Θεόδωρος Θάνος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, δημότης Δήμου Μετεώρων
Χωρίς διάθεση αντιπολιτευτικής κριτικής, -άλλωστε δεν εκλέχτηκα στις πρόσφατες εκλογές για να έχω αυτόν τον ρόλο-, αλλά εποικοδομητικής κριτικής, στο πλαίσιο της διάθεσής μου να συμβάλλω στην πρόοδο του τόπου μας ως ενεργός πολίτης θα ήθελα να σταθώ σε δύο μέτρα/αποφάσεις της κυβερνώσας δημοτικής αρχής.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι βιάζομαι να ασκήσω, έστω, εποικοδομητική κριτική και όντως, έτσι θα ήταν, αν αυτή η κριτική επικεντρώνονταν στις καθαυτό πράξεις. Η κριτική εστιάζεται στο πλαίσιο, στην ιδεολογική προσέγγιση αυτών των μέτρων/πολιτικών που είναι κοινή: στηρίζονται σε μια παλαιά πρακτική/ιδεολογία που έχει ως βάση τον φόβο για τιμωρία/ποινή εάν δεν υπάρξει συμμόρφωση. Πρόκειται για μια συντηρητική προσέγγιση της πολιτικής, η οποία σε άλλα συστήματα, όπως το εκπαιδευτικό, έχει εδώ και πολύ καιρό εγκαταλειφθεί, αφού έχει αποδειχθεί αναποτελεσματική.
Να συγχαρώ τον δήμαρχο και τη δημοτική αρχή για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού «μπλοκαρίσματος» στον κεντρικό δρόμο της Καλαμπάκας, με την αποφυγή, στην ουσία, του διπλοπαρκαρίσματος, γιατί έτσι κι αλλιώς στον δρόμο και τώρα σταθμεύουν αυτοκίνητα. Για να επιτευχθεί αυτό λήφθηκαν τα εξής μέτρα: Τα αυτοκίνητα που σταθμεύουν να έχουν αναμμένα τα φώτα σε λειτουργία αλάρμ και η δημοτική αστυνομία να περιπολεί. Στο πλαίσιο της περιπολίας αυτοκίνητο της δημοτικής αστυνομίας διασχίζει την πόλη συχνά (περιπολώντας πάνω-κάτω), με τα φώτα της σειρήνας, επίσης, να αναβοσβήνουν. Το αναβο-σβήσιμο των φώτων σημαίνει κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή συναγερμό. Όταν αντίκρυσα αυτό το θέαμα και το βίωσα, αισθάνθηκα προς στιγμή να είμαι σε κάποια από τις ταινίες που έβλεπα στον κινηματογράφο με εγκλήματα σε μεγαλουπόλεις να αναβοσβήνουν φώτα και, δεν το κρύβω, ένιωσα ένα σφίξιμο γι αυτήν την εικόνα [1]. Ο φόβος «μην με γράψουν» ενισχύεται συμβολικά από τον φόβο του κλίματος «έκτακτης ανάγκης», αλλά και της επιτήρησης και του ελέγχου που σηματοδοτεί μια τέτοια πολιτική.
Να συγχαρώ, επίσης, τη δημοτική αρχή, τον δήμαρχο, τη ΔΕΥΑΜ για την απόφαση να «νοικοκυρέψει» τα οικονομικά σε αυτήν τη σημαντική υπηρεσία του Δήμου, με την εξόφληση οφειλών. Αυτό, που για μένα είναι ενοχλητικό είναι ο τρόπος με τον οποίο έγινε: Ανακοίνωση/αγγελία [σαν διαφήμιση] σε ραδιοφωνικούς σταθμούς προειδοποιεί τους δημότες και τις δημότισσες που δεν θα τακτοποιήσουν τις οφειλές τους ότι θα διακοπεί η παροχή νερού. Αυτή η δημόσια ανακοίνωση αποτελεί, επίσης, μια πολιτική φόβου, γιατί συμβολικά σηματοδοτεί αφενός ένα είδος δημόσιου στιγματισμού/διαπόμπευσης [αφού ευνοεί στον δημόσιο χώρο μια συζήτηση του τύπου: ποιος χρωστάει, πόσα χρωστάει; γιατί δεν πληρώνει;] και αφετέρου ένα είδος απειλής.
Πρόκειται για μέτρα σωστά, [οι δημότες/ισσες θα πρέπει να εξοφλούν τις οφειλές του στον Δήμο και να παρκάρουν σε μέρη που επιτρέπεται], αλλά η προσέγγιση/πολιτική, που χρησιμοποιείται είναι συντηρητική αφού βασίζεται στον φόβο της ποινής. Μια πολιτική που σε άλλα συστήματα με χαρακτηριστικό παράδειγμα το εκπαιδευτικό έχουν εγκαταλειφθεί προ πολλού.
Θα πει κάποιος/α:Τι προτείνεις; Προτείνω:
- Καταρχάς να επισημάνω, ότι μια λογική απαγόρευσης του παρκαρίσματος στην οδό Τρικάλων έχει νόημα, μόνο, στην προοπτική πεζοδρόμησης της οδού [ή μέρους της]. Σε διαφορετική περίπτωση αρκεί να απαγορεύεται το αυτονόητο: το διπλοπαρκάρισμα. Η πόλη της Καλαμπάκας δεν έχει κυκλοφοριακό πρόβλημα, αφού ακόμα και με αυτό το κυκλοφοριακό κουμφούζιο με τα διπλοπαρκαρίσματα, ο χρόνος που χρειάζεται κανείς να διανύσει την πόλη από το ένα άκρο στο άλλο δεν είναι πάνω από 5-7 λεπτά. Επομένως, αυτό που ενοχλεί είναι το διπλοπαρκάρισμα. Εφόσον, όμως, υπάρχει η προοπτική πεζοδρόμησης [τμήματος] της Τρικάλων, τότε [και μόνο τότε] θα έπρεπε να υπάρχει απαγόρευση στάθμευσης, ακόμα, και της ολιγόλεπτης, εκτός από τα άτομα ειδικές ανάγκες, σε επείγουσες περιπτώσεις και την καθιέρωση ζωνών/ωρών φόρτωσης/εκφόρτωσης εμπορευμάτων. Έτσι θα καλλιεργηθεί και μια κουλτούρα της [αναγκαιότητας] ύπαρξης πεζοδρόμων Ο έλεγχος της στάθμευσης να γίνεται όπως σε όλες τις πόλεις της χώρας [δεν είναι αναγκαίο να περιφέρεται το όχημα της δημοτικής αστυνομίας [και όχι μόνο] με αναμμένη τη σειρήνα]..
- Η ΔΕΥΑΜ να αποστείλει με ταχυδρομείο σημείωμα σε κάθε οφειλέτη με το οφειλόμενο ποσό και συνοδευτική επιστολή με τους τρόπους/δυνατότητες εξόφλησης. Στις περιπτώσεις μεγάλων οφειλών υπεύθυνος της ΔΕΥΑΜ να τηλεφωνεί στον οφειλέτη για τον προγραμματισμό συνάντησης/«ραντεβού» και την εξεύρεση λύσης μέσα από προτάσεις για την εξόφληση του ποσού.
Τα μέτρα που πήρε ο δήμαρχος και η δημοτική αρχή είναι αναγκαία, αλλά δεν μπορεί να στηρίζονται στον φόβο της ποινής. Ποιος άραγε θέλει φοβισμένους/ες δημότες/ισσες και γενικότερα πολίτες σε μια κοινωνία ; Νομίζω κανείς/καμία.