Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Site: http://www.gpapasimos.gr/
«Ανήκεστος βλάβη», κατά την ιατρική ορολογία, υφίσταται όταν η υγεία ενός οργανισμού έχει καταρρεύσει και δεν υπάρχει δυνατότητα ίασης. Αναλογικά, μπορεί κανείς να προσομοιάσει μία τέτοια κατάσταση για μία Χώρα, όταν σ’ αυτήν ζωτικές δομές και θεσμοί αναπαραγωγής της και διατήρησής της ως κρατικού οργανισμού, έχουν συρρικνωθεί και υπονομευθεί σε μη αναστρέψιμο βαθμό.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο τελικό στάδιο «αποσύνθεσής» της και στην κρισιμότερη περίοδο της νεότερης Ιστορίας της. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και τρομακτικοί, για Ευρωπαϊκή Χώρα εν καιρώ ειρήνης. Ανεργία, που, ήδη, ξεπερνά το 30% (στους νέους φθάνει το 60%), το ΑΕΠ έχει, ήδη, μειωθεί πάνω από 25% από την έναρξη της κρίσης και της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, το μέσο μηνιαίο οικογενειακό εισόδημα έχει μειωθεί πάνω από 40% και το δημόσιο χρέος βρίσκεται στο 180% του ΑΕΠ, από 120%, που ξεκίνησε με την έναρξη της μνημονιακής «καταιγίδας».
Πέραν, όμως, των εφιαλτικών αυτών αριθμών, οι μακροπρόθεσμες τάσεις της πορείας των βασικών πυλώνων της Χώρας είναι ιδιαιτέρως ζοφερές: Αποδιοργάνωση κάθε παραγωγικού ιστού, έλλειψη σχεδιασμού εθνικής ανάπτυξης στους τομείς, που η Χώρα έχει προφανή συγκριτικά πλεονεκτήματα, πλήρης απουσία δημοσίων επενδύσεων, γενικευμένη διαφθορά, αναξιοκρατία και «πελατειασμός» στον δημόσιο τομέα.
Ο μνημονιακός νεοφιλελεύθερος «οδοστρωτήρας», σε συνδυασμό και με τις «αυτοκτονικές» πολιτικές της «ύστερης Μεταπολίτευσης», αποτελούν, συνολικά, μια εθνικά εγκληματική πολιτική, που οδηγεί την Χώρα σε συνθήκες ιστορικής στρατηγικής εθνικής ήττας, αντίστοιχης αναλογικά με αυτήν της Μικρασιατικής Καταστροφής, αφού ακόμα και σήμερα, που στην Χώρα έχουν συσσωρευθεί οικονομικά και κοινωνικά «ερείπια», δημιουργώντας και προϋποθέσεις για πιθανούς εθνικούς «ακρωτηριασμούς», τα πάντα «εξαϋλώνονται» υπέρ της αποπληρωμής των δανειστών, αλλά και της διατήρησης των προνομίων της «παρασιτικής» οικονομικής ολιγαρχίας, καθώς και του πολιτικού προσωπικού εξουσίας.
Η «αιμορραγία» και ο «αργός θάνατος» της Ελλάδος είναι συνεχής, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τον διπλό εθνικό κίνδυνο, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, χωρίς καμία πρόνοια ανατροπής αυτής της πορείας από τις πολιτικές ηγεσίες της Χώρας, που είναι, αφενός, το «εκρηκτικό» δημογραφικό πρόβλημα, που απειλεί σε μερικές δεκαετίες να αφανίσει τον Ελληνισμό και, αφετέρου, ο «εξοστρακισμός» της νέας γενιάς των επιστημόνων, η οποία, αντί να χρησιμοποιηθεί ως «ατμομηχανή» για την ανάπτυξή της, χρησιμοποιείται ως έτοιμο εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό στις καπιταλιστικές παραγωγικές μηχανές της Δύσης (Γερμανία, Αγγλία κ.λπ.).
Το αδιέξοδο και το πρόβλημα της Ελλάδος σήμερα είναι πολλαπλό και δομικό. Γι’ αυτό, πριν επέλθει η «ανήκεστος βλάβη», απαιτείται μία γνήσια κοινωνική επαναστατική διαδικασία από τους πολίτες, μέσα από την συνειδητοποίησης αυτών των μεγάλων κινδύνων και την δημιουργία μιας νέας, μεγάλης πολιτικής δύναμης από τις άφθαρτες αντιμνημονιακές προοδευτικές, πατριωτικές δυνάμεις, που θα προέλθουν από τα «σπλάχνα» της κοινωνικής συνείδησης και οργής, και από πολιτικό προσωπικό, που δεν θα είναι ενταγμένο, με τον έναν ή άλλο τρόπο, στα «πελατειακά» και κρατικά υπάρχοντα δίκτυα, που σχηματίσθηκαν κατά την περίοδο της «ύστερης Μεταπολίτευσης» και αφορούν σχεδόν το σύνολο σχεδόν του σημερινού πολιτικού προσωπικού.
Η αντιμετώπιση αυτής της ανηλεούς κρίσης, μπορεί να γίνει μόνο από ένα τέτοιο νέο πολιτικό υποκείμενο αλλαγής, που θα εκφράζει πραγματικά την Ελληνική κοινωνία, την οργή, αλλά και τις χαμένες ελπίδες της και θα αποτελείται από πολιτικό προσωπικό, που δεν θα έχει σχέσεις με συμφέροντα του Κράτους και πολιτική λογική την κατάληψη της εξουσίας, ως αυτοσκοπό και «λάφυρο». Αυτό το πολιτικό υποκείμενο οφείλει να υιοθετήσει έναν νέο πολιτικό λόγο, που θα «αντιλαμβάνεται» την διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, την οικονομική εξάρτηση της Χώρας από την Ε.Ε., την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το αλληλένδετο των οικονομιών σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης, επικράτησης του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και έντονων γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Που θα πολεμά την διαφθορά και την εξουσιομανία.