρυβα στὰ μύχια τῆς καρδίας τῶν ἁπλῶν καὶ ταπεινῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Χριστὸς ἄνοιξε δρόμο πρὸς τὴν ἀτελεύτητη ζωὴ μὲ τὴν δική του ἀνάσταση. Εὐχή, στὴν προσευχὴ τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι τὸ φῶς τῆς ἀναστάσεως νὰ καταυγάσει τὴν ὕπαρξη ὅλων. Μπορεῖ τὰ φαινόμενα νὰ ἀπατοῦν, ἀλλὰ ἄς μὴν χάνωμε τὴν ἐλπίδα στὸν ἀναστάντα. Ἡ ζωή, δηλαδὴ ὁ Χριστὸς πάντα νικᾶ, ἔστω κι ἄν πρόσκαιρα ὁ θάνατος φαίνεται νά θερίζει. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς προετοίμασε γιὰ αὐτό, «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξεται, ἀλλὰ θαρσεῖτε ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον», (Ἰω. 16,33). Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀναστάσεως βλέπει τὰ πάντα ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει, διότι προσβλέπει πρὸς τὴν ὄντως χαρά, τὸν ἀναστάντα Χριστό, «πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν», (Ἰω. 16,22). Ἡ ἀληθινὴ χαρά, ἡ πάντων χαρὰ βρίσκεται ἔξω ἀπὸ ἑμᾶς, γύρω μας καὶ παντοῦ, διότι ὁ Θεὸς ἔχει ἀφήσει τὸ ἀποτύπωμά του παντοῦ.
Εὔχομαι, ὁλοκαρδίως, ὁ ἀναστὰς Κύριός μας Ἰησοῦς ὁ Χριστός, νὰ ἐξαστράψει στὸν νοῦ, στὴν καρδιὰ, στὴν σκέψη, στὴν ὕπαρξη πάντων τὸ ἀναστάσιμο φῶς Του. Γιὰ νὰ εἰρηνεύσωμε, νὰ χαροῦμε καὶ νὰ ἀγαπήσωμε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν κτίση ὁλάκερη.
Εὐχέτης πρὸς τὸν ἀναστάντα Κύριον
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΤΡΙΚΚΗΣ, ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ ΚΑΙ ΠΥΛΗΣ Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
(φώτο Δημήτρης Καραγιάννης)