Ο ανήσυχος συγγραφέας και πολιτικός (… εν μέρει) ο οποίος θα βρίσκεται αύριο στα Τρίκαλα για την παρουσίαση του βιβλίου του Χρήστου Αχ. Οικονόμου, μας μιλάει… για όλα.
Ο Θανάσης Χειμωνάς είναι εκ των ομιλητών στην εκδήλωση παρουσίασης του νέου βιβλίου του Χρήστου Αχ. Οικονόμου «ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΚΟΣΜΟΣ. Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον», η οποία θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείο Τσιτσάνη στις 7.30 μ.μ. της Πέμπτης. Εκτός του Θ. Χειμωνά το βιβλίο θα προλογίσουν επίσης οι: Πέτρος Σκαπινάκης (καθηγητής ψυχιατρικής) και Κώστας Μιχαλάκης (φιλόλογος).
Ο ίδιος μιλάει σήμερα στο trikalavoice.gr για όσα… γύρω μας συμβαίνουν, την κεντροαριστερά, το «Ποτάμι» και σαφώς για τη πορεία της χώρας. Αναλυτικά:
Κύριε Χειμωνά, την είχα από χρόνια την απορία. Μπορεί ένας συγγραφές, ένας άνθρωπος του πνεύματος, ένας νέος άνθρωπος μάλιστα, να ασχοληθεί με την πολιτική και τα κοινά;…
-Τα πάντα μπορεί να κάνει ένας συγγραφέας. Όταν έκανα αθλητικό ρεπορτάζ στα Νέα με ρωτούσαν «Πως είναι δυνατόν ένας συγγραφέας να ασχολείται με τα Αθλητικά». Η αλήθεια βέβαια είναι πως η πολιτική στην πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική –πιο πεζή, πιο κυνική- από τον τρόπο με τον οποίο συνήθως περιγράφεται στη Λογοτεχνία.
-Είναι… «Ανεξιχνίαστη η ψυχή» του Έλληνα; Άλλους ψηφίζει, άλλα ζητάει, άλλα ονειρεύεται, άλλα απαιτεί;… Τι νομίζετε πως μας συμβαίνει σαν λαό;
-Η αλήθεια είναι πως ο Έλληνας άλλα λέει πως ονειρεύεται και ζητάει και άλλα θέλει στην πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε πως οι Έλληνες ήταν για αιώνες ένας φτωχός και ταλαιπωρημένος λαός που πλούτισε απότομα και υπερβολικά στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 80’ με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έκτοτε έμαθε να είναι ένας ψηφοφόρος-πελάτης και να ψηφίζει όποιον (πει πως) θα του δώσει πιο πολλά σε προσωπικό επίπεδο. Σε αυτό βέβαια φέρει τεράστια ευθύνη το πολιτικό σύστημα της χώρας.
-Συμμετέχετε κι εσείς ο ίδιος σε αυτή την ατέλειωτη διαμάχη του «κέντρου», του «μεσαίου χώρου», της «κεντροαριστεράς». Γιατί δεν μπορείτε να βγάλετε άκρη μεταξύ σας; Αντιλαμβάνεστε ότι αφήνετε ένα κενό, το οποίο εν πολλοίς εκμεταλλεύονται ακραία στοιχεία, ένθεν κακείθεν;
-Νομίζω πως η ευκαιρία για συσπείρωση έχει πλέον χαθεί. Βρεθήκαμε πολύ κοντά το 2013 με την Κίνηση των 58 (που είχα την τιμή να αποτελέσω κομμάτι της) αλλά η οριστική ταφόπλακα μπήκε φέτος με την οριστική αποτυχία του εγχειρήματος του Κινήματος Αλλαγής. Πλέον πρέπει να υπάρξει κάτι αυθεντικά νέο και «φρέσκο». Κάτι που θα συσπειρώσει τους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους του Μεσαίου Χώρου που είναι αυτή τη στιγμή «άστεγοι».
-Επιστροφή στο «Ποτάμι». Γιατί; Λένε πως χάθηκε η ορμή του…
-Δε με απασχολεί η επίδοση ενός κόμματος στις δημοσκοπήσεις όταν αποφασίζω να ενταχθώ σε αυτό. Ας μην ξεχνάμε πως πήγα στο ΠΑΣΟΚ την εποχή που τα ποσοστά του ήταν σε ελεύθερη πτώση. Θεωρώ πως το Ποτάμι είναι πλέον το μοναδικό κόμμα που εκφράζει τον Μεσαίο Χώρο, απέναντι στο αίσχος του ΣΥΡΙΖΑ, την σχεδόν ακροδεξιά πλέον Νέα Δημοκρατία και το εξελισσόμενο σε Light ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ. Όπως είπα η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του χώρου αυτού δεν έχει τι να ψηφίσει. Το Ποτάμι μπορεί να αποτελέσει μια ελκυστικότατη επιλογή για όλους αυτούς.
-Αν σας ζήταγα να μου δώσετε έναν τίτλο για την Ελλάδα της… μετά-μεταπολίτευσης, τι θα μου λέγατε;…
-«Παραφροσύνη»! Έχω γράψει και σχετικό μυθιστόρημα…