Τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου
Πὼ πώωωωω!!!
Μεγάλη χαρὰ ἔχω σήμερα γιατὶ εἶναι ἡ πρώτη μέρα τῆς ζωῆς μου… Σήμερα, καλοί μου ἄνθρωποι, ἔγινε ἡ συλλήψή μου, ἕνα θαῦμα τῆς ζωῆς… ἀπὸ τὴν ἕνωση τῶν δύο κυττάρων, τὴ γονιμοποίηση, δημιουργήθηκε ὁ ζυγωτής, ὅπως ὀνομάζεται, δηλαδὴ τὸ πρῶτο κύτταρο τῆς νέας ζωῆς… αὐτὸ εἶμαι, ναὶ ναί! εἶμαι τὸ μωρό σας!
Ἀπὸ σήμερα ξεκινάει ἕνα θαυμάσιο ταξίδι, ἕνα ταξίδι ποὺ θὰ διαρκέσῃ 266 ἕως 280 ἡμέρες, ἐννέα μῆνες δηλαδή.
Μία νέα ζωὴ ἀναπτύσσεται μέσα στὴ μήτρα τῆς μητέρας μου, ἕνα ταξίδι γεμάτο συναισθήματα, ἀλλαγὲς καὶ προκλήσεις…
Πολύπλοκοι μηχανισμοὶ συλλήψεως καὶ μοναδικὰ φαινόμενα “παίρνουν μέρος” γιὰ αὐτή μου τὴ δημιουργία… ἴσως τοῦ τελειότερου πλάσματος! ὄντως, ὁ καλὸς Θεός, ἔβαλε ὅλη Του τὴν τέχνη ὅταν μᾶς ἔπλασε.
Γιὰ κοίταξε, μανούλα μου, τί γρήγορα μεγαλώνω; κάθε μέρα γίνομαι ἕνα χιλιοστὸ πιὸ μεγάλος!
Μανούλα μου, βρίσκομαι στὴν τέταρτη ἑβδομάδα, γιὰ ἄκου με, ἄρχισε ἡ καρδούλα μου νὰ χτυπάῃ… πὼ πώωωωω!!!! ἰδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικὰ ἡ ἀτμόσφαιρα, διότι εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἔρχομαι σὲ ἐπαφὴ μαζί σας, μὲ ἐσᾶς τοὺς γονείς μου, φαντάζομαι πόσο χαρούμενοι θὰ εἶστε!
Γιὰ κοίταξε, μανούλα μου, καλύτερα! ἄρχισε ὁ σχηματισμὸς τοῦ κορμιοῦ μου, διακρίνεται τὸ κεφαλάκι μου. Τὰ μάτια μου καὶ τὰ ρουθούνια μου ἀρχίζουν νὰ διαμορφώνονται. Τὰ αὐτιά μου ἀρχίζουν νὰ ἀναπτύσσονται καὶ τὰ χεράκια μου καὶ τὰ ποδαράκια μου ἀρχίζουν νὰ προεξέχουν. Τὰ δαχτυλάκια μου ἀρχίζουν νὰ σχηματίζονται. Δὲν εἶναι καταπληκτικό;
Ξέρεις πόσο ἔχω μεγαλώσει, μανούλα μου; ἔχω περίπου τὸ μέγεθος ἑνὸς ρυζιοῦ, 2-4 χιλιοστά.
Μέρα μὲ τὴ μέρα, βδομάδα μὲ τὴ βδομάδα, καὶ μήνα μὲ τὸ μήνα ἡ ἀνάπτυξή μου εἶναι ραγδαία, ἀφοῦ σιγά-σιγά ἀρχίζω νὰ διαμορφώνομαι.
Δὲν ξέρω καὶ πολλὰ γιὰ τὸ ποῦ βρίσκομαι. Εἶναι σκοτεινά. Δὲν μπορῶ νὰ δῶ. Μπορῶ, ὅμως, νὰ νιώσω. Οἱ αἰσθήσεις μου λειτουργοῦν στὸ ἔπακρο. Μπορῶ νʼ ἀκούω τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ ὅσα οἱ ἄλλοι δὲ θὰ ἔλεγαν ποτὲ ἂν ἤμουν μπροστά τους. Ἀκούω, ναὶ μέν, ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω ὅσα τρυποῦν τὰ αὐτιά μου. Λέξεις, ἦχοι, ψίθυροι φτάνουν ἀλλοιωμένοι. Μόνο τὴ δική σου φωνὴ ξεχωρίζω. Μόνο αὐτὴ μὲ ἠρεμεῖ, μὲ καθησυχάζει. Νιώθω ὄμορφα ὅταν σὲ ἀκούω. Νιώθω πὼς ἔχω μία συντροφιά.
Εἶσαι ὅ,τι πιὸ κοντινὸ ἔχω σὲ παρέα. Ἐσένα μόνο ξέρω τόσο καλά. Ἔχω τὸ προνόμιο νὰ σὲ γνωρίζω πολὺ πρὶν μὲ γνωρίσεις ἐσύ. Μπορῶ νὰ ἀντιλαμβάνομαι κάθε τί ἐπάνω σου. Αὐτὰ ποὺ λὲς καὶ ὅσα παλεύεις νὰ μὴν ξεστομίσῃς. Τὶς σκέψεις ποὺ σὲ βαραίνουν καὶ τὶς πιθανότητες ποὺ σὲ τρομάζουν. Ὅσα σὲ εὐχαριστοῦν καὶ ὅσα σὲ φοβίζουν…
Μανούλα μου, γλυκιά μου μανούλα, τί συμβαίνει; κάτι τρομακτικὸ συμβαίνει! τὸ ἀντιλαμβάνομαι, τὸ νιώθω! Ἡ καρδούλα μου ἀρχίζει νὰ χτυπάει ἔντονα καὶ μὲ γοργοὺς ρυθμούς…
Μανούλα μου, θέλεις νὰ ἀπαλλαγῇς ἀπὸ μένα; Θὰ σοῦ εἶμαι βάρος; Δὲν ἤμουν ἐπιλογή σου; Εἶμαι παιδὶ ἀτύχημα; Εἶμαι παιδὶ λάθος; Τὰ οἰκονομικὰ δὲν μὲ σηκώνουν; Ὁ πατέρας σὲ ἄφησε ἢ εἶμαι καρπὸς ἐξωσυζυγικῆς σχέσης; Θέλεις νὰ κάνῃς διακοπὴ κυήσεως; Θέλεις νὰ μὲ σκοτώσῃς;
Γιατί γλυκιά μου μανούλα; Σοῦ ἔκανα κάτι κακό; Κάτι ποὺ δὲν ἔπρεπε; Μήπως σὲ ἐνοχλεῖ ποὺ κάνω βόλτες ἐδῶ μέσα; Μήπως ποὺ μεγαλώνω; Δὲν φταίω ἐγὼ γι’ αὐτό, μόνο του γίνεται. Ἄν μποροῦσα θὰ σὲ ἐνοχλοῦσα λιγότερο. Θὰ σὲ ἔκανα νὰ νιώσῃς ἀσφαλής, ἔστω γιὰ λίγο. Θὰ σοῦ ἔδειχνα πὼς δὲν εἶμαι ἀδυναμία σου, ἀλλὰ δύναμή σου. Δὲ σοῦ θυμώνω. Ἁπλά, ξέρω πὼς ἀκόμη καὶ ἂν μὲ διώξῃς ἀπὸ τὸ σῶμα σου, ποτὲ μὰ ποτὲ δὲ θὰ μπορέσω νὰ βγῶ ἀπὸ τὴν ψυχή σου.
Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ ὑποσχεθῶ πὼς θὰ εἶμαι τὸ καλύτερο παιδί. Οὔτε τὸ χειρότερο. Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ ὑποσχεθῶ πὼς θὰ εἶμαι ἔξυπνο ἢ χαζό. Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ ὑποσχεθῶ πὼς θὰ εἶμαι ὄμορφο ἢ ἄσχημο.
Ἕνα, ὅμως, μπορῶ νὰ σοῦ ὑποσχεθῶ, πὼς ὅ,τι κι ἂν εἶμαι, θὰ εἶμαι δικό σου. Θὰ εἶμαι κομμάτι σου. Καὶ ὅταν θὰ πονᾷς, θὰ πονάω διπλά. Καὶ ὅταν θὰ νιώθῃς μοναξιά, θὰ σοῦ κάνω παρέα. Καὶ ὅταν ἔρθουν δυσκολίες, θὰ στέκομαι δίπλα σου.
Αὐτά, μανούλα μου, μπορῶ νὰ σοῦ ὑποσχεθῶ καὶ ξέρεις γιατί; Γιατί πρόλαβα νὰ σὲ ἀγαπήσω προτοῦ σὲ ἀντικρύσω.
Ἂν πρόλαβες καὶ ἐσὺ νὰ μὲ ἀγαπήσῃς, ἔστω καὶ λίγο, ὑποσχέσου μου πὼς θὰ μὲ ἀφήσῃς νὰ ζήσω!
Δὲν καταλαβαίνω κάποια πράγματα, μανούλα μου.
Ἐνῶ ἔχω νομικὰ τὸ κληρονομικὸ δικαίωμα ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς συλλήψεώς μου, δὲν ἔχω τὸ σημαντικότερο δικαίωμα, αὐτὸ τῆς ζωῆς!!!
Ἐνῶ εἶναι ἀδίκημα νὰ πειράξῃς τὰ αὐγὰ τῆς θαλάσσιας χελώνας ἑνὸς σπάνιου εἴδους, ἑνῶ εἶναι ἀδίκημα νὰ πειράξῃς τὰ αὐγὰ τοῦ βασιλαετοῦ, τὸ δικαίωμα ἑνὸς ἀνθρώπινου ἐμβρύου στὴ ζωή, δὲν ἀποτελεῖ ἀδίκημα!!!
Μὴν ξεχνᾶς, μανούλα μου, πὼς κάθε ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἁπλῶς σπάνιος, εἶναι μοναδικός!!!!
Ἂχ μανούλα μου! Τί γλυκιὰ λέξη εἶναι αὐτή!
Πολλὴ περίεργη… Κρύβει μέσα της ἕνα σωρὸ θησαυρούς… Τὴν ξεστομίζεις τόσο ἄνετα, ὅσο βγαίνει ἡ ἀνάσα σου. Μαμά, λές, καὶ ἁπλώνονται μπροστά σου ἀγκαλιὲς καὶ χέρια προστατευτικά.
Ἐσένα θέλω νὰ φωνάζω μαμά. Καὶ χαίρομαι, ὅταν μὲ θὲς κι ἐσὺ γιὰ παιδί σου. Καὶ σκοτεινιάζω, ὅταν σκέφτεσαι νὰ ἀπαλλαγῇς ἀπὸ μένα.
Μανούλα μου, γλυκιά μου μανούλα μου, θέλω νὰ ξέρῃς πὼς τὰ παιδιὰ δὲν εἶναι βάρος, εἶναι εὐτυχία, εἶναι τὸ μέλλον, εἶναι ὁ κόσμος μας, γι’ αὐτό, μανούλα μου, μὴ μὲ δολοφονήσῃς, ἄφησέ με νὰ ζήσω.
Σὲ εὐχαριστῶ ἐκ τῶν προτέρων, τὸ ἀγέννητο παιδί σου!
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
