Πρωτ. Αθανασίου Π. Τύμπα, Θεολόγου – Μουσικού
Την πρώτη φορά, αγαπητοί φίλοι, γεννιόμαστε μέσα στην κοιλιά της μητέρας μας. Όταν βρισκόμασταν εκεί δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε όταν αντικρίσουμε το φως του ηλίου. Δεν ξέραμε ότι κάποια στιγμή θα τρώμε στερεές τροφές, ότι θα χρειαζόταν να δουλεύουμε για να βγάλουμε τα προς το ζην, ότι θα αντικρίζαμε αυτόν τον όμορφο κόσμο, την μητέρα μας τον πατέρα μας και τόσα άλλα όμορφα πράγματα αλλά και δυσάρεστα, όπως η φτώχεια, το κρύο και οι πόλεμοι.
Η αγία Συγκλητική, στον πρώτο τόμο του Ευεργετινού, μας λέγει πως έτσι συμβαίνει και στην εδώ ζωή μας, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και να γευτούμε πλήρως όσα θα υπάρχουν στην μετά τον θάνατο ζωή. Αφού δοκιμάσαμε τα παρόντα καλό είναι να ορεχτούμε τα μεγάλα και θαυμαστά που θα υπάρχουν στην ουράνια ζωή μας. Όπως λοιπόν τα έμβρυα αφού αναπτυχθούν πλήρως μέσα στην μήτρα με την γέννησή τους αφήνουν την ατελή τροφή και παίρνουν την στερεά τροφή, έτσι και εμείς οφείλουμε να επιθυμούμε την ενάρετη και πνευματική ζωή που μας οδηγεί προς την ουράνια πολιτεία την οποία οι άγιοι την γεύονται από αυτήν την ζωή.
Η δεύτερη γέννηση του ανθρώπου είναι το Άγιο Βάπτισμα. Με τα χαρίσματα του αγίου Πνεύματος που αποκτούμε, γευόμαστε από την γη ουράνια δόξα και Θεία Χάρη. Αυτό γίνεται και κάθε φορά που βρισκόμαστε μέσα στην Θεία Λειτουργία, όπου Άγγελοι, Άγιοι και άνθρωποι γινόμαστε ένα για να δοξολογήσουμε τον Τριαδικό Θεό.
Υπάρχει και μια τρίτη γέννηση του ανθρώπου, η μετάνοια, διότι δυστυχώς η αμαρτία μαυρίζει την ψυχή μας και έτσι χάνουμε την επαφή μας με τα ουράνια αγαθά και το άκτιστο Φως του αληθινού Θεού που ζεσταίνει τις καθαρές καρδιές. Δύσκολο το έργο της μετανοίας. Ποιος από εμάς ακούει με ταπείνωση την φωνή της συνειδήσεως και προσπαθεί να αλλάξει νου, να μετανοήσει; Συνήθως με την κατάκριση και τις συμβουλές μας προσπαθούμε να αλλάξουμε τους άλλους.
Έμπρακτα την μετάνοιά μας την δείχνουμε με την Ιερά Εξομολόγηση που δεν πρέπει να γίνεται μόνον όταν πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων ή του Πάσχα. Εξομολόγηση δεν είναι να πάμε στον πνευματικό μας και να πούμε έκαμα μια, δύο ή τρεις αμαρτίες αλλά να ανοίξουμε την καρδιά μας και να βγάλουμε κάθε κακό λογισμό που βαραίνει την ψυχή μας. Ο πνευματικός δεν είναι δικαστής αλλά είναι ο καλός φίλος που μας θεραπεύει, βάζει σε τάξη τους λογισμούς μας, διώχνει μακρυά με τις συμβουλές του τον εγωισμό μας, μας δείχνει την οδό της ταπεινώσεως αυτή που έφερε στον κόσμο τον γεννηθέντα Χριστό.
Αγαπητοί φίλοι, μόνον ο ταπεινός άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει με σωστό τρόπο τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Για να νιώσουμε όμορφα τα Χριστούγεννα και γενικά να αποφύγουμε τις ψυχικές ασθένειες που μαστίζουν την εποχή μας, χρειάζεται η αληθινή ελεημοσύνη προς τον εαυτό μας με την μετάνοια αλλά και η ελεημοσύνη προς τον συνάνθρωπο, είτε με έναν παρηγορητικό λόγο προς τους αρρώστους και τους υπερήλικες που βρίσκονται γύρω μας, είτε με την οικονομική μας βοήθεια σε όσους δεν έχουν μια ζεστή κατοικία ή ένα ζεστό πιάτο φαγητό. Και αυτός ο τρόπος ζωής ας μην είναι μόνον αυτές της ημέρες αλλά όλον τον χρόνο για να χαίρεται συνεχώς η καρδιά μας.
Εύχομαι σε όλους σας όμορφα και πνευματικά Χριστούγεννα!