“Ληγμένα τρόφιμα μιας ληγμένης πολιτικής”

Του φαρμακοποιού Βασίλη Τσιούτσια

Κάποτε ήταν το κράτος και ο πολίτης. Το κράτος θεωρούσε τον πολίτη εκ προοιμίου κλέφτη και όταν έκανε ειλικρινή τη φορολογική του δήλωση ποτέ δεν τον πίστευε, αλλά τον ανάγκαζε να «συμβιβαστεί» σε υψηλότερα ποσά και να πληρώνει περισσότερα από όσα έπρεπε. Έτσι ο πολίτης άρχισε να δηλώνει λιγότερα για να έρθει στο τέλος στα ίσα του. Σήμερα το κράτος κάνει σημαία ότι όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες φοροδιαφεύγουν, αλλά παρασιωπά ότι μέσω της εκβιαστικής τεχνικής του «συμβιβασμού» τους έπαιρνε πάντα όσα ήθελε να τους πάρει. Παρασιωπά επίσης το κράτος ότι εκείνο και οι λειτουργοί του πτώχευσαν την πατρίδα μας και προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη στον πολίτη αποκαλώντας τον φοροφυγάδα, αλλά και να τον εμποτίσει με την υποχθόνια ενοχή του «μαζί τα φάγαμε». Το κράτος συμπεριφερόταν στον πολίτη σαν να ήταν ο χειρότερος εχθρός του. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βάλει εμπόδια στην επιχειρηματικότητα του, να τον καθυστερήσει , να τον απογοητεύσει, να τον μπλέξει στα πλοκάμια της γραφειοκρατίας που εκείνο δημιούργησε, να τον αναγκάσει να βρει «δόντι» να λαδώσει για να μπει σε ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα, να πάρει μια επιδότηση. Ύστερα θεωρώντας τον κλέφτη, τον ανάγκαζε από φόβο να μπει στη θανατερή αγκαλιά του «συμβιβασμού» και της περαίωσης, κάνοντας τον να νοιώθει ένοχος μέσα από την ψυχοφθόρα διαδικασία του διπλού δεσμού που κατέληγε στο συμπέρασμα «αφού συμβιβάζεσαι, άρα είσαι κλέφτης». Σήμερα, αφού τον οδήγησε στο εύκολο δανεικό χρήμα τον έχει στο χέρι, αυτόν την περιουσία του την τιμή του την αξιοπρέπεια του και ορισμένες φορές τον οδηγεί στην αυτοκτονία. Το κράτος συμπεριφερόταν στον πολίτη σαν να ήθελε να τον εξοντώσει. Του έφτιαξε ένα σύστημα υγείας που εξέθρεψε φακελάκια, μίζες, αναξιοκρατία, κλικοκρατία και παροχές χαμηλού επιπέδου. Τον ανάγκαζε να ξυπνά από τα χαράματα για να μπει στην ουρά και μετά από ώρες να εξεταστεί από έναν γιατρό που ήταν φυσικά αδύνατο να του παρέχει υψηλού επιπέδου φροντίδα αφού ήταν εξουθενωμένος από την προσπάθεια να εξετάσει 140 ασθενείς στη βάρδια του, χωρίς τη βοήθεια του νοσηλευτικού προσωπικού που είχε ανάγκη. Σήμερα του κόβει τη σύνταξη που ο πολίτης την πλήρωσε και τη δικαιούται, επειδή τα ταμία είναι άδεια, αλλά παρασιωπά το γεγονός ότι τα ταμεία τα άδειασαν οι λειτουργοί του χωρίς να ευθύνεται για αυτό ο πολίτης. Το κράτος συμπεριφερόταν στον πολίτη σαν να ήθελε να τον αφήσει αμόρφωτο. Του έφτιαξε ένα σύστημα εκπαίδευσης παλιών και σκουριασμένων προδιαγραφών, χωρίς βιβλία, χωρίς σύγχρονα ηλεκτρονικά βοηθήματα, με δασκάλους γεμάτους αβεβαιότητα για το αύριο, με εξοντωτικά και ψυχικά εξουθενωτικά συστήματα εξετάσεων, ένα σύστημα που ανάγκαζε τους γονείς να χρυσοπληρώνουν τα φροντιστήρια για χατίρι των παιδιών τους. Το κράτος συμπεριφερόταν αποικιοκρατικά στον πολίτη. Του έφτιαξε ένα σύστημα δημόσιας διοίκησης που όχι μόνο δεν τον εξυπηρετούσε αλλά τον έμπλεκε σε μονοπάτια εξευτελισμού όταν συχνά τον υποχρέωνε να βρει τους δρόμους της μίζας για να φτάσει στο αποτέλεσμα του. Σήμερα το ίδιο το κράτος ονομάζει το σύστημα του διεφθαρμένο, αλλά ζητάει από τον πολίτη να πληρώσει το κόστος της διαφθοράς. Σήμερα το κράτος υπόσχεται να απολύσει τους ανεπαρκείς υπαλλήλους του αλλά από την άλλη μεριά κάνει ότι μπορεί για να τους κρατήσει, προσπαθώντας να βρει τα λεφτά που απαιτούνται, από την φορολόγηση των πολιτών που καθόλου δεν ευθύνονται για αυτό. Τώρα το κράτος ταΐζει τον πολίτη ληγμένα. Κάποτε όταν ο νόμος θεσπιζόταν για την προστασία του πολίτη, όριζε ότι πέραν μιας ημερομηνίας τα τρόφιμα καθίστανται ακατάλληλα για κατανάλωση. Η κατανάλωση ληγμένων τροφίμων είναι επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία. Τώρα το κράτος αλλάζει τους νόμους και τις διατάξεις με απίστευτη ευκολία συνείδησης με αποτέλεσμα να ευνοούνται εκείνοι που αντί να καταστρέψουν τα ληγμένα προϊόντα όπως θα έπρεπε, τα πουλάνε και κερδίζουν. Ούτε καν να τα χαρίσουν δεν τους υποχρεώνει το κράτος. Αντίθετα τους δίνει το δικαίωμα να τα πουλάνε και να κερδίζουν. Όταν καλείς κάποιον στο σπίτι σου να του κάνεις το τραπέζι, προσέχεις να προμηθευτείς τα καλλίτερα και πιο φρέσκα υλικά για να τον περιποιηθείς και να τον τιμήσεις. Η προσφορά του φρέσκου και εκλεκτού είναι απόδειξη του πόσο τον εκτιμάς και πόσο θέλεις να τον ευχαριστήσεις. Τι θέλει λοιπόν να δείξει για άλλη μια φορά το κράτος; Ότι δεν εκτιμά και δεν σέβεται τους πολίτες του; Ο πολίτης θα τα φάει τα ληγμένα, γιατί δυστυχώς έχει ανάγκη. Ξέρει ο Έλληνας από ληγμένα αφού στην κατοχή αναγκάστηκε να φάει ακόμη και από τα σκουπίδια. Η δυνατή ψυχή του Έλληνα έχει αντέξει πολλά κατά καιρούς αλλά έχει και τα όρια της.

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;