Του Αποστόλη Β. Παππά, Αντιδημάρχου Δήμου Τρικκαίων
Σέβομαι την πολιτική σκέψη του συναδέλφου κ. Καϊκη, όπως επίσης σέβομαι και τον αντίθετο εμού κόσμου στον οποίο ανήκει. Άλλο πράγμα όμως ο σεβασμός, και διαφορετικό πράγμα η αποδοχή. Ο μεν πρώτος ανάγεται στα πλαίσια του πολιτικού πολιτισμού, η δε δεύτερη στα αντίστοιχα του ιδεολογικού προσανατολισμού. Με τον κ. Καϊκη κινούμαστε με διαμετρικά αντίθετους πολιτικοϊδεολιγικούς προσανατολισμούς. Βεβαίως , θεωρώ λίγο παρατραβηγμένη την εικόνα, όπως ευσχήμως την περιέγραψε, ότι η πλειοψηφούσα παράταξη του Δημοτικού Συμβουλίου είναι υπηρέτης του καπιταλισμού, ενώ η Λαϊκη Συσπείρωση υπηρέτης του λαού. Άλλωστε , αυτό πάντα επαφίεται στην κρίση της τρικαλινής κοινωνίας, καθώς αυτή αποφασίζει ποιος υπηρετεί ποιόν, και οι πρόσφατες εκλογές μάλλον δεν επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό του κ. Καϊκη. Όμως, ζωή χωρίς αντιθέσεις, ούτε νοείται ούτε υπάρχει. Στη φύση όπως και στην κοινωνία διεξάγεται μία αέναη σύγκρουση αντιθέσεων και τίποτα δεν παραμένει σταθερό. Τα πάντα βρίσκονται σε μια ακατάπαυστη διαδικασία αλλαγής, κίνησης και μετασχηματισμού.
Εκείνο όμως το οποίο προκύπτει, δεν είναι αυτό που πολλές φορές θέλουμε, αλλά εκείνο που οι αντικειμενικοί νόμοι της κίνησης επιβάλλουν.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν όλες οι ιστορικές μορφές της διαλεκτικής, παρά τις όποιες εννοιολογικές διαφορές τους, είτε πρόκειται για τη διαλεκτική της αρχαιότητας του Ηράκλειτου, είτε για την ιδεαλιστική διαλεκτική της κλασικής γερμανικής φιλολογίας των Κάντ, Φίχτε, Χέγκελ, είτε για την υλιστική διαλεκτική των Μάρξ-Ενγκελς-Λένιν, την οποία ο συνάδελφος κ. Καϊκης, ως καθαρόαιμος μαρξιστής είμαι βέβαιος πως θα γνωρίζει πολύ καλά. Αυτά εισαγωγικά.
Ερχόμαστε λοιπόν στο προκείμενο, στο μείζον. Το ισχύον σύνταγμα που περιλαμβάνει και το αρ. 16 όπου αναφέρεται ότι «η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από την πολιτεία…….» ψηφίσθηκε το 1975.
Πριν από περίπου 50 χρόνια. Κυβέρνηση τότε ήταν η Ν.Δ. και μάλιστα με την ευρεία πλειοψηφία των 220 ψήφων. Θα μπορούσε από τότε να κατοχυρώσει συνταγματικά, ως υπηρέτης πάντα του καπιταλισμού, την ανώτατη ιδιωτική εκπαίδευση. Δεν το έπραξε όμως. Γιατί; Απλούστατα, γιατί τα τότε κοινωνικά και εκπαιδευτικά δεδομένα , δεν γεννούσαν την κοινωνική και εκπαιδευτική απαίτηση για ανώτατη ιδιωτική εκπαίδευση. Πολύ πιο απλά Δεν ήταν ώριμες οι αναγκαίες συνθήκες. Πέρασαν από τότε σχεδόν πενήντα χρόνια. Στο μεταξύ διάστημα είχαμε τέσσερις αναθεωρήσεις, το 1986, το 2001, το 2008 και το 2018. Γιατί τις είχαμε; Γιατί κάποιες από τις διατάξεις του συντάγματος που το 1975 ήταν σύγχρονες, στη συνέχεια έγιναν αναχρονιστικές. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το άρθρ. 16 του συντάγματος. Είναι πλέον παρωχημένο και τούτο καταδεικνύεται εκ του γεγονότος ότι σε όλες τις προηγμένες χώρες παράλληλα με την ανώτατη δημόσια εκπαίδευση δραστηριοποιείται και η ανώτατη ιδιωτική εκπαίδευση. Νάμαστε εμείς οι έξυπνοι και όλοι οι υπόλοιποι κουτόφραγκοι; Δεν νομίζω. Το θεωρώ λίγο υπερβολικό. Δυστυχώς, οχυρώσεις πίσω από το αρ. 16 και ξεπερασμένες κρατικίστικες αντιλήψεις που θεωρούν την ανώτατη δημόσια εκπαίδευση ως τοτέμ, μας εγκλωβίζουν και δεν μας επιτρέπουν να σπάσουμε το πολιτικοϊδεολικό κέλυφος που μας περιβάλει, και κάπως έτσι αναλωνόμαστε σε μάχες οπισθοφυλακών. Η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση δεν είναι ούτε η ιερή αγελάδα ούτε το ιερόν τέμενος για να την αντιμετωπίζουμε με τέτοια προτεσταντική ευλάβεια. Εάν κρίνεται αναγκαίο, ότι κάτι πρέπει να τροποποιηθεί ή να προστεθεί ως συμπληρωματικό ή ενισχυτικό αυτής, το υλοποιείς. Η αδράνεια συνιστά δογματισμό, και ο δογματισμός είναι εξ’ ορισμού αντιδιαλεκτικός. Λένε ότι πρόκειται περί εκπαιδευτικού εκτρώματος που εξυπηρετεί τους ολίγους. Μην ανησυχείτε και μην αγωνιάτε. Εάν πρόκειται για κάτι τέτοιο, αν δεν υφίσταται η κοινωνική και κυρίως η εκπαιδευτική αναγκαιότητα, τις οποίες εμείς ως παράταξη πιστεύουμε και υποστηρίζουμε ότι υπάρχουν και στα παραγγέλματα αυτών υπακούμε και προφανώς όχι σ’αυτά των ολίγων, των καπιταλιστών , όπως μας εγκαλεί ο συνάδελφος κ. Καϊκης, θα ακυρωθεί, θα αποβληθεί, θα ατροφήσει και θα απανεκρωθεί. Τώρα, η θέση εμού προσωπικώς αλλά και της δημοτικής μας παράταξης την οποία ανέπτυξα κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ως ειδικός αγορητής ορισθείς εξ αυτής είναι : Ούτε αγιοποίηση αλλά ούτε και δαιμονοποίηση της ανώτατης ιδιωτικής εκπαίδευσης. Απαιτούμε από την πολιτεία την παροχή μιας άρτια οργανωμένης και συγκροτημένης δημόσιας εκπαίδευσης, ως υποχρεούται συνταγματικά αλλά κυρίως ηθικά, και από εκεί και πέρα ο ιδιωτικός τομέας εάν επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί στο συγκεκριμένο χώρο ας το πράξει, υπό την προϋπόθεση βεβαίως, ότι θα λειτουργεί κάτω από ένα αυστηρό εκπ/κό πλαίσιο, που θα εγγυάται την παροχή υψηλών τεχνικών και επαγγελματικών γνώσεων στον εκπαιδευόμενο και όχι απλώς στη πώληση ενός πτυχίου.
Σε ένα τέτοιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο λέμε ναι.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθώ και στα πλεονεκτήματα του, με προεξάρχον βεβαίως τον σταματημό της φοιτητικής αιμορραγίας που μεταφράζεται και σε οικονομική αιμορραγία και που έχει εξελιχθεί σε χαίνουσα πληγή, την έλευση ξένων φοιτητών με οικονομικό αντίκρισμα, την ανάπτυξη του εκπ/κού τουρισμού, κλπ. Βεβαίως, αυτή η οικονομική συνιστώσα είναι το ελάσσον, το μείζον και εμού προσωπικώς αλλά και της δημοτικής μας παράταξης είναι η εκπ/κή συνιστώσα αυτής της μεταρρύθμισης και σ΄αυτήν κυρίως εστιάζουμε.
Δύο λόγια τώρα και για το σύμφωνο συνεργασίας ανάμεσα στο Δήμο Τρικκαίων και στη coca-cola. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα αμφοτεροβαρές σύμφωνο που γεννά υποχρεώσεις και στους δύο εκ των συμβαλλομένων. Πρόκειται για ένα ετεροβαρές σύμφωνο, όπου στον μεν ένα εκ των συμβαλλομένων, εν προκειμένω την coca-cola, γεννά την υποχρέωση της καταβολής των χρημάτων, στον δε δεύτερο των συμβαλλομένων , στον Δήμο Τρικκαίων, γεννά το δικαίωμα της αποδοχής αυτών. Εάν αποποιούμασταν της δωρεάς, διότι περί δωρεάς πρόκειται, υποθέτω να αντιλαμβάνεσθε τον χαρακτηρισμό που θα μας απέδιδαν.
Τώρα, το επιχείρημα ότι η coca-cola το κάνει αυτό για να διεισδύσει στα σχολεία, για να διαμορφώσει συνειδήσεις, η για να διαφημισθεί, δεν νομίζω πως αντέχει σε κριτική. Δεν έχει χρεία του αντιπλημμυρικού της Μπάρας η coca-cola για να μας «διαποτίσει», καθώς ήδη μας έχει πλημμυρίσει.
Καλώς ή κακώς η coca-cola έχει κατακτήσει και έχει διεισδύσει σε όλες της χώρες του πλανήτη, καπιταλιστικές και σοσιαλιστικές, από την ανατολή μέχρι τη Δύση, και από το Βορρά μέχρι τον Νότο που τραγούδαγε και ο αείμνηστος ο Βασιλάκης ο Καρράς.