Άλλος ένας προϋπολογισμός που αποδεικνύει την υποταγή και την συμμόρφωση της οικονομικής πολιτικής και του δήμου Τρικκαίων με το αντιλαϊκό δημοσιονομικό και θεσμικό πλαίσιο με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2018-2022. Μια διαδικασία που την εποπτεύει το οικονομικό παρατηρητήριο και το αντίστοιχο υπουργείο μέσα από ένα ευρύτατο πλαίσιο συμμόρφωσης που αφορά όργανα και εργαζόμενους. Με άλλα λόγια και ο δήμος Τρικκαίων βρίσκεται κάτω από την γενικότερη ομπρέλα της οικονομικής πολιτικής του κράτους. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να δώσει κάποιες ανάσες στον Τρικαλινό λαό και να κοντράρει αυτήν την αντιλαϊκή, όπως την χαρακτηρίζουμε εμείς, πολιτική.
Όμως, από την ίδια την εξέλιξη της συζήτησης προκύπτει ότι η Δημοτική Αρχή αλλά και ο Δήμαρχος αλλά και πρόεδρος πλέον της ΚΕΔΕ, ούτε μπορεί αλλά κυρίως ούτε και θέλει να κοντραριστεί, αφού συμφωνεί με την κυρίαρχη πολιτική που έχει μετατρέψει τους δήμους σε κρατική υπηρεσία, υπηρετώντας τους κρατικούς σχεδιασμούς των κυβερνόντων, σημερινών και χθεσινών, της ΕΕ, αυτών που κατέχουν τον πλούτο. Δεν είναι τυχαία άλλωστε και η επιλογή του ως προέδρου όλων των δήμων της χώρας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.
Για τον οικονομικό προϋπολογισμό
Τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού που κατέθεσε η κυβέρνηση για το 2020 ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 54,2 δις ευρώ. Αυτά προέρχονται κατά 93% από τα εργατικά λαϊκά στρώματα, από αυτούς δηλαδή των οποίων το εισόδημα έχει τσακιστεί. Οι δήμοι όλης της χώρας για να λειτουργήσουν θα εισπράξουν απ’ αυτό 1,8 δις ευρώ την ώρα που οι δαπάνες της χώρας για την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ ξεπερνούν τα 4,3 δις, για το οποίο ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ δεν βγάζει «άχνα». Ταυτόχρονα, ενώ τα έσοδα του κράτους από την φορολογία αυξάνονται, δεν μεταβιβάζονται και τα αντίστοιχα ποσά που πρέπει στους δήμους με συνέπεια οι οικονομικοί πόροι που δεν έχουν αποδοθεί και στον δήμο μας όλα τα προηγούμενα χρόνια να ξεπερνούν τα 120 εκατομμύρια ευρώ. Η παραπάνω πολιτική εκφράζεται και στον προϋπολογισμό του δήμου Τρικκαίων. Οι ΚΑΠ είναι καθηλωμένοι εδώ και χρόνια, δηλαδή η τακτική κρατική χρηματοδότηση και η οποία ανέρχεται στα 10.5 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που μόνο η μισθοδοσία των υπαλλήλων του δήμου ανέρχεται στα 15.4 εκατομμύρια ευρώ! Η λειτουργία του δήμου λοιπόν ξεκινά με το καλημέρα με έλλειμμα 5 εκατομμυρίων ευρώ. Και εδώ «άχνα» ο κος πρόεδρος της ΚΕΔΕ.
Παράλληλα, τα έσοδα που προκύπτουν από δημοτικούς πόρους ανέρχονται στα 10,5 εκατομμύρια ευρώ, άρα η αναλογία κρατικής χρηματοδότησης και τοπικής φορολογίας είναι 50:50. Αν πάρουμε υπόψιν και τα έσοδα που προκύπτουν από τους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΤ, που φτάνουν στο ύψος των 8 εκατομμυρίων ευρώ, τότε το συνολικό ποσό που με το οποίο επιβαρύνονται οι δημότες από την πολιτική της Δημοτικής Αρχής, ξεπερνά τα 18.5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, τα οποία δεν θα τα έλεγε κανείς και …«ευκαταφρόνητο ποσό». Αυτήν την πολιτική θεωρεί ο Δήμαρχος «κανονική» και ρεαλιστική. Όσον αφορά στα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού, η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ έχει συγκεκριμένη θέση, ότι πρέπει να καταργηθούν. Βεβαίως γνωρίζουμε ότι ο νόμος βάζει όρια. Όμως υπάρχουν περιθώρια, πχ να μειωθεί ο συντελεστής επαγγελματικής στέγης ακολουθώντας μια πολιτική που κατηγοριοποιεί ταξικά την επιχειρηματική δραστηριότητα ή να μειωθεί δραστικά ο συντελεστής κατοικίας λαϊκών ανθρώπων και οικογενειών, ωφελούμενων του ΚΕΑ, πολυτέκνων, ΑΜΕΑ, μακροχρόνια ανέργων κτλ. Οι υποσχέσεις του κου Παπαστεργίου από το 2015 μετά από παρέμβαση της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, ότι θα δούμε κάποια αναλογιστική μελέτη για την υλοποίηση των παραπάνω, δεν έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα και ούτε πρόκειται.
Επίσης, το σαφάρι της είσπραξης των οφειλών δημοτών προς τον δήμο για παλαιότερα χρέη που ανέρχονται στα 14 εκατομμύρια ευρώ, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Κάτω από την πίεση των κατασχέσεων τραπεζικών λογαριασμών, της δέσμευσης της φορολογικής ενημερότητας, και της πρόβλεψης πλειστηριασμών για χρέη 500 ευρώ και άνω προς τους δήμους, χιλιάδες Τρικαλινοί εκβιάζονται κυριολεκτικά να τα πληρώσουν ανεξάρτητα από το αν έχουν ή όχι αυτήν την δυνατότητα. Η Δημοτική Αρχή ξεσπάει σε χιλιάδες μερικών δεκάδων ή εκατοντάδων ευρώ ενώ γνωρίζει ότι μερικές δεκάδες Τρικαλινών, με χρέη από 50.000 ευρώ και πάνω, χρωστάνε στον δήμο 10,2 εκατομμύρια. Η παραπάνω εικόνα ενισχύεται και από τον κεντρικά ενοποιημένο προϋπολογισμό της τοπικής διοίκησης που επιβεβαιώνει ότι τα έσοδα οφειλών προηγουμένων ετών, που το 2019 υπολογίζονταν σε 559 εκατομμύρια, έφτασαν τα 840 εκατομμύρια. Έτσι με βάση αυτούς τους «επιτυχημένους» στόχους, τρέχουν με ακόμα μεγαλύτερες επιδιώξεις το 2020, φτάνοντας τα 869 εκατομμύρια ευρώ. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση η Δημοτική Αρχή βοηθάει τα μέγιστα.
Σε ένα τέτοιο οικονομικό περιβάλλον οικοδομείται η γενική συμφωνία τους δημοτικού συμβουλίου με μπροστάρη πάντα τον κ. Παπαστεργίου για οικονομική αυτοτέλεια και αυτοδυναμία των δήμων που φτάνει μέχρι την διαχείριση του άγριου αντιλαϊκού φόρου του ΕΝΦΙΑ.
Ο κ. Δήμαρχος συνεχίζει να προκαλεί με την ικανοποίησή του για την πορεία εξυγίανσης των οικονομικών του δήμου μειώνοντας τα χρέη του, κρύβοντας την σκληρή πραγματικότητα, ότι αυτό επιτυγχάνεται στις πλάτες του λαού του δήμου μας. Οι Τρικαλινοί δημότες συνεχίζουν να χρυσοπληρώνουν τα δάνεια του δήμου έχοντας πληρώσει από το 2010 έως το 2019 τοκοχρεολύσια 28 εκατομμυρίων ευρώ. Είναι ένας μεγάλος όγκος χρημάτων που λείπουν σε έργα και υπηρεσίες. Αλλά ο κος Δήμαρχος δεν έχει το κουράγιο να μας θυμίσει ότι ο ίδιος είναι μέρος του προβλήματος της υπερχρέωσης του δήμου, αφού ήταν δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος κλπ, την περίοδο 2002-2009 , τότε που οι δανειακές υποχρεώσεις εκτινάχθηκαν από 5.7 εκατομμύρια ευρώ το 2002 σε 22.6 το 2009. Ανεξάρτητα απ’ τους λόγους που επικαλείται ο κ. Παπαστεργίου για τον υπερδανεισμό του δήμου, το σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν διεκδίκησε αυτά που είναι αναγκαία για τον δήμο Τρικκαίων.
Για το τεχνικό πρόγραμμα του δήμου
Τα βασικά σημεία της πολιτικής κάθε διοίκησης αποτυπώνονται σε ένα τεχνικό πρόγραμμα με την έννοια των ιεραρχήσεων και προτεραιοτήτων. Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ θεωρεί το τεχνικό πρόγραμμα δεν ανταποκρίνεται στις επείγουσες και σημαντικές ανάγκες και με αυτήν την έννοια το καταψήφισε.
Η προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής με τεχνικές «ντρίπλες» να παρουσιάσει μεγάλο όγκο έργων δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα. Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ θεωρεί ότι η όποια χρηματοδότηση είναι η επιστροφή ενός μικρού μόνο μέρους της συνολικής αφαίμαξης και του Τρικαλινού λαού και τίποτα παραπάνω. Μας έχουν πάρει 20 και μας δίνουν πίσω το 1, όπως προκύπτει και από τα παραπάνω οικονομικά στοιχεία.
Παρουσιάζονται έργα 12,8 εκατομμυρίων ευρώ για το 2020, όμως μια σειρά από έργα με εμφατικούς προϋπολογισμούς είχαν εμφανιστεί και στο τεχνικό πρόγραμμα του 2019 – μία παλιά επικοινωνιακή τακτική. Επίσης, πολλά από αυτά τα έργα έχουν πολυετή δέσμευση υλοποίησης άρα δεν θα ολοκληρωθούν μέσα στο 2020. Παράλληλα, οι προϋπολογισμοί δεν περιλαμβάνουν μέσα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι εκπτώσεων που θα υπάρξουν μετά την συμβασιοποίηση των τεχνικών έργων, άρα αυτά τα πολύ μεγάλα νούμερα δεν είναι δεδομένο ότι θα είναι όντως έτσι.
Αξίζει να αναφερθεί ότι προχτές παρουσιάστηκε από την Δημοτική Αρχή η μελέτη για την βιώσιμη αστική ανάπλαση γύρω από τον Ληθαίο ποταμό. Ένα έργο προϋπολογισμού 10 εκατομμυρίων ευρώ. Δεν αμφισβητούμε την ανάγκη αποφασιστικών παρεμβάσεων, όμως η πρεμούρα της Δημοτικής Αρχής για τέτοιου είδους έργα ξεκινά από το πώς αυτά θα κουμπώσουν με το τουριστικό προϊόν που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι έργα που επιλέγονται εύκολα για χρηματοδότηση, όμως για μια σειρά έργα που να καλύπτουν λαϊκές ανάγκες δεν υπάρχει πρόβλεψη. Γιατί ποιος μπορεί να αμφισβητήσει σήμερα τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν σε πολλές σχολικές μονάδες του δήμου μας; πχ υπάρχουν αίθουσες-κοντέινερς, επιπρόσθετες αίθουσες διδασκαλίας σε χαμόσπιτα, νηπιαγωγεία σε πυλωτές και σπίτια, απαράδεκτοι παιδικοί σταθμοί που η ευαισθησία της Δημοτικής Αρχής φτάνει μόνο μέχρι την ανακατασκευή παλαιών κτιρίων και όχι μέχρι την κατασκευή νέων και σύγχρονων σχολικών μονάδων, αυλές σχολείων με την πρώτη βροχή γίνονται λίμνες.
Η διεκδίκηση απαλλοτρίωσης οικοπέδων για ανέγερση νέων σχολικών μονάδων – και ιδιαίτερα για την προσχολική αγωγή – είναι αδιανόητη και για αυτήν την Δημοτική Αρχή. Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι δεν υπάρχει ανάγκη ανέγερσης φοιτητικών εστιών την στιγμή που υπάρχει τεράστιο στεγαστικό πρόβλημα για τους εκατοντάδες φοιτητές της πόλης μας;
Ο αντισεισμικός έλεγχος και η θωράκιση δημοσίων και δημοτικών κτιρίων, σχολικών μονάδων, αθλητικών εγκαταστάσεων απουσιάζουν από το τεχνικό πρόγραμμα, την ώρα που τα περισσότερα απ’ αυτά είναι κατασκευασμένα με παλαιότερους αντισεισμικούς νόμους. Όχι μόνο απουσιάζουν τέτοιες παρεμβάσεις αλλά πλεονάζει η ειρωνεία του κ. δημάρχου ότι η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ δεν έχει «πετύχει» ακόμα τον σεισμό. Αστεϊσμοί γύρω από την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας του λαού είναι πολύ επικίνδυνοι…
Δεν υπάρχουν προβλέψεις για αντιπλημμυρικά έργα που η περιοχή μας έχει τόση ανάγκη ενώ το αστείο ποσό που αναγράφεται στον προϋπολογισμό για την πυροπροστασία και ιδιαίτερα για ένα μεγάλο δασικό, ορεινό όγκο, ανέρχεται στα 57.000 ευρώ!…
Μια σειρά αντιφάσεις διακρίνονται στο τεχνικό πρόγραμμα. Από την μία πλευρά έχουμε μεγαλόπνοα σχέδια όπως η ενεργειακή αναβάθμιση του κλειστού γυμναστηρίου της οδού Κατσιμίδου με 750.000 ευρώ και η ανακατασκευή της πισίνας στο πάρκο Αγίου Γεωργίου 1.2 εκατομμυρίων ευρώ ενώ από την άλλη πλευρά λείπουν προβλέψεις για στοιχειώδη όπως, στην κλειστή αίθουσα Γιώργου Τσιάντα στο δημοτικό στάδιο, που όλα αυτά τα χρόνια δεν υπάρχει θέρμανση, με αποτέλεσμα να ξεπαγιάζουν εκατοντάδες αθλητές, ή στο δημοτικό κολυμβητήριο που παρά τις παρεμβάσεις του προηγούμενου διαστήματος, ακόμα αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα.
Στο μεταξύ, οι αναφορές του κυρίου δημάρχου ότι όσο θα υπάρχουν παρεμβάσεις από διάφορες εταιρίες, πχ φυσικό αέριο, ΕΥΔΑΠ κλπ, η αποκατάσταση των δρόμων και των πεζοδρομίων είναι μάταιη, μάλλον παραπέμπουν στο ότι οι Τρικαλινοί θα πρέπει να ξεχάσουν τι σημαίνει φυσιολογικός δρόμος και πεζοδρόμιο. Αυτό κι αν το λες «βιώσιμη κινητικότητα»…
Παράλληλα, το τεχνικό πρόγραμμα είναι πολύ μακριά από την ικανοποίηση μεγάλων αναγκών στις δημοτικές κοινότητες όπως υποδομών, αθλητισμού, πολιτισμού, ζητημάτων υγείας, οδοποιίας κτλ.
Η επισήμανση της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ότι στο «κάδρο» των έργων δεν υπάρχει το ζήτημα της αυτεπιστασίας και υπάρχουν μόνο εργολαβίες, σχεδόν για τα πάντα, συνιστά σοβαρό ζήτημα. Ορισμένα έργα μικρού βεληνεκούς σε σχολεία, κοινόχρηστους χώρους ή δημόσια κτίρια θα μπορούσαν να γίνονται με το προσωπικό του δήμου χωρίς να παραβλέπουμε το γεγονός ότι μια σειρά από κυβερνητικές επιλογές έχουν αφήσει ολόκληρες υπηρεσίες γυμνές από εργαζόμενους και μέσα.
Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ καταψηφίζοντας και τον οικονομικό προϋπολογισμό και το τεχνικό πρόγραμμα θα συνεχίσει να αναδεικνύει όλες τις αντιδραστικές αλλαγές που υλοποιούνται στους δήμους και καλεί τα λαϊκά στρώματα να πιστέψουν στην δύναμή τους, στο δίκιο τους, να διευρύνουν τις απαιτήσεις τους και να διεκδικήσουν την εξασφάλιση από τον Κ.Π. όλων των αναγκαίων πόρων και των οφειλόμενων για την Τ.Δ, να ανατραπεί το νομοθετικό πλαίσιο που καθιστά την τοπική διοίκηση πεδίο επιχειρηματικής δράσης και φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Την εξασφάλιση δημόσιων δωρεάν υπηρεσιών με επαρκή και άμεση στελέχωση της λειτουργίας τους με μόνιμους εργαζόμενους όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων, τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Την κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της ανταπόδοσης, των ΣΔΙΤ, των ΜΚΟ και των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων. Να απαιτήσουν τη γενναία χρηματοδότηση των αναγκαίων έργων για αντισεισμική, αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία και τη λειτουργία ενός αποκλειστικά Δημόσιου Δωρεάν συστήματος στους βασικούς κοινωνικούς τομείς (υγείας-πρόνοιας, παιδείας), που πρέπει να είναι στην ευθύνη του κεντρικού κράτους, σταματώντας τη μεταφορά τους στην Τοπική Διοίκηση, γιατί αυτό σημαίνει υποβάθμιση και μεταφορά του κόστους στις πλάτες του λαού.
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
