Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG
Διανύουμε την περίοδο του τέλους των εθνικών αυταπατών. Οι προειδοποιήσεις πολλών, ότι οι μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία αποτελούν τον «Δούρειο Ίππο» αυτής για την άλωση και αποδόμηση της εθνικής υπόστασης της χώρας μας, λαμβάνουν σήμερα σάρκα και οστά.
Οι μαζικές επιθέσεις στον συνοριακό άξονα του Έβρου με την βοήθεια των «πραιτωριανών» του Ερντογάν, έχουν κλονίσει τους πάντες. Ακόμα και αυτούς που μέχρι σήμερα, στο όνομα των διεθνιστικών φληναφημάτων και του άκρατου ουδέτερου δικαιωματισμού και επίκλησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανεξάρτητα των εθνικών κινδύνων, πρωτοστάτησαν στη δημιουργία μιας ιδιότυπης «αυτοχειριαστικής» εθνικής στάσης απέναντι στο μεταναστευτικό πρόβλημα.
Οι δραματικές αυτές εξελίξεις οφείλονται πρωτίστως στην προσπάθεια της Άγκυρας να πιέσει την Ε.Ε. για απόσπαση περισσότερων κονδυλίων ως προς τη διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος. Επιπροσθέτως, να πιέσει αυτή συνολικά τη Δύση για στήριξή της στο βρώμικο ρόλο της στο συριακό μέτωπο και ειδικότερα στο βόρειο τμήμα της Συρίας (Ιντλίπ). Πρόκειται για τον εισβολέα που ζητάει στήριξη από τους δυτικούς παράγοντες, για να μονιμοποιήσει την κατοχή της βόρειας Συρίας και, ουσιαστικά, να αλλάξει τη συνθήκη της Λωζάνης ως προς την συνοριακή χάραξη της με αυτήν. Αυτό άλλωστε αποτελεί και τον «μίτο της Αριάδνης» στην μακροπρόθεσμη στρατηγική των νεο-οθωμανών.
Γι’ αυτό, πίσω από αυτές τις ευλογοφανείς επιδιώξεις του Ερντογάν, υποκρύπτεται το βαθύτερο σχέδιο του, που είναι η καταπόνηση της Ελλάδος και η «ρευστοποίηση» των συνόρων της στον άξονα Θράκης – Νησιά Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου – Κύπρος. Εργαλειοποιώντας το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα, το τουρκικό καθεστώς επιδιώκει άμεσους και μακροπρόθεσμους στόχους σε βάρος της χώρας μας. Βραχυπρόθεσμα επιχειρεί να την εξαντλήσει σε προσωπικό, μέσα και πόρους. Έτσι, η ορθή πολιτική να σφραγιστούν τα σύνορα του Έβρου απαιτεί τη χρησιμοποίηση σοβαρών αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων, που σε βάθος χρόνου το κόστος θα καταστεί δυσβάσταχτο. Είναι βέβαιο, ότι τους μετανάστες – θύματα του τουρκικού καθεστώτος θα τους εγκαταστήσουν σε δομές κοντά στην Αδριανούπολη, για να αποτελούν μόνιμη απειλή.
Μακροπρόθεσμα, η στόχευση των νέο-οθωμανών είναι η παγίωση μεγάλων πληθυσμιακών μουσουλμανικών κοινοτήτων στον άξονα Θράκης – Νησιών Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου, έτσι ώστε να εμφανίζονται ως προστάτες – εγγυητές των δικαιωμάτων αυτών. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μια τέτοια περίπτωση, θα επιτευχθεί η «ρευστοποίηση» των συνόρων της με την Ελλάδα, όπως έγινε στη Συρία, στοχεύοντας, έτσι, στην πραγματική αλλαγή των συνόρων που χαράχθηκαν και επισημοποιήθηκαν με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923.
Γίνεται αντιληπτό, ότι η οποιαδήποτε περαιτέρω συνδρομή της Ελλάδος σε αυτή την επιδίωξη της «ρευστοποίησης» των συνόρων και τη δημιουργία ουδέτερης ζώνης στα νησιά του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου θα πρόκειται για εθνικό αυτοχειριασμό. Με τον τρόπο αυτό, θα αδρανοποιηθούν σταδιακά τα κυριαρχικά δικαιώματά της στο Αιγαίο.
Σημαντική παράμετρο στην παραπάνω στρατηγική της Τουρκίας αποτελεί ο υποστηρικτικός ρόλος της Γερμανίας υπέρ του τουρκικού καθεστώτος. Είναι η Γερμανία, η οποία σε συνεργασία με τον Τούρκο Πρόεδρο «φιλοτέχνησαν» τη συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας για το μεταναστευτικό – προσφυγικό. Σύμφωνα με αυτήν, μόνο αυτοί που παραμένουν στα νησιά του Β. Αιγαίου εντάσσονται στο σύμφωνο για επιστροφή τους στην Τουρκία, εξαιρουμένου του Έβρου και της ηπειρωτικής Ελλάδος. Ο στόχος είναι προφανής για τη Γερμανία και την Ε.Ε., δηλαδή να εγκλωβίζονται στα νησιά και να μην μπορούν να διαφύγουν από την Ελλάδα προς ευρωπαϊκές χώρες. Για την Τουρκία, ο στόχος είναι η δημιουργία συνθηκών «ρευστοποίησης» των συνόρων και ουδέτερων ιδιότυπων ζωνών. Το γεγονός ότι αυτή την ερμηνεία την αποδέχθηκε η Ελλάδα, δείχνει ανάγλυφα το έλλειμμα εθνικής στρατηγικής και αντίληψης του ελλιποβαρούς πολιτικού προσωπικού εξουσίας.
Ως εκ τούτου, είναι πλέον άμεση εθνική ανάγκη η επιθετική πολιτική της χώρας. Αφενός για τη διόρθωση της ερμηνείας αυτής της συμφωνίας, έτσι ώστε να συμπεριληφθεί ο Έβρος και όλη η ηπειρωτική χώρα στη διαδικασία επαναπροώθησης στην Τουρκία αυτών, που δεν δικαιούνται άσυλο, με άμεση και μόνιμη αποσυμφόρηση των νησιών του Αιγαίου και αφετέρου για την άμεση τροποποίηση της κατάπτυστης συμφωνίας του Δουβλίνου II, έτσι ώστε να υπάρχει ισότιμη κατανομή στις χώρες της Ε.Ε. των δικαιούμενων πολιτικού ασύλου, μετά την καταγραφή και αίτησή τους στην πρώτη χώρα εισόδου και την ολοκλήρωση της διαδικασίας παροχής ασύλου στη χώρα της κατανομής.