Η πρώην αντιδήμαρχος Τρικκαίων και διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης παίρνει θέση στο θέμα των ημερών με μια συγκλονιστική ανάρτησή της.
Αναλυτικά:
“Γύρισα απόψε σπίτι μου μετά την έξοδο 2 πολύ προβληματισμένη. Μια φίλη, πανεπιστημιακής μόρφωσης, μητέρα κοριτσιού μού είπε με εκνευρισμό; « Άσε βρε Βάσω μού την έχουν δώσει τώρα, που βγήκαν όλες και καταγγέλλουν ότι παρενοχλήθηκαν , πριν χρόνια. Τώρα το θυμήθηκαν; Έγινε μόδα!!!» Δε θα σας πω τι της είπα και ούτε αυτό είναι το σημαντικό. Σκέφτομαι πόσος αγώνας μένει ακόμη για να αποκτήσει φωνή μια γυναίκα που παρενοχλήθηκε ή κακοποιήθηκε με διάφορους τρόπους και να καταγγείλει δημόσια τον άνδρα που εκμεταλλεύθηκε τις συνθήκες, τις καταστάσεις, τα γεγονότα, τις εποχές για να ασκήσει πάνω της βία: σωματική, ψυχική, εργασιακή, συναισθηματική.
Σκέφτομαι τους αιώνες σιωπής που πέρασε η γυναίκα που υφίστατο βιασμό από τους αρσενικούς συγγενείς του άνδρα της, ανιόντες συγγενείς συνήθως, που την αντιμετώπιζαν σα ζώο. Ντροπή , ενοχές, κρυμμένα όλα σε βουβά κλάματα που τα κατάπινε το σκοτάδι και το πρωί δουλειά πάλι στα χωράφια , στα ζώα, στα σπίτια. Κι όταν τόλμαγαν να μιλήσουν σε μεγαλύτερες γυναίκες έπαιρναν την απάντηση «Σώπα μη μιλάς ! Άντρας είναι! Μη χαλάς το σπίτι σου» Αργότερα που η γυναίκα βγήκε σε χώρους εργασίας ανδροκρατούμενους έμαθε να αποσιωπά την παρενόχληση για λόγους οικονομικούς, διατήρησης της εργασίας, επαγγελματικής ανέλιξης κ.λ.π Η σύγχρονη εποχή είχε μάθει να χρυσώνει αλλιώς το χάπι: «Δεν έγινε και κάτι! Είσαι ωραία γυναίκα και γίνεσαι επιθυμητή…Έτσι είναι ο άνδρας Κυνηγός!!!» Και δυστυχώς υπήρχε μια σειρά αντιλήψεων που μεγάλωνε τη γυναίκα –θήραμα. Γενιές γυναικών μεγάλωσαν θεωρώντας ότι η σεξουαλική παρενόχληση ήταν μέρος αναπόφευκτο του « παιχνιδιού» μεταξύ των δύο φύλων( μη σου πω και κοπλιμάν) και δεν πρέπει να βγαίνει παραπέρα γιατί ενοχλούσε τα χρηστά ήθη και τελικά η γυναίκα θα την πλήρωνε!!
Σήμερα μετά τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις και τα στόματα που άνοιξαν και θα ανοίξουν θα υπάρξουν και πάλι γ υ ν α ί κ ε ς που θα αντιτείνουν το αποστομωτικό επιχείρημα:
«Τώρα το θυμήθηκαν; Γιατί δε σηκώθηκαν να φύγουν και να τα καταγγείλουν , όταν τα πάθαιναν;» Η ίδια αντίληψη απαράλλακτη, με άλλα λόγια, μετά από πολλά χρόνια :Σ ώ π α. Να γιατί πιστεύω ότι ο δρόμος ακόμη είναι μακρύς και δύσκολος. Η έμφυλη βία είναι φαινόμενο διαταξικό και διαγενεακό. Η εκπαίδευση των νέων μας πάλι δεν περιλαμβάνει κοινωνιολογία, σεξουαλική αγωγή, έμφυλες διακρίσεις, ανθρώπινα δικαιώματα.Πού να βρεθούν ώρες; (Μόνο για τα Θρησκευτικά 2 ώρες τη βδομάδα 12 χρόνια!!)
Κλείνω με κάτι που φαίνεται άσχετο, αλλά είναι κι αυτό ,όπως και το ζήτημα που προανέφερα, στενά συνδεδεμένο με την ποιότητα της εκπαίδευσης και κυρίως τον τρόπο που διδάσκονται και μεγαλώνουν οι νέοι . Σήμερα, μέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος, νέα πρωτοεργαζόμενη εκπαιδευτικός, που θέλησε να συζητήσει σχετικά με τους μαθητές της , τους ρώτησε τι είναι το Ολοκαύτωμα, ένας νεαρός μαθητής γυμνασίου απάντησε: «Συγκρότημα κυρία;»…”.
Σκέφτομαι τους αιώνες σιωπής που πέρασε η γυναίκα που υφίστατο βιασμό από τους αρσενικούς συγγενείς του άνδρα της, ανιόντες συγγενείς συνήθως, που την αντιμετώπιζαν σα ζώο. Ντροπή , ενοχές, κρυμμένα όλα σε βουβά κλάματα που τα κατάπινε το σκοτάδι και το πρωί δουλειά πάλι στα χωράφια , στα ζώα, στα σπίτια. Κι όταν τόλμαγαν να μιλήσουν σε μεγαλύτερες γυναίκες έπαιρναν την απάντηση «Σώπα μη μιλάς ! Άντρας είναι! Μη χαλάς το σπίτι σου» Αργότερα που η γυναίκα βγήκε σε χώρους εργασίας ανδροκρατούμενους έμαθε να αποσιωπά την παρενόχληση για λόγους οικονομικούς, διατήρησης της εργασίας, επαγγελματικής ανέλιξης κ.λ.π Η σύγχρονη εποχή είχε μάθει να χρυσώνει αλλιώς το χάπι: «Δεν έγινε και κάτι! Είσαι ωραία γυναίκα και γίνεσαι επιθυμητή…Έτσι είναι ο άνδρας Κυνηγός!!!» Και δυστυχώς υπήρχε μια σειρά αντιλήψεων που μεγάλωνε τη γυναίκα –θήραμα. Γενιές γυναικών μεγάλωσαν θεωρώντας ότι η σεξουαλική παρενόχληση ήταν μέρος αναπόφευκτο του « παιχνιδιού» μεταξύ των δύο φύλων( μη σου πω και κοπλιμάν) και δεν πρέπει να βγαίνει παραπέρα γιατί ενοχλούσε τα χρηστά ήθη και τελικά η γυναίκα θα την πλήρωνε!!
Σήμερα μετά τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις και τα στόματα που άνοιξαν και θα ανοίξουν θα υπάρξουν και πάλι γ υ ν α ί κ ε ς που θα αντιτείνουν το αποστομωτικό επιχείρημα:
«Τώρα το θυμήθηκαν; Γιατί δε σηκώθηκαν να φύγουν και να τα καταγγείλουν , όταν τα πάθαιναν;» Η ίδια αντίληψη απαράλλακτη, με άλλα λόγια, μετά από πολλά χρόνια :Σ ώ π α. Να γιατί πιστεύω ότι ο δρόμος ακόμη είναι μακρύς και δύσκολος. Η έμφυλη βία είναι φαινόμενο διαταξικό και διαγενεακό. Η εκπαίδευση των νέων μας πάλι δεν περιλαμβάνει κοινωνιολογία, σεξουαλική αγωγή, έμφυλες διακρίσεις, ανθρώπινα δικαιώματα.Πού να βρεθούν ώρες; (Μόνο για τα Θρησκευτικά 2 ώρες τη βδομάδα 12 χρόνια!!)
Κλείνω με κάτι που φαίνεται άσχετο, αλλά είναι κι αυτό ,όπως και το ζήτημα που προανέφερα, στενά συνδεδεμένο με την ποιότητα της εκπαίδευσης και κυρίως τον τρόπο που διδάσκονται και μεγαλώνουν οι νέοι . Σήμερα, μέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος, νέα πρωτοεργαζόμενη εκπαιδευτικός, που θέλησε να συζητήσει σχετικά με τους μαθητές της , τους ρώτησε τι είναι το Ολοκαύτωμα, ένας νεαρός μαθητής γυμνασίου απάντησε: «Συγκρότημα κυρία;»…”.
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Κάνε λήψη από το App Store
Διαθέσιμο στο Google Play Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Instagram
Ακολούθησε μας στο Twitter
