Το ημερολόγιο γράφει 10/3/2022. Αυτή η ημέρα θα μείνει βαθιά χαραγμένη στους πιστούς της επαρχίας μας, αφού αυτή επέλεξε ο Παντεπόπτης Κύριος να πάρει από τα επίγεια προς στα ουράνια τον αγαπητό σε ΟΛΟΥΣ, πατέρα Νικόλαο Χαντζιάρα. Τα λόγια είναι περιττά για αυτήν την προσωπικότητα. Αν κι ο ίδιος δεν θα ήθελε να αναφερθούμε στο πρόσωπο του, θεωρώ πως αξίζει να τονίσουμε κάποιες πτυχές της επίγειας ζωής του, με αφορμή το πέρασμα του στην αιωνιότητα.
Γνωριζόμαστε χρόνια. Ο χαρακτήρας του απλός και μειλίχιος, η αγάπη του προς όλους αμέτρητη. Όποιος πήγαινε δίπλα του έφευγε άλλος άνθρωπος. Η απλότητά του σε συνδυασμό με τη βαθιά πνευματικότητα σού μετέδιδαν απευθείας αυτή τη χαρά του Κυρίου μας. Άνθρωπος ελεήμων. Ελεήμων σε όλα. Πρώτα απ’ όλα στον πονεμένο άνθρωπο, στον πεινασμένο, στον άρρωστο, στα νέα παιδιά, σε όλους τους αδελφούς του κληρικούς, σε όλους τους ανθρώπους, αφού είναι εικόνα Χριστού, όπως έλεγε! Βοηθούσε τους πάντες για τα πάντα, χωρίς απολύτως κανένα αντάλλαγμα και κόστος. Η προσφορά του ήταν τέτοια, που πολλές φορές παραμελούσε και την ίδια του την υγεία. Χαρακτηριστικός ήταν και ο τρόπος που μας προσφωνούσε. Εκείνο το γεμάτο αγάπη «Αδελφέ!», ηχεί ακόμα στα αυτιά μου. Ήταν μια κυριολεκτική προσφώνηση, μιας και μας θεωρούσε πραγματικά του αδέρφια.
Στο πετραχήλι του κατέφευγαν εκατοντάδες τρικαλινοί, και μη, προκειμένου να του εκμυστηρευτούν τον πόνο τους, τον λογισμό, τα σχέδια της ζωής τους. Αναζητούσαν στη σπλαχνική μορφή του τον ίσιο δρόμο, για τη δημιουργία μιας γνήσιας χριστιανικής πορείας, ικανή να αντιμετωπίσει και τον πιο δύσκολο πειρασμό. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως τον πλησίαζαν πολλοί άνθρωποι, χωρίς να τον έχουν πνευματικό, απλά και μόνο για να ζητήσουν την ευχή του ή τη συμβουλή του.
Ακλόνητος στύλος ο παπά Νικόλας και στα θέματα των αιρέσεων, αφού η Μητρόπολη τον όρισε υπεύθυνο επί των Αιρέσεων. Ύψωνε το ανάστημα του σε καθετί που προσέβαλε την ορθόδοξη πίστη και τον ίδιο τον Χριστό. Ό,τι θέμα και αν προέκυπτε πάντα ήταν σε ετοιμότητα να το αντιμετωπίσει με τις γνώσεις που διέθετε. Και όπως έλεγε: «Όχι με νεύρο, με αγάπη να μιλάς!».
Οι δεσμοί του με το Άγιον Όρος πάμπολλοι, από το πρώτο Μοναστήρι μέχρι και το τελευταίο Κελί. Ήξερε την ιστορία για την καθεμία από τις είκοσι Μονές ξεχωριστά. Αν υπήρχε κάτι το οποίο δεν γνώριζε, το κατακτούσε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, έπειτα από προσεκτική μελέτη. Τα τελευταία χρόνια είχε επιλέξει τα πιο ασκητικά μέρη, όπως την Ιερά Σκήτη της Θεοπρομήτορος Άννης, «της γιαγιάς μας», όπως του άρεσε να την αποκαλεί. Οι επισκέψεις του εκεί γινόταν τακτικά, προφανώς επειδή αποτελούσε το προσωπικό του ησυχαστήριο. Επίσης, και οι δεσμοί του με τις Μονές της επαρχίας μας ήταν άριστες. Σε οποιαδήποτε κι αν βρεθούμε, τα γλυκά λόγια των αδελφών είναι ένα ακλόνητο τεκμήριο για την πνευματικότητα αυτού του ιερέα. Στενή επαφή είχε και με την Παναγία της Τήνου. Ο τρόπος με τον οποίον εξιστορούσε τις ένθεες εμπειρίες του από εκεί, ήταν άξιος θαυμασμού.
Πολλές οι γνωριμίες και οι σχέσεις του με τους κληρικούς, σχεδόν όλων των Μητροπόλεων της Ελλάδος. Αξίζει, όμως, να μνημονεύσουμε τις δύο μεγάλες του αδυναμίες, το Πετρωτό και τον Πυργετό. Σε κάθε συνομιλία που είχαμε, αυτές οι δύο ενορίες δεν έφευγαν από τα χείλη του. Τα έργα που πρόσφερε σ’ αυτές; Άπειρα και καίρια. Όποιον ενορίτη κι να ρωτήσουμε θα μας πει πως ο παπά Νικόλας ήταν παράδειγμα προς μίμηση.
Η πατρική του οντότητα είχε αυτό που δεν μπορούμε όλοι να το αποκτήσουμε. Είχε εκκλησιαστικό ήθος, εκκλησιαστική αρχοντιά και λεβεντιά. Φιλακόλουθος ως οι παλιοί ιερείς. Το κήρυγμα του μετρημένο, ουσιώδες και συναρπαστικό. Δεν μετέδιδε ποτέ ενοχικό λόγο, αντίθετα διέθετε τη σπουδαία ικανότητα να σε μεταφέρει στη σωστή κατεύθυνση, χωρίς να το αντιληφθείς. Πολλά μπορούμε να γράψουμε για τον παπά Νικόλα, τον χαρούμενο αυτόν Λευίτη. Αλλά, θα τα αφήσουμε να τα γράψει πλέον ο λαός του Θεού με τις μαρτυρίες του από δω και στο εξής…
Ένα μεγάλο κεφάλαιο που ακούει στο όνομα πατήρ Νικόλαος Χαντζιάρας κλείνει την επίγεια παρουσία του, λοιπόν. Όμως, ανοίγεται μπροστά του αυτό που πόθησε από τα νεανικά του χρόνια, να βρίσκεται ανάμεσα στους Αγίους και τους Δίκαιους, να βρίσκεται μαζί με τον Κύριο μας. Και… σε παρακαλούμε παπά Νικόλα, έτσι όπως και από την Στρατευομένη Εκκλησία μνημόνευες όλους εμάς, τώρα να μας μνημονεύεις από κει ψηλά, από την Θριαμβεύουσα. Είμαστε σίγουροι πως θα το κάνεις, γιατί έχεις αγάπη.
Ας ευχηθούμε πρωτίστως στην οικογένεια του, στα πνευματικά του παιδιά και σε όλους όσους τον αγάπησαν ο Θεός να τον αναπαύσει…
Καλόν Παράδεισο, αγαπημένε μου παπά Νικόλα! Θα μου λείψει η παρουσία σου και η αγάπη σου. Αλλά είμαστε σίγουροι ότι δεν θα μας ξεχάσεις! Χριστός Ανέστη!
π. Παναγιώτης Ζαβλανός
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
