Προφανώς ότι και να πει κανείς γι΄αυτή την πρωτοφανή κρίση υγείας που διέρχεται η ανθρωπότητα είναι λίγο, ωστόσο στο πλαίσιο των ημερών θα προσπαθήσουμε να αποτυπώσουμε κάποιες σκέψεις. Σκέψεις όμως που προέρχονται από σοκαριστικές εικόνες που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη μας με τα φέρετρα που δεν χωράνε στη γη και μεταφέρονται αλλού για να ταφούν( Ιταλία) και ανθρώπους μέσα από εντατικές να αποχαιρετούν τους συγγενείς τους μέσω βιντεοκλήσεων. Από τη μία υπάρχει αυτή η εικόνα και από την άλλη ένας άλλος κόσμος, του κυρίου Johnson ο οποίος σε ένα κρεσέντο πρωτοφανούς ανευθυνότητας καλείται να διαχειριστεί μία τραγωδία που ο ίδιος καλλιέργησε. Ανά την υφήλιο καθημερινά με εξαίρεση ελάχιστες χώρες αυξάνονται ραγδαία τα κρούσματα και οι θάνατοι. Τα κρούσματα είναι 81.250 Κίνα, 47.021 Ιταλία, 20.410 Ισπανία, 19.711 Γερμανία, 19.644 Ιράν, 16.018 ΗΠΑ, 10.891 Γαλλία, 8.652 Νότια Κορέα, 5.294 Ελβετία, 3.297 Αγγλία, 3.002 Ολλανδία κλπ. (Επίσημα στοιχεία με συχνή ανανέωση στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα: (https://gisanddata.maps.arcgis.com/apps/opsdashboard/index.html#/bda7594740fd40299423467b48e9ecf6)
Στον ορυμαγδό αυτών των εξελίξεων οφείλουμε να διαπιστώσουμε ξεκάθαρα και χωρίς εμπάθειες ότι στην Ελλάδα μέχρι στιγμής με τις όποιες αστοχίες ή μικροκαθυστερήσεις η Ελληνική κυβέρνηση αποδεικνύει πρωτοφανή αντανακλαστικά υπευθυνότητας και διαχείρισης εκτάκτων αναγκών. Έχει πάρει γρήγορα μέτρα πολύ νωρίτερα από άλλες χώρες ανά την υφήλιο καί έχει βάλει στις καίριες θέσεις αντιμετώπισης του προβλήματος ανθρώπους αξιόλογους και με βαρύτητα( Τσιόδρας, Χαρδαλιάς). Οι συγκεκριμένοι μπορούν να εμπνεύσουν σιγουριά, εμπιστοσύνη, αποφασιστηκότητα, χαρακτηριστικά που έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ η ελληνική κοινωνία. Έπειτα, τα μέχρι στιγμής εξαγγελθέντα οικονομικά μέτρα είναι στη σωστή κατεύθυνση και μένει να εφαρμοσθούν γρήγορα και οριζόντια. Ωστόσο, κανείς δεν θα πρέπει να παραλείψει την καθυστέρηση στο κλείσιμο των εκκλησιών έναντι του φόβου του πολιτικού κόστους καθώς και το μικρό μέχρι στιγμής κλίμα εφησυχασμού που λανθασμένα τείνει να επικρατήσει με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε όλο και πιο αυστηρά περιοριστικά μέτρα.
Απέναντι στα παραπάνω θετικά που αποδεικνύουν πως για πρώτη φορά το κράτος θέλει να λειτουργήσει σωστά και υπεύθυνα και το πρόβλημα το δημιουργούν οι πολίτες, έχουμε τους απείθαρχους που αψηφώντας τα μέτρα διοργανώνουν happenings, μαζικές συναθροίσεις, γεμίζουν τους υπαίθριους χώρους συνωστιζόμενοι, δίνουν την εντύπωση πως δεν ενδιαφέρονται για τον συνάνθρωπο τους και δεν μπορούν να αντέξουν την καραντίνα με τις τόσες ανέσεις που διαθέτουμε πλεόν στα χέρια μας. Ειλικρινά, αν συνεχιστεί αυτό το κλίμα δεν θα πρέπει να μας φανεί περίεργο αν την επόμενη βδομάδα αυξηθούν αρνητικά τα κρούσμτα και οι θάνατοι. Στη συνέχεια έχουμε και τους αιώνιους συνωμοσιολόγους οι οποίοι ξέρουν τα πάντα, γνωρίζουν προφανώς ότι ο ιός είναι κατασκευασμένος,ότι το φάρμακο υπάρχει αλλά οι φαρμακευτικές το κρύβουν, θεωρούν τα μέτρα καταστολή και ότι πίσω από όλο αυτό κρύβονται συμφέροντα και άνθρωποι που θέλουν να ελέγξουν τον κόσμο. Προφανώς, η απάντηση σε αυτά δεν μπορεί να είναι παρά η απομόνωση αλλά και η δίωξη τους για διασπόρα ψευδών ειδήσεων που έχει ως αποτέλεσμα τον περαιτέρω πανικό. Και σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε και τους διάφορους επιτήδειους που ακόμα και σε αυτές τις κρίσιμες ώρες κερδοσκοπούν και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την αγωνία των πολιτών ανεβάζοντας τιμές και κάνοντας παζάρια πάνω στην ζωή.
Προκύπτουν τελικώς οι δύο Ελλάδες. Η Ελλάδα της σύνεσης, της ψυχραιμίας, της υπευθυνότητας και η Ελλάδα του «μαυραγοριτισμού», της ανευθυνότητας, της απειθαρχίας και της άνευ λόγου επανάστασης. Εμείς θα επιλέξουμε,φίλες και φίλοι, ο καθένας μας ξεχωριστά, με ποια Ελλάδα θέλουμε να είμαστε και στο τέλος ο καθένας μας θα αναλάβει τις όποιες συνέπειες των επιλογών του.
Η περίοδος της καραντίνας την οποία διανύουμε είναι η «Μεγάλης μας Ευκαιρία» για να αναστοχαστούμε διάφορες έννοιες που μέχρι τώρα τις είχαμε απεμπολίσει από τον τρόπο ζωής μας. Όπως ο σεβασμός στο περιβάλλον, η αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο, η πίστη στους θεσμούς,η πίστη πως μπορούμε να ανατρέψουμε την κλιματική αλλαγή, η ανάγκη για αληθινή επικοινωνία. Ο κόσμος όταν περάσει αυτή η κρίση θα είναι αλλιώς, πολύ διαφορετικός και ελπίζουμε πολύ πιο ανθρώπινος Και ελπίζω όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως η αυστηρότητα απέναντι στους κατατρεγμένους που προσπαθούν να σωθούν και μπούν στην χώρα μας εξαντλείται εκεί που όπου το εργαλειοποιεί ο Ερντογάν. Σε διαφορετική περίπτωση ωφείλουμε να βοηθάμε όσο μπορούμε γιατί κάποια στιγμή μπορεί να χρειαστούμε και εμείς βοήθεια και κανείς δεν θα είναι εκεί για να μας την δώσει. Ας προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που μας δίνει αυτή η κρίση. Ας ξαναγνωριστούμε με την Ιστορία μας, ας αναλογιστούμε τα λάθη μας και ας προσπαθήσουμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι. Ίσως αυτό ήταν που χρειαζόμασταν για να δούμε πως πολλά πράγματα τα οποία μέχρι πρότινος τα θεωρούσαμε δεδομένα δεν είναι και τόσο δεδομένα τελικά. Από τις ανέσεις της ζωής μας, μέχρι τους ανθρώπους και τα συναισθήματα μας. Και κάπου εδώ θα ήθελα να δηλώσω και την αγωνία μου και για την νέα γενιά και να διατυπώσω την οπτική που νομίζω θα ήταν καλό να μας απασχολήσει. Πλέον, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη γενιά μας. Έχουμε περάσει την έξαρση της οικονομικής κρίσης, έχουμε περάσει την διάψευση των μεγάλων προσδοκιών και τώρα έχουμε μπροστά μας τον μαραθώνιο του κορονοϊού. Από εδώ και πέρα μηδενίζει το κοντέρ για εμάς και δεν έχουμε καμία δικαιολογία στο να μην πετύχουμε όταν όλο αυτό θα έχει τελειώσει. Και να θυμόμαστε πως η συγκεκριμένη κρίση δεν είναι αγώνας 100μέτρων αλλά μαραθώνιος που δεν έχει νικητή. Το oφείλουμε στον ευατό μας και στους γύρω μας να φτάσουμε όλοι στον τερματισμό.
Ας μείνουμε σπίτι λοιπόν, ας τηρήσουμε τους κανόνες και ας προσπαθήσουμε να πάμε πιο ΄΄μακρυά΄΄ από τον ιό.
Θα τα καταφέρουμε !
*Νίκος Μουστάκας, Φοιτητής Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου