Η Νατάσα Παπαστάθη θυμάται….και αφηγείται
Ιωάννα Χ. Τσιλιμίγκα…ένα κορίτσι αλλιώτικο απ’ τ’άλλα, ένα κορίτσι με πολλά χαρίσματα και ταλέντα που δε συναντάμε συχνά. Ήρθε λοιπόν, πριν έντεκα χρόνια και μου ζήτησε να της διδάξω πιάνο που είχε αρχίσει πιο πριν. Στη μεταξύ μας επαφή όμως, ως δασκάλα με μαθήτρια, κατάλαβα πως τελικά κάτι άλλο αγαπούσε και λάτρευε ολοκληρωτικά: το τραγούδι και μάλιστα το ποιοτικό. Ώσπου μια μέρα δεν άντεξε: «κ. Νατάσα, μπορούμε να κάνουμε μισή ώρα πιάνο και μισή ώρα τραγούδι; Δεν θέλω μόνο πιάνο ολόκληρη την ώρα. Ξέρετε…μου αρέσει πολύ και ήθελα να δοκιμάσω τί μπορώ να κάνω πάνω σ’ αυτό το αντικείμενο. Λίγες αναπνοές και ελαφρά τοποθέτηση φωνής να μου δείξετε για να τραγουδάω σωστά αυτά τα έντεχνα τραγούδια που μου αρέσουν και να μη βραχνιάζω». Φυσικά με αυτή την ευγένια και μ’ αυτό το νάζι δεν μπορούσα να αρνηθώ. Της εξήγησα βέβαια, πως για να κάνει μια κοπέλα μαθήματα φωνητικής πρέπει να έχει κλείσει οπωσδήποτε το 16ο έτος της ηλικίας της, λόγω της μεταφώνισης και των ορμονών της εφηβείας που εμποδίζουν, ώστε να μην έχουμε τραυματισμούς στο λαιμό και τις χορδές. Έτσι λοιπόν, δειλά-δειλά και με υπομονή μέχρι να έρθει η σωστή στιγμή, αρχίσαμε κάποια υποτυπώδη γνωριμία με τις αναπνοές και την τοποθέτηση της φωνής. Ο ζήλος της μεγάλος. Η απόδοσή της εξαιρετική. Τα έντεχνα ελληνικά τραγούδια διαδέχονταν τον ένα μετά τα άλλο και το πρώτο ολοκληρωμένο ρεπερτόριο ήταν πραγματικότητα. Αυτή τη δουλειά δεν γινόταν να μην την παρουσιάσουμε κάπου. Έτσι λοιπόν διοργανώσαμε ένα ρεσιτάλ έντεχνου τραγουδιού για φωνή και πιάνο που πραγματοποιήθηκε στη «Suita art cafe» με ιδιαίτερη επιτυχία αλλά και συγκίνηση για την πρώτη επαφή της μικρής μου σοπράνο με το κοινό των Τρικάλων (25-10-2009). Σε λίγο καιρό, επίσημα πλέον, αρχίσαμε μαθήματα κλασικού τραγουδιού, στα οποία επίσης εντρύφησε με ιδιαίτερο ζήλο και σημείωσε πρόοδο.
Κατόπιν των πανελλαδικών εξετάσεων εισήχθη στη Σχολή Νομικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου στην Κομοτηνή, οπότε συνέχισε εκεί και τις σπουδές της στο κλασικό τραγούδι. Όταν ερχόταν στα Τρίκαλα επισκέπτονταν κι εμένα για κανένα φευγαλέο μάθημα ή κάποια εμφάνιση με τη χορωδία και την ορχήστρα μου.
Περνώντας τα χρόνια με πολύ διάβασμα, με εξετάσεις και εμφανίσεις, με άγχος και αγωνίες αναμένοντας τους καρπούς των κόπων της, αποφοίτησε ως πτυχιούχος Νομικής και ως διπλωματούχος Μονωδίας. Μένοντας μόνιμα τώρα πια στα Τρίκαλα, συνεχίζουμε τα μαθήματα, ενώ κάθε εβδομάδα μεταβαίνει επίσης για μάθημα στη Θεσσαλονίκη και για σεμινάρια σε οποιαδήποτε πόλη, προκειμένου να προετοιμαστεί σωστά για την εισαγωγή της σε Πανεπιστήμιο του εξωτερικού.
Με μεγάλο ενθουσιασμό ετοιμάσαμε το αφιέρωμα στα 40 χρόνια από το θάνατο της Μαρίας Κάλλας, μια εκδήλωση που άφησε εποχή, πιστεύω, στα Τρίκαλα μιας και δεν έχει ξαναγίνει παρόμοια (26-11-2017). Το κοινό είχε κατακλύσει την αίθουσα εκδηλώσεων του πνευματικού κέντρου του δήμου Τρικκαίων που επί δυόμιση ώρες παρακολουθούσε συνεπαρμένο την καταπληκτική φωνή που εξελίχθηκε φανερά. Με περισσή υπερηφάνεια ήμουν και η συνοδός της στο πιάνο, ενώ τα εξαιτερικά κείμενα και η παρουσίαση της εκδήλωσης ήταν του φιλόλογου και συγγραφέα κ. Αγαθοκλή Αζέλη, ενώ τη διοργάνωση είχε αναλάβει ο Σύλλογος Φίλων της Μουσικής Τρικάλων.