πρωτ. Αθανασίου Τύμπα, Θεολόγου-Μουσικού
Μήνυμα στο κινητό μου: «Πάτερ, Λόγω κορονοϊού χθες έμεινα στο σπίτι με την οικογένεια. Καλοί άνθρωποι μου φάνηκαν». Νάτο σκέφτηκα το πρώτο καλό. Καιρός να συνειδητοποιήσουμε ποιους ανθρώπους έχουμε μέσα στο σπίτι μας, τα χαρίσματά τους αλλά και τα ελαττώματά τους. Μπορούμε με αγάπη να συμβιώσουμε μαζί τους; «όπου είναι δύο ή τρεις μαζεμένοι και συζητούν μεταξύ τους και τα βρίσκουν, συμφωνούν δηλαδή για οποιοδήποτε θέμα τους απασχολεί, εκεί είναι και η παρουσία του Αγίου Πνεύματος», γράφει κάπου στην Αγία Γραφή.
Επιτέλους να πιούμε έναν καφέ σαν άνθρωποι με την οικογένειά μας, να φάμε το μεσημέρι και το βράδυ όλοι μαζί κάνοντας ατέλειωτες συζητήσεις χωρίς το άγχος ότι την άλλη μέρα το πρωί θα σηκωθούμε σαν τρελοί να τρέξουμε στην δουλειά μας. Πώς κάθε πρωί που σηκώνομαι έχω γραμμένες στο σημειωματάριο δέκα δουλειές να κάμω και την άλλη μέρα πάλι άλλες δέκα; Τώρα βγαίνω κάθε δέκα πέντε ημέρες έξω και οι δουλειές μου είναι πάλι δέκα, τί γίνεται; Να λοιπόν, θα κάνουμε καλύτερη διαχείριση των υποχρεώσεών μας τώρα με την απειλή του κορονοϊού.
Τώρα συνειδητοποιούμε και την αξία του διαδικτύου, πραγματικά οι περισσότερες δουλειές του σύγχρονου ανθρώπου μπορούν να γίνουν μπροστά σε έναν υπολογιστή! Δώρο του Θεού είναι και αυτό, ώστε να έχουμε περισσότερο χρόνο να επικοινωνούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα αλλά και με τον Θεό μέσω της προσευχής.
Είχατε περπατήσει ποτέ με ηρεμία στα πεζοδρόμια της γειτονιάς σας, βγήκατε ποτέ στο μπαλκόνι του σπιτιού σας, όσοι ζείτε σε πόλη, να κουτσομπολέψετε με τον γείτονα και την γειτόνισσα ώστε να περάσει η ώρα; να τώρα που όλοι το κάνουμε και το ευχαριστιόμαστε κιόλας βέβαια με απόσταση ενός τουλάχιστον μέτρου μεταξύ μας. Ασχοληθήκατε ποτέ με τα γλαστράκια του μπαλκονιού σας να δείτε τι καλή ψυχοθεραπεία είναι; Εμείς πάντως με δύο τρεις επιτρόπους της Εκκλησίας και ενορίτες βγήκαμε στο κτήμα της Εκκλησίας, σκαλίσαμε τα διακόσια οπωροφόρα δέντρα που έχουμε, τους ρίξαμε λίπασμα, χαρήκαμε τον ήλιο, γεμίσαμε τον οργανισμό μας με βιταμίνη d, είπαμε τα αστεία μας και γυρίσαμε καταϊδρωμένοι στο σπίτι μας να ξεκουραστούμε.
Ευκαιρία λοιπόν να περπατήσουμε και μέσα στην φύση. Ακόμη και οι Αθηναίοι έχουν κοντά τους τον Υμηττό και την Πάρνηθα. Σήμερα το απόγευμα σκεπτόμαστε με την οικογένειά μου να ανακαλύψουμε ένα μισογκρεμισμένο γεφύρι κοντά στην πόλη των Τρικάλων.
Αγαπητοί φίλοι, μην ψυχοπλακώνεστε, υπάρχουν γύρω σας τόσα όμορφα πράγματα που μπορείτε να ασχοληθείτε: ευκαιρία να πλύνετε μόνοι σας το αυτοκίνητο, να βάψετε τα κάγκελα του σπιτιού σας ή ακόμη και τα δωμάτιά του, να «πιάσετε» το ξεχασμένο μουσικό σας όργανο, να τραγουδήσετε όλη η οικογένεια μαζί, να κάνετε όλοι μαζί μια βραδινή προσευχή μέσα στο σπίτι όπως είναι το Απόδειπνο και τόσα άλλα που ο καθένας μπορεί να σκεφτεί.
Τέλος, όλοι ας φιλοσοφήσουμε την ζωή μας, πόσο ανίσχυροι είμαστε χωρίς την βοήθεια του Θεού και των Αγίων, πόσο πεπερασμένη είναι η επιστήμη και τα άλλα επιτεύγματα του ανθρώπου! Πως πραγματικά μπορεί μέσα σε μια και μόνον στιγμή να αλλάξει ο τρόπος της ζωής μας! Ποιος είναι αυτός που μπορεί να προβλέψει έναν σεισμό, ένα τσουνάμι, μια πανδημία πότε θα έρθουν και πότε θα φύγουν;
Ας μετανοήσουμε για τα λάθη μας, ας επενδύσουμε στην αρετή, την αγάπη, την φιλανθρωπία, την ελεημοσύνη και την πίστη στον Θεό που γεννά την ελπίδα. Ας προσευχηθούμε για τους ανθρώπους που είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα όπως είναι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό. Με λίγη υπομονή θα έρθει και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!