*Του Νίκου Μουστάκα, Απόφοιτο του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου – Μεταπτυχιακός φοιτητής στον τομέα των Διεθνών Διαπραγματεύσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Θα αναρωτηθεί κανείς διαβάζοντας τον τίτλο πως άραγε συνδέονται η παράκρουση, η Ιστορία και η πανδημία μαζί. Δυστυχώς, σε αυτή τη πρωτοφανή κρίση την συνοδεύει η παράκρουση της αντίφασης από τη μία και της αναζήτησης της απολυτότητας από την άλλη σε ένα κλίμα «χλευασμού» από την ίδια την Ιστορία. Συνεπώς, πάμε να δούμε και να αναλύσουμε με τη σειρά τις παραπάνω έννοιες και τον τρόπο που συνδέονται.
Αδιαμφισβήτο -ελπίζω μετά από όλα αυτά- αποτελεί το γεγονός ότι ο πλανήτης περνάει εδώ και 10 μήνες τη μεγαλύτερη κρίση υγείας των τελευταίων τουλάχιστον 100 ετών. Αρχικά, με το πρώτο κύμα και τώρα με το δεύτερο βλέπουμε εκατομμύρια κρούσματα, εκατομμύρια θανάτους και έναν ιό που όσο βυθιζόμαστε στο χειμώνα τόσο εκείνος επιμένει και δείχνει τα δόντια του. Πρωτοφανή μέτρα περιορισμού της ελευθερίας και των δικαιωμάτων εφαρμόζονται στις περισσότερες χώρες του κόσμου για λόγους δημόσιας υγείας με κίνδυνο να αποτελέσουν οι ίδιοι περιορισμοί αυτοί, μετά από ένα χρονικό διάστημα εφαρμογής κίνδυνο για την ποιότητα της Δημοκρατίας. Κάπου εδώ πρέπει να είμαστε σαφείς όμως. Πολύ σωστά μπαίνουν τέτοιου είδους περιορισμοί. Μια απλή περιήγηση στα στατιστικά στοιχεία μας δείχνει ότι τη περίοδο 2018-2019 ( Δεκέμβριος του 18 και όλο το 19) στην Ελλάδα έχουμε καταγεγραμένους 1071 θανάτους που μπορούν να αποδωθούν στον ιό της γρίπης όλων των τύπων και ο οποίος είναι αρκετά μεγαλύτερος από τη περίοδο του 2017. Να σημειωθεί ότι ο παραπάνω αριθμός προκύπτει σε περίοδο χωρίς περιοριστικά μέτρα με μόνη προφύλαξη το εμβόλιο, τα διάφορα φάρμακα και την προσωπική υγιεινή. Μόνο φέτος έχουμε μέχρι στιγμής με δύο lockdown και 10 μήνες περιοριστικών μέτρων και κοινωνικής αποστασιοποίησης, +3 χιλιάδες περίπου νεκρούς. Συνεπώς, κάπου εδώ σταματάει κάθε συζήτηση και κάθε σύγκριση η οποία μόνο κακό και σύγχυση μπορεί να προκαλέσει. Όποιος δεν συμφωνεί στα παραπάνω ας μην συνεχίσει καλύτερα την ανάγνωση.
Με την πανδημία λοιπόν περνάμε στη παράκρουση της έκτακτης φύσης των γεγονότων. Εδώ και 10 μήνες έχουμε γίνει μάρτυρες απίστευτων στιγμών ¨παρανοϊκής¨ συμπεριφοράς απ΄όλους μας. Αρχικά, η έλλειψη δεδομένων για τον ιό οδήγησε σοβαρούς επιστήμονες σε συμπεράσματα που αργότερα ανακάλεσαν. Η επιβολή περιοριστικών μέτρων οδήγησε στην έκρηξη της συνωμοσιολογίας, της αντιπαλότητας με την κακιά παγκόσμια τάξη και του «διαβολικού» Bill Gates. Οι ίδιες οι αντιφάσεις της κατάστασης οδηγούν μερίδα κόσμου στον μαναχαϊστικό τρόπο σκέψης του άσπρου-μαύρου χωρίς να γίνονται κατανοητές οι γκρίζες ζώνες. Όλοι ξαφνικά έγιναν ειδικοί και βγάζουν ένα μένος κατά των αληθινά ειδικών που ποτέ δεν ισχυρίστηκαν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Έπειτα, άρχισαν να βγαίνουν οι εξυπνάδες του τύπου εδώ κολλάει και εκεί δεν κολλάει, τότε κολλάει και πριν τις 12 δεν κολλάει; κλπ κλπ. Στη συνέχεια, έχουμε κοινωνικές ομάδες που προφανώς αδικούνται από την κατάσταση, να στρέφονται η μία εναντίον της άλλης. Κυβερνητικές ολιγωρίες, καθυστερήσεις, αντιφάσεις και επικοινωνιακά λάθη που δίνουν λάθος μήνυμα, και που ουσιαστικά δεν βοηθούν στον έλεγχο της διασποράς. Αψήφιση των μέτρων από εμάς τους ίδιους αλλά υποκριτικό κυνήγι κεφαλών για τους άλλους και αρκετά ακόμα που η λίστα δεν τελειώνει. Δεν μένει προφανώς απ’έξω η εκκλησιαστική αλαζονεία που τώρα κατάλαβε τι τεράστιο λάθος έχει διαπράξει με τη στάση της και που έχει επίσης μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Τέλος, το δεύτερο lockdown συνέπεσε με μία έξαρση επαναστατικής γυμναστικής όπου πολλοί δεν τηρούν κανένα μέτρο και συνεχίζουν τα πάρτυ, τις πορείες, τις συγκεντρώσεις, τις παρελάσεις, απεργίες σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Όλα αυτά νομίζω ότι πέρα απο αστειότητες αποτελούν και την επιτομή της φάρσας της Ιστορίας την οποία θα αναλύσουμε στις επόμενες γραμμές. Μιας Ιστορίας που μόνο τη διαβάζουμε και δεν τη καταννοούμε και αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα.
Αν κάνουμε μια αναδρομή στις μάχες που έχουμε δώσει σαν κοινωνία απο την επανάσταση του ΄21, τον εμφύλιο του 46-49, την μάχη της Άρτας μεταξύ των δυνάμεων της αντίστασης το ΄44 , την κατατροφή του ΄22, θα δούμε ότι όποτε ιστορικά βρεθήκαμε σε ευνοϊκή θέση έναντι του κοινού εχθρού τότε ήταν και η στιγμή όπου καθησυχάσαμε, γίναμε απρόσεκτοι και τελικά καταλήξαμε σε εθνικές ήττες και οπισθοχωρήσεις. Αυτό πάει να γίνει και τώρα. Οφείλει να γίνει κατανοητό απ΄όλους. Πολίτες και πολιτεία. Τους τελευταίους 10 μήνες δίνουμε μία μάχη σε έναν πόλεμο που μέχρι τουλάχιστον το καλοκαίρι δεν πρόκειται να ξεμπλέξουμε. Στη πρώτη μάχη σταθήκαμε νικητές με τις λιγότερες δυνατές απώλειες παίρνοντας γρήγορα καίριες αποφάσεις. Από το καλοκαίρι και μετά έχουμε πέσει όμως στη «λούπα» της Ιστορίας όπου χαλαρώσαμε, η κυβέρνηση εφησύχασε και πανηγύρισε τη πρώτη νίκη, μέρος της αντιπολίτευσης δείχνει να επιζητά την καταστροφή και όλοι εμείς νομίζουμε ότι νικήσαμε στο πόλεμο και πρέπει να αλληλοσφαχτούμε και να μην τηρούμε τα μέτρα, που ας μην κοροιδευόμαστε, αυτό το δεύτερο Lockdown κάθε άλλο παρά Lockdown θυμίζει.
Το δίλημμα είναι ένα και αμείλικτο, επομένως. Ή θα σταθούμε στη πρώτη νίκη και θα δώσουμε την ευκαιρία στον εχθρό να επανακάμψει ή σπάμε τώρα τον κύκλο της φάρσας της Ιστορίας, πέρνουμε βαθιά ανάσα, σφίγγουμε δόντια, τηρούμε απόλυτα τα μέτρα και νικάμε τον πόλεμο μέχρι την αρχή της Άνοιξης.
Η Ιστορία και η εμπειρία δείχνει επομένως τον δρόμο. Δηλαδή δεν πρέπει να συμμετέχουμε στη φάρσα που η ίδια πάει πάλι να μας μπλέξει. Ας αναμετρηθούμε μαζί της και ας καταφέρουμε να νικήσουμε.
Καλές γιορτές σε όλους και με την νίκη …….