Του Γεωργίου Παπασίμου
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG
Η εικόνα του Πρόεδρου Τραμπ μετά την εν ψυχρώ προδοσία των Κούρδων, πιστών συμμάχων των Η.Π.Α. στη Συρία, όπου μετεωρίζεται με ακατάληπτες και συνεχείς αντικρουόμενες δηλώσεις, προκαλεί παγκόσμια οργή. Πρόκειται για την εικόνα ενός ξεπεσμένου «πλανητάρχη». Η ίδια μοίρα επιφυλάσσεται και για τους υπόλοιπους Αμερικανούς αξιωματούχους και εν προκειμένω για τον Αντιπρόεδρο Πέινς και τον υπουργό Εξωτερικών Πομπέο, που εν όψει του ταξιδιού τους στην Τουρκία τους περιέπαιζε δημόσια ο Ερντογάν για το αν θα τους συναντήσει ή όχι, εμφανιζόμενοι έτσι ως παράκλητοι απέναντι στον «νεοσουλτάνο», την ώρα που αυτός επιχειρεί μια νέα γενοκτονία των Κούρδων μετά το πράσινο φως που του δόθηκε από τον Τραμπ.
Είναι τόσο μεγάλη η αποδόμηση της διεθνούς αξιοπιστίας των Η.Π.Α. από τις απίστευτες διπλωματικές πιρουέτες του Προέδρου της και των συνεργατών του, που έχει επηρεάσει σημαντικά και το ίδιο το ρεπουμπλικανικό κόμμα, όπως φάνηκε στην ψήφιση με συντριπτική πλειοψηφία του ψηφίσματος καταδίκης του Τραμπ για την απόσυρση των Αμερικανών από τη Συρία και την εξ αυτής κυνική προδοσία των Κούρδων.
Παρ’ όλα αυτά, ο Τραμπ συνεχίζει τον ίδιο βρώμικο προδοτικό ρόλο κατά των Κούρδων της Συρίας. Η χθεσινή αμερικανοτουρκική συμφωνία, με την οποία συμφώνησε να χαρίσει στην Τουρκία τη ζώνη ασφαλείας που ζητά μέσα στο έδαφος της Συρίας, την οποία η Πρόεδρος της αμερικανικής βουλής χαρακτήρισε ως απάτη (ο Τραμπ την χαρακτήρισε ως «μια καταπληκτική ημέρα για τον πολιτισμό»), ουσιαστικά αποτελεί το επιστέγασμα της προδοσίας του, παραδίδοντας τους μαχητές των Κούρδων της Συρίας και τις οικογένειές τους στη σφαγή και στον ξεριζωμό. Αποτελεί μάλιστα τεράστια τραγωδία και όνειδος για την παραπαίουσα δύση το γεγονός ότι οι Κούρδοι της Συρίας στην αυτόνομη περιοχή της Βόρειας Συρίας είχαν επιβάλλει την πιο προωθημένη διακυβέρνηση σε όλη την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, με σεβασμό στην αυτονομία και τα δικαιώματα των πολιτών και των πληθυσμών που ζουν στην περιοχή (Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας – Ροζάβα). Αυτό που θα έπρεπε να αποτελεί πρότυπο διακυβέρνησης για την πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής με τα αυταρχικά καθεστώτα, παραδίδεται βορά στην τουρκική αρπακτικότητα με την αμέριστη συμπαράσταση των Αμερικανών, που μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα αποτελούσαν προνομιακούς συμμάχους για τους Κούρδους και των Ρώσων παρασκηνιακά, που παίζουν τον κυρίαρχο ρυθμιστικό ρόλο μεταξύ Ερντογάν και Άσαντ προς όφελός τους.
Από τη στήλη αυτή έχουμε αρθρογραφήσει και αναπτύξει το φαινόμενο του «φθινοπώρου» της αμερικανικής ηγεμονίας ως συνέπεια της σταδιακής φθοράς της και της παράλληλης ανάδυσης ενός πολυπολικού κόσμου. Πλην όμως κανείς αναλυτής δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι ισχυρές ακόμα οικονομικά και στρατιωτικά Η.Π.Α. θα εμφάνιζαν αυτή την εικόνα του πλανητικού ανδρείκελου.
Πρέπει να σημειωθεί, ότι από τη στιγμή που από τους υπόλοιπους αναδυόμενους παγκόσμιους πόλους (Κίνα, Ρωσία, Ινδία κ.λπ.) δεν είναι ακόμα σε θέση κάποιος να ξεχωρίσει πλήρως και να αναλάβει την πλανητική ηγεμονία ως συνέχεια της αμερικανικής, οδηγούμαστε σε ισχυρούς γεωπολιτικούς κινδύνους, αφού παίκτες όπως η αναθεωρητική Τουρκία, θεωρούν ότι μέσα σε αυτή την αντικρουόμενη γεωπολιτική ασάφεια μπορούν να παραβιάζουν βάναυσα τις οποιεσδήποτε εναπομείνασες αρχές του διεθνούς δικαίου, όπως είναι για παράδειγμα η τελευταία τους παράνομη από κάθε πλευρά εισβολή στο συριακό έδαφος και η επιχείρηση εξαφάνισης των Κούρδων στη περιοχή. Η εισβολή αυτή έχει άμεση συνάφεια με τα εθνικά μας ζητήματα, αφού πρόκειται για παραβίαση στη πράξη της συνθήκης της Λωζάνης του 1923, που καθόρισε τα σύνορα του τουρκικού κράτους.
Η μεταβολή των συνόρων της Τουρκίας με τη Συρία με το πρόσχημα της ζώνης ασφαλείας 30 μιλίων στο συριακό έδαφος συνιστά την απαρχή της αναθεώρησης στην πράξη της συνθήκης της Λωζάνης. Αυτό και μόνο θα πρέπει να σημάνει συναγερμό στις εν υπνώσει τελούσες πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες της χώρας. Οι χάρτες της γαλάζιας πατρίδας φαίνεται ότι δεν αποτελούσαν επικοινωνιακό τρικ, αλλά την προαναγγελία του επόμενου θέρετρου των επεκτατικών επιδιώξεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Οι καιροί πλέον ου μενετοί.