Θεόδωρος Θάνος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Η πρόθεση της κυβέρνησης να προτείνει [και στη συνέχεια να ψηφίσει] την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων με την κατάργηση του άρθρου 16 του συντάγματος είναι εμφανές ότι δεν είναι αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία.
Αρχικά οι φοιτητές/τριες άρχισαν ένα αγώνα/ρήξη με αυτήν την κυβερνητική πρόθεση/πρόταση, που, εκτός των άλλων αγωνιστικών δράσεων (κινητοποιήσεις/μαζικές διαδηλώσεις) πήρε και τη μορφή καταλήψεων. Οι καταλήψεις ως μορφή αγώνα επιβλήθηκαν ως το ύστατο μέτρο πίεσης στην μονομέρεια (χωρίς διαβούλευση και συζήτηση) της κυβέρνησης να ψηφίσει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Οι καταλήψεις, όμως, «κατακρίθηκαν» από ορισμένους,, όχι όμως και η απόφαση της κυβέρνησης:
1) Αν, «πράγματι» [;], οι καταλήψεις αποτελούν «ακραία» μορφή αντίδρασης, η απόφαση της κυβέρνησης να ψηφίσει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων χωρίς προηγουμένως να θέσει το ζήτημα σε διαβούλευση [και] με τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και την κοινωνία και χωρίς να παρουσιάσει στοιχεία για τη λειτουργία και την οργάνωσή τους, δεν αποτελεί ένα είδος άσκησης «βίαιης» πολιτικής ;
2) Αν, «πράγματι» [;], στις αποφάσεις των συνελεύσεων για κατάληψη δεν συμμετείχαν όλοι/ες οι φοιτητές/τριες, οπότε η απόφασή τους θα μπορούσε κανείς να πει ότι «βάλλεται», αντίστοιχα: Το 41% των πολιτών που ψήφισε την κυβέρνηση εκπροσωπεί όλη την ελληνική κοινωνία; Ξέρουμε ότι το ποσοστό αυτό σε καμία περίπτωση δεν εκπροσωπεί όλη την κοινωνία, αφού η αποχή και σε αυτές τις εκλογές ήταν πολύ μεγάλη (46%). Όσο «ευάλωτη», [αν] είναι γι αυτόν τον λόγο η απόφαση των φοιτητών/τριών, άλλο τόσο ευάλωτη, για τον αντίστοιχο λόγο, είναι και η απόφαση της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να «ανοίξει» τα πανεπιστήμια, στην ουσία να αντιμετωπίσει και να κάμψει τις καταλήψεις, επέβαλε τη διενέργεια εξετάσεων εξ αποστάσεως αξιοποιώντας σχετική νομοθετική πρόβλεψη, σύμφωνα με την οποία μπορεί να διεξαχθεί εξ αποστάσεως εκπαίδευση (διδασκαλία, εξετάσεις, κ.λπ.) όταν υπάρχουν έκτακτες συνθήκες. Αυτή η απόφαση της κυβέρνησης εγείρει μια σειρά από ερωτήματα/προβληματισμούς:
1) Πρόκειται, πράγματι, για «έκτακτες συνθήκες» ή μια κατάσταση τη «βαφτίζουμε» έτσι ; Έκτακτες συνθήκες είναι μια φυσική καταστροφή, μια πανδημία, κ.λπ. Είναι οι καταλήψεις, δηλαδή οι αγώνες των φοιτητών/τριών «έκτακτες συνθήκες»;
2) Το υπουργείο μπορεί να επιβάλει μια απόφαση στα πανεπιστήμια, όταν αυτά έχουν το αυτοδιοίκητο ; Μπορεί η κυβέρνηση να το παραβλέψει ;
3) Όταν ένα μάθημα έχει σχεδιαστεί για δια ζώσης διδασκαλία και εξέταση και έχει υλοποιηθεί με δια ζώσης διδασκαλία, μπορεί, ξαφνικά, να αλλάξει και η εξέταση να γίνει εξ αποστάσεως; Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση (διδασκαλία, εξέταση, κ.λπ.) ως προσέγγιση (διδακτική, μεθοδολογική, μορφή/είδος εκπαίδευσης, κ.λπ.) είναι ίδια με την δια ζώσης και ανά πάσα στιγμή μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά; Ή, στην προοπτική της επίτευξης ενός στόχου (να γίνει εξεταστική/κάμψη των καταλήψεων), παραβλέπονται βασικές επιστημονικές έννοιες και μέθοδοι ;
4) Ποιος θα εξα/διασφαλίζει τη συμμετοχή των φοιτητών/τριών να συμμετέχουν στην εξ αποστάσεως εξέταση, στην περίπτωση που κάποιοι/ες από αυτούς/ές μπορεί να μην διαθέτουν τα απαιτούμενα μέσα (ηλεκτρονικό υπολογιστή, κάμερα, καλή σύνδεση στο διαδίκτυο, κ.λπ.);
Η κυβέρνηση χρειάζεται να αφουγκραστεί [όλη] την κοινωνία και όχι μόνο το 41% του 54% που ψήφισε, για ένα τόσο σημαντικό θέμα. Εφόσον η κυβέρνηση πρόκειται να προβεί σε μια τόσο σημαντική ενέργεια, όπως είναι η αλλαγή ή η κατάργηση ενός άρθρου του Συντάγματος, τότε θα πρέπει να το θέσει σε δημόσια διαβούλευση.
Όλα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας αγωνιούν για την έκβαση της εξεταστικής και η λύση που θα δοθεί θα πρέπει να έρθει από τα ίδια τα αυτοδιοίκητα πανεπιστήμια.
Η προάσπιση του δημοσίου πανεπιστημίου είναι υπόθεση όλων μας και όλοι/ες και γι αυτό πρέπει να αγωνιστούμε όχι μόνο ενάντια στην πρόταση της κυβέρνησης αλλά και [στη συνέχεια] των [όποιων] εσωτερικών στρεβλώσεων των πανεπιστημίων.