*του Μικέλη Σωτ. Χατζηγάκη (*Αναδημοσίευση απο την ΕΣΤΙΑ)
Με την υπόθεση Novartis για άλλη μια φορά η πολιτική ζωή βυθίζεται στην λάσπη. Πόση συζήτηση για διαφθορά, μίζες, λαμογιές μπορεί να αντέξει να ακούει ο μέσος πολίτης; Η Novartis είναι ένα παγκόσμιο σκάνδαλο που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Άραγε στην Αμερική, στην Γαλλία ή στην Κίνα δεν υπάρχουν παρόμοια σκάνδαλα; Προφανώς και υπάρχουν. Αλλά η μεγάλη διαφορά με εμάς είναι ότι τα στοιχεία που παρουσιάζονται εκεί έρχονται στο φως κατόπιν εξονυχιστικής έρευνας και μόνο όταν βρεθούν σοβαρές ενδείξεις. Τότε η πολιτεία με τα καθ’ ύλην αρμόδια όργανα της σπεύδει να τιμωρήσει άμεσα και παραδειγματικά τους παραβάτες – ιδίως όταν αυτοί κατέχουν δημόσια αξιώματα. Έτσι διασώζεται το κύρος και η εμπιστοσύνη του πολιτικού συστήματος απέναντι στους πολίτες.
Όσον αφορά τον τρόπο διαχείρισης της υπόθεσης Novartis στην Ελλάδα αυτός υπήρξε χείριστος. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επιστράτευσε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να εκμεταλλευτεί την υπόθεση και να φωτογραφήσει ως ενόχους τους πολιτικούς του αντιπάλους, όταν μάλιστα δεν έχει καν ξεκινήσει η αποδεικτική διαδικασία. Αυτή η τακτική του είναι ανήθικη και απαράδεκτη.
Ωστόσο, όσο αντιφατικό και αν ακούγεται, η Novartis θα μπορούσε να αποδειχθεί μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για να επανακτήσει το πολιτικό σύστημα την χαμένη του τιμή. Εάν, όμως, οι κρατικές αρχές επιδείξουν πραγματικά την έντιμη θέληση τους να εντοπίσουν τους ενόχους – είτε αυτοί είναι πολιτικοί, είτε είναι κομματικά στελέχη, είτε είναι δημόσιοι λειτουργοί – τότε θα αναβαθμιστούν στα μάτια του κόσμου. Γιατί σήμερα οι θεσμοί της πολιτεία βρίσκονται στο ναδίρ στα μάτια του λαού μας. Επομένως είναι ευκαιρία αυτοί να αναβαθμιστούν σημαντικά έτσι ώστε στο μέλλον το κοινοβούλιο και η κυβέρνηση να αποτελούν σεβαστούς θεσμούς και η ανεξάρτητη δικαιοσύνη να επιβεβαιώνει την αδέσμευτη δράση της.
Το μείζον πολιτικό ζήτημα, πάντως, δεν είναι τόσο αν κάποιος απατεώνας κατάφερε να αναρριχηθεί σε κάποιο κόμμα, αλλά το τι θα κάνει το κόμμα του όταν τον καταλάβει. Ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά πως δεν ζούμε σε μια κοινωνία αγίων. Εκείνο που αξιολογεί είναι την αντίδραση και τα αντανακλαστικά του οποιουδήποτε δημόσιου λειτουργού και ιδίως των πολιτικών.
Η Βουλή ειδικότερα δεν πρέπει να γίνει γήπεδο ανούσιων συγκρούσεων. Γιατί η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία θα υποστεί ένα μεγάλο πλήγμα. Και τότε ποιος θα κερδίσει; Ακραία μορφώματα που θα ταΐσουν με μίσος και φθόνο την ψυχή του Έλληνα.
Πολύ σωστά, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε από την αρχή όλα στο φως και στήριξε την δημιουργία προανακριτικής επιτροπής παρόλες τις πολιτικές ίντριγκες της κυβέρνησης. Τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου οφείλουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του και να δείξουν ότι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Μόνο με θάρρος και καθαρές κουβέντες μπορεί να διασωθεί η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και της δημοκρατίας μας.
*Ο Μικέλης Χατζηγάκης είναι οικονομολόγος (LSE, Tufts). Σήμερα είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στην Σχολή Κέννεντυ του Χάρβαρντ.
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
