Εδώ και δεκαετίες οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι στο πλαίσιο των δυνατοτήτων, που τους παρέχει το αυτοδιοίκητο, είχαν τη δυνατότητα να νοικοκυρέψουν τα πανεπιστήμια. Δυστυχώς δεν έπραξαν τα αυτονόητα για την κοινή λογική. «Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προσμένουν ίσως κάποιο θάμα». Αλλά θαύματα ουδέποτε γίνονται χωρίς τη συμμετοχή και αυτού που πάσχει. Άλλωστε και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός δεν έκανε κάποιο θαύμα του, προτού ρωτήσει τον πάσχοντα «θέλεις υγιής γενέσθαι».
Είναι δεδομένο λοιπόν ότι οι πανεπιστημιακοί μας, επειδή δε θέλουν ή δεν μπορούν δεν πρόκειται να φροντίσουν, για να υπάρχει άριστο πλαίσιο λειτουργίας στα πανεπιστήμια. Φαίνεται πως ως συντεχνία βολεύονται με την αναρχοαυτόνομη κατάσταση, που επικρατεί. Οικτρότατο το θέαμα αλλά αυτό μαρτυρούν οι ίδιοι λόγω και έργω.
Διαδοχικά οι υπουργοί Παιδείας αοίδιμος Γεράσιμος Αρσένης, η κ. Μαριέττα Γιαννάκου και η κ. Άννα Διαμαντοπούλου προσπάθησαν αλλά απέτυχαν. Ιδιαίτερα ο νόμος Διαμαντοπούλου ψηφίστηκε κατά πρωτοφανή τρόπο στη Βουλή των Ελλήνων από 255 βουλευτές. Για την ιστορία του θέματος υπενθυμίζουμε ότι ψήφισαν ΝΑΙ το ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και Δημοκρατική Συμμαχία, ενώ ΟΧΙ το ΚΚΕ, ΣΥΝ και Δημοκρατική Αριστερά. Δηλαδή οι Πανεπιστημιακοί, η πάσης αποχρώσεως Αριστερά και μειοψηφία φοιτητών τον πολέμησαν λυσσαλέα με αποτέλεσμα, αφού τον κλάδεψε η ΝΔ με τον αλήστου μνήμης Αρβανιτόπουλο, στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ τον αποτελείωσε.
Με τον τωρινό νόμο Κεραμέως πάλι τα ίδια. Πανεπιστημιακοί, μειοψηφία φοιτητών, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25 αντιδρούν και πάλι λυσσαλέα με την αλλοπρόσαλλη συνδρομή του ΚΙΝΑΛ, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ. Όλοι τους δε χρειάστηκε να κουραστούν, για να τεκμηριώσουν τη διαφωνία τους. Σχεδόν αγκάλιασαν την παρελθοντική δήλωση του Αλέξη Τσίπρα κατά του νόμου Διαμαντοπούλου: «Δεν πρόκειται να δώσουμε κανένα άλλοθι σε μια προσπάθεια πισωγυρίσματος η οποία θα βρει στην πράξη μια σειρά από δυσκολίες εφαρμογής, όχι μονάχα γιατί έχει αντίθετη τη συντριπτική πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας, αλλά, κυρίως, –και γι’ αυτό δε θα μπορέσει να εφαρμοστεί– διότι στερείται στοιχειώδους συνταγματικότητας», ενώ τα όσα έκτροπα συμβαίνουν στον πανεπιστημιακό χώρο ξεχειλίζουν από συνταγματικότητα! Τουλάχιστον ας μην αντέγραφαν το όνειδος του παρελθόντος ως θέση προοδευτική.
Ίσως τη διαχρονική εμμονή εναντίον της πραγματικότητας θα τη θεράπευε, χωρίς να είναι και αυτό βέβαιο, η κοινή γνωμάτευση ψυχολόγου, ψυχιάτρου και μια «συνταγή ψυχοφαρμάκων».
Ενδεχομένως ο νόμος Κεραμέως να μην είναι ό,τι καλύτερο. Όταν όμως δεν προτείνεται από την αντιπολίτευση κάτι καλλίτερο ως προς την αποτελεσματικότητα, δεν είναι αυτονόητο ότι επιβάλλεται να δοκιμαστεί στην πράξη και αναλόγως να τον κρίνουμε; Δυστυχώς δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι το άριστο πλαίσιο λειτουργίας είναι εκ των ων ουκ άνευ για τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Ισχυρίζεται ορθότατα η αριστερά εδώ και δεκαετίες ότι η εκπαίδευση και η απορρέουσα από αυτή παιδεία σηματοδοτεί δημοκρατικό τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς του πολίτη. Μάλλον τότε θα έχει δίκαιο η κυρία, που σε τηλεοπτικό πάνελ διερωτήθηκε: « Η πιο προωθημένη αριστερή αντίληψη για την εκπαίδευση μήπως είναι ο νόμος Κεραμέως;». Αλλά και ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Πανούσης έχει την άποψη ότι «Αριστερό δεν είναι ό,τι στρεβλώνει», αφού οι αρνητές του νόμου Κεραμέως φαίνεται πως, έστω και άθελά τους, υπερασπίζονται μάλλον τη βία και τη διακίνηση ναρκωτικών στους πανεπιστημιακούς χώρους παρά τη διακίνηση ιδεών.
Και στο δια ταύτα. Μπορεί η τωρινή κυβέρνηση να εφαρμόσει τα όσα έχουν γίνει νόμος της πολιτείας για τα πανεπιστήμια; Μπορεί να ψαλλιδίσει τις διοικητικές αρμοδιότητες των πανεπιστημιακών αρχών, αφού στην ουσία τις αποποιούνται; Αν δεν μπορεί, θα είναι άξια της μοίρας της, διότι θα έχει διαψεύσει τις προσδοκίες όσων την ψήφισαν και όσων δεν την ψήφισαν αλλά ασκούν καλόπιστη κριτική στα πεπραγμένα της, όπως τους δίνει το δικαίωμα η ιδιότητα του πολίτη.
Θανάσης Νάστας, Εκπαιδευτικός.