Η Γιάννα Νικολάου, με καταγωγή από τον Κλοκοτό, μας μιλάει για τη ζωή της στην Ολλανδία και τη μάχη από την πρώτη γραμμή με τον Covid-19.
Αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για την ίδια και την οικογένειά της βρέθηκε από το 2015 στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μάαστριχτ. Την ακολούθησαν ο σύζυγος και τα δυο τους παιδιά και έκαναν εκεί μια νέα ζωή.
Τον τελευταίο χρόνο η πανδημία έφερε ανακατατάξεις και η ίδια βρέθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες της κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή. Η ίδια η Γιάννα Νικολάου μιλάει σήμερα στο trikalavoice.gr για την εμπειρία της εκεί, τη ζωή στην Ολλανδία, μοιράζεται μαζί μας άγνωστες ιστορίες και το όνειρο επιστροφής στην πατρίδα.
Αναλυτικά:
-Κατ’ αρχάς πως βρεθήκατε στην Ολλανδία; Από πότε ζείτε εκεί;
Κατά την αναζήτηση επαγγελματικής αποκατάστασης βρεθήκαμε από το 2015 να κατοικούμε στην Ολλανδία.
-Πως πήρατε την απόφαση να μετακομίσετε στο εξωτερικό; Ήταν η Ολλανδία ή μόνη επιλογή σας ή είχατε σκεφτεί και άλλες χώρες;
Η απόφαση ομολογώ πως δεν ήταν εύκολη όντας ήδη μητέρα δύο παιδιών του Κωνσταντίνου και του Φίλιππου – Ορφέα, αλλά όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας βιώνοντας όλα τα δυσάρεστα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης βρεθήκαμε σε αυτήν την θέση ώστε να πάρουμε αυτήν την απόφαση να μεταναστεύσουμε. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, η Ολλανδία ήταν η πρώτη επιλογή μας και αυτό γιατί υπήρχαν κάποιοι παράγοντες που θεωρήσαμε ότι θα μας βοηθούσαν στην όσο το δυνατόν ομαλότερη μετοίκηση μας.
-Δίνετε τη μάχη από την πρώτη γραμμή με τον covid-19. Αισθάνεστε φόβο; Πόσο δύσκολο είναι;
Υπηρετώ στην εντατική του COVID-19 και στην λεγόμενη «καθαρή» εντατική. Να είμαι ειλικρινής, δεν φοβηθηκα ούτε στιγμή, απλώς οι ιστορίες των ασθενών είναι ποικίλες και ως έναν βαθμό με εχουν επηρεάσει… Το πιο παράξενο είναι ότι πολεμούμε ενάντια σε κάτι το ‘οποίο’ δε βλέπουμε ενω τα θύματά του είναι ορατά! Και ως νοσηλευτές δεν το βάζουμε κάτω, εκεί εμείς, προσπαθούμε με διάφορες μεθόδους και στρατηγικές κυρίως στο αναπνευστικό να σώσουμε τις ζωές των συνανθρώπων μας. Και οταν κερδίζουμε έναν ασθενή, τι να σας πω…αυτό το αίσθημα πρέπει να το βιώσεις… Δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις ώστε να περιγράψω το πόσο μεγάλο δέος αισθάνομαι. Αυτήν η εμπειρία θα είναι χαραγμένη για πάντα στο μυαλό μου για να μου θυμίζει το πόσο ευάλωτη ειναι η ζωή.
Η εργασία στην εντατική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Μααστρίχτ εχει μεγάλες απαιτήσεις. Η γνώση της ανατομίας και φυσιολογίας πρέπει να είναι υψηλού επιπέδου. Παρ’ ολο αυτά δίνει ευκαιρίες σε όλους εκείνους που θέλουν να εξελιχθούν και έχουν τα κατάλληλα προσόντα, ανεξαρτήτως εθνικότητας, πιστεύω και ηλικίας. Αυτό σε συνδυασμό με τον σεβασμό είναι ένα απο τα πιο σημαντικά πράγματα που βιώνω καθημερινώς στην εργασία μου.
Αξίζει να σημειώσω πως η Διεύθυνση του Π.Ν. Μααστρίχτ ειδικά της εντατικής και ολο το προσωπικό, με δέχτηκαν με μεγάλη χαρά στην «οικογένεια» τους.
Οταν μαθαίνουν οτι είμαι Ελληνίδα, συνήθως ακούω την εξής φράση : « A… ωραία Ελληνίδα και από πιο μέρος? γιατί έχω πάει αρκετές φορές στην Ελλάδα»!
-Η περίοδος της καραντίνας ήταν δύσκολη στην Ολλανδία;
Η περίοδος της καραντίνας στην Ολλανδία δεν νομίζω να διέφερε σε μεγάλο βαθμό απο αυτήν της Ελλάδας. Οι πολίτες της μίας και της άλλης χώρας πρέπει να αντιμετώπισαν πάνω – κάτω τα ίδια προβλήματα, όμοιες καταστάσεις, και το ίδιο αίσθημα φόβου και αβεβαιότητας. Εδώ είχαμε πολλά κρούσματα. Αν αναλογιστείτε ότι μέχρι πρότινος είχαν φτάσει τα κρούσματα γύρω στις 24.000 ημερησίως. Αυτό το γεγονός έχει φοβίσει πολύ τους ανθρώπους και ειδικά τους έχει επηρεάσει ψυχολογικά. Απο την άλλη πλευρά όμως ο ιος αρχίζει να γίνετε καθημερινότητα. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να παραμένει σαν έγκλειστος για πάντα ή να είναι περιορισμένος συνεχώς. Ειναι αδύνατον. Είναι αντίθετο στην φύση του Ανθρώπου κάτι τέτοιο.
-Βρίσκεστε με άλλους Έλληνες εκεί; Αναλαμβάνετε ή συμμετέχετε σε πρωτοβουλίες ανάδειξης του Ελληνικού στοιχείου;
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλοί Έλληνες στην περιοχή που ζούμε αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει ώστε να έχουμε επικοινωνία με το Ελληνικό στοιχείο. Ενδεικτικά να σας αναφέρω το ότι τα παιδιά μας φοιτούν και σε Ελληνικό σχολείο στο Βέλγιο. Επίσης λόγω του λειτουργήματος που επιτελώ προσπαθώ να συμβάλω με τις γνώσεις μου τα μέγιστα ώστε να παράσχω κάθε δυνατή βοήθεια σε συμπατριώτες μας που το έχουν ανάγκη. Επιπροσθέτως μέσω της συμμετοχής μου σε ημερίδες και δραστηριότητες που διοργανώνονται απο φορείς στον τομέα της Υγείας που υπηρετώ, προσπαθώ να καταβάλω τα μέγιστα ώστε να προάγω βασικές Αρχες για τον Άνθρωπο που είναι βασισμένος και ο Πολιτισμός μας.
-Θέλετε να επιστρέψετε στην πατρίδα σύντομα;
Όπως ο Οδυσσέας είχε διακαή πόθο την επιστροφή του στην Ιθάκη έτσι πιστεύω ότι και ο καθένας απο εμάς που βρίσκεται στο εξωτερικό θέλει κάποτε να επιστρέψει στις πατρογονικές του εστίες. Εφόσον λοιπόν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και πνέει ούριος άνεμος ευελπιστώ το καράβι να αγκυροβολήσει με ασφάλεια στα καταγάλανα νερά της Χώρας μας. Αυτο που ξέρω όμως σίγουρα, είναι οτι η γνώση και η εμπειρία που έχω αποκτήσει θα είναι οδηγός μου έτσι ώστε όπου και να βρίσκομαι, η περίθαλψη και η φροντίδα για τον συνανθρωπό μου, να αποτελεί το πρώτιστο μέλημά μου.
Εν κατακλείδι, θα ήθελα να σας αναφέρω ότι πάντα είχα στόχους που ήταν ρεαλιστικοί. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για όλους εκείνους που θέλουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους. Το σημαντικότερο βέβαια και το πιο βασικό είναι ο σεβασμός και η φιλικότητα.
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
