Κύριε Χρήστο Λάππα επιτρέψτε μου να σας συστήσω τη Βελίκα Τράικου. 21 ετών,δασκάλα, πέθανε κατακρεουργημένη από μαχαιριές των Βούλγαρων Κομιτατζήδων στα Γιαννιτσά, τον Αύγουστο του 1904, επειδή μετέφερε μηνύματα σε Έλληνες αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα. Στην κηδεία της στη Θεσσαλονίκη, φίλοι και συγγενείς ζήτησαν από το Μητροπολίτη Αλέξανδρο την άδεια να φαίνεται γυμνό το νεανικό της στήθος και μαζί με αυτό τα φρικτά πάθη που υπέστη. Αληθινές μαχαιριές από υπαρκτούς Βαρβάρους. Θα ήθελα να είχα να σας δείξω κάποια καλύτερη φωτογραφία της αλλά δεν υπάρχει. Βλέπετε τα χρόνια εκείνα τα κορίτσια δεν έβγαζαν αυτάρεσκες σέλφι. Πίστευαν σε Αλήθειες και Αξίες και κάποια από αυτά χαλνούσαν και τη ζωή τους για αυτές. Δεν ήταν μεγαλοϊδεατισμός, δεν ήταν ξενοφοβία. Ήταν η συναίσθηση των όσων υπέφεραν οι υπόδουλοι Έλληνες αδελφοί της από τους Κομιτατζήδες και τους Τούρκους και η λαχτάρα της για την ελευθερία. Ο θάνατος της Βελίκας είναι μια ιστορική αλήθεια. Απόλυτη και αδυσώπητη. Αν εσείς σε αυτές τις μαχαιριές μπορείτε να διαγνώσετε μια άλλη ιστορική αλήθεια, δικαίωμά σας. Η Βελίκα έχυσε το αίμα της για να είστε ελεύθερος να αμφισβητήσετε ακόμη και τη θυσία της.
Λυπάμαι αλλά δεν έχω ούτε χρόνο αλλά ούτε και διάθεση να διαβάσω τη μαρξιστική προσέγγιση του Άνταμ Σαφ στην Ιστορική Αλήθεια, ενός Πολωνού που πήγε για μαρξιστικές σπουδές στη Μόσχα και γύρισε “φυτευτός” να γίνει ιδεολογικός ινστρούχτορας του Κουμουνιστικού Κόμματος της Πολωνίας, δικαιολογώντας τις Σοβιετικές επιλογές σε βάρος του Λαού του. Για την ακρίβεια και να ήθελα, το βιβλίο εξαντλήθηκε και δεν υπάρχει ζήτηση για να ξανατυπωθεί.
Η διαφορά μας στην προσέγγιση της Ιστορίας και της Αλήθειας δεν είναι αισθητική όπως παρατηρείτε. Είναι υπαρξιακή. Η εκ του Διαφωτισμού προερχόμενη αποδοχή της υπάρξεως πολλών αληθειών οδηγεί στο μηδενισμό και τις διαστροφές του. Η Πλατωνική και Ορθόδοξη προσέγγιση της μίας Αλήθειας οδηγεί αντίθετα στην αυτεπίγνωση και τη δημιουργικότητα. Η λύση για την Πατρίδα μας είναι μπροστά μας και όμως καταντήσαμε να είμαστε καταδικαστέοι και οπισθοδρομικοί εάν την αναζητήσουμε. Την ώρα που ο Διαφωτισμός παραπαίει στη Δύση και οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τα αδιέξοδα που αυτός δημιούργησε στην κοινωνία τους εμείς για ποιο λόγο πρέπει, σώνει και καλά, να συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε στον τόπο αυτό αυτοκαταστροφικές πρακτικές αποδόμησης της κοινωνίας και του Έθνους μας; Αλλά ξέχασα, όσοι πιστεύουν σε πολλές αλήθειες δεν πιστεύουνε σε Έθνη.
Το Σύνταγμά μας όμως λέγει ” Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτούκαι του Έθνους” Να φανταστώ ότι στην επικείμενη Συνταγματική Αναθεώρηση η άβολη αυτή επιταγή θέλετε να καταργηθεί;
Γνωρίζω όπως και εσείς τη διαφορά του ελαφρού από τον αλαφροΐσκιωτο. Αφού λοιπόν δε μας είπατε ελαφρούς, γιατί παραπονείσθε πως σας αποκαλέσαμε εμείς; Η παράθεση των στίχων δεν είχε στόχο να σας προσβάλλει. Αποκαλέσατε αλαφροΐσκιωτους τους διοργανωτές του Συλλαλητηρίου, κάνοντας έτσι ένα μειωτικό αισθητικό σχόλιο. Το ξέρετε καλύτερα από εμένα ότι τα μειωτικά αισθητικά σχόλια είναι το πρώτο σκαλοπάτι προς το καταγώγι του ρατσισμού. Αντί να απαντήσω στο ραδιοφωνικό σχόλιό σας ραδιοφωνικά, κατεβάζοντας έτι το επίπεδο, αποφάσισα να ανεβώ στα “υψηλά αλώνια” του γραπτού λόγου με λίγους στίχους αρμόζοντες προς την περίσταση. Μου προξένησε μεγάλη χαρά που ανταποκριθήκατε στην πρόκληση με το εμβριθές κείμενό σας. Διαφωνώ αλλά δεν παύει να είναι υψηλού επιπέδου. Πιστέψτε λοιπόν, προς πραγματικά απολαμβάνω την παρούσα γραπτή ανταπάντησή του, ευελπιστώντας να το ανταγωνιστώ. Στην πόλη μας, όπως και σε όλη τη χώρα μας, ο δημόσιος καλόπιστος και ουσιαστικός διάλογος σπανίζει και ίσως τελικά αυτό να φταίει για πολλά. Σε κάθε περίπτωση, να ξέρετε πως όταν σας αποκαλώ συμπαθή το εννοώ και δεν υποκρίνομαι. Ως δικηγόρος μιας μικρής πόλης είναι ζωτικό το να μάθω να διαφωνώ διατηρώντας καλές προθέσεις για τον αντίδικό μου.
Κατά τα λοιπά, να σας πω ότι μετά βεβαιότητας δεν ανησυχούμε για τις προθέσεις των Σκοπιανών γειτόνων μας. Ανησυχούμε για τις προθέσεις αυτών που ενεργούν πίσω από αυτούς. Προφανώς οι πληροφορίες σας, σας λένε ότι παραμένοντας εφησυχασμένοι και υποχωρητικοί στην Ευρωπαϊκή σφιχτή αγκαλιά δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε στο μέλλον. Οι δικές μας πληροφορίες λένε άλλα και μιλάνε για σχέδια μείωσης των Ελληνικών εδαφών. Η ιστορία θα δείξει. Scripta Manent.
Να κλείσω με μια πρόταση. Είναι κρίμα εν μέσω υψηλών θερμοκρασιών να καταπονούμε έτι τους αναγνώστες μας. Μετά το καλοκαίρι θα ήταν πραγματικά εποικοδομητικό να γινόταν μια δημόσια συζήτηση , νηφάλια, χωρίς συνθηματολογίες και αφορισμούς για το Σκοπιανό. Έχω υπόψιν μου κάποιους ομιλητές που πληρούν τις προϋποθέσεις αυτές. Το αυτό φαντάζομαι και εσείς.
Καλό καλοκαίρι λοιπόν κ. Χρήστο Λάππα και ας είναι ελαφρύς ο ίσκιος που θα μας σκεπάζει!!!
Δήμος Γ. Θανάσουλας
Διοικητικό Μέλος της Ενωμένης Ρωμηοσύνης και της Επιτροπής Αγώνα για το Μακεδονικό στα Τρίκαλα