Έναν χρόνο αργότερα, κάνοντας μία προσωπική ανασκόπηση της περιπέτειας που ζήσαμε οικογενειακά στο τέλος 2021 και το 2022, θεωρώ αναγκαίο να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα μου σ΄ αυτή τη δύσκολη περίοδο για την υγεία του συζύγου μου.
Τη Χρύσα Παπαχρήστου, αγαπημένη φίλη και γιατρό, που με το ενδιαφέρον, την αγάπη της και τις ενέργειές της, στάθηκε οδηγός και συμπαραστάτης καθ’ όλη τη διάρκεια της δύσκολης αυτής περιόδου.
Τις οικογένειές μας, του Κώστα και της δικής μου, που στάθηκαν με ακέραιο τρόπο δίπλα μου, παρ’ όλη την αγωνία τους και ειδικότερα τον Θανάση και τη μητέρα μου, που με τις ενέργειές τους και την ηθική τους υποστήριξη, δημιούργησαν το περιβάλλον “ασφάλειας” γύρω από εμένα και το παιδί μας.
Τους στενούς και αγαπημένους φίλους, που με τη συμπαράσταση και διακριτικότητά τους αποτέλεσαν παράγοντες σημαντικής ηθικής στήριξης.
Τους φίλους, γνωστούς και συγγενείς που, όταν χρειάστηκε, ενήργησαν άμεσα.
Ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά, τους γιατρούς, τη διοίκηση και στελέχη του Νοσοκομείου Τρικάλων. Όμως, η μεγαλύτερη «μάχη» δόθηκε στη ΜΕΘ Τρικάλων. Χάρη στην ιατρική/επιστημονική ικανότητα, καθώς και στην ανθρωπιά των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, ο Κώστας επέστρεψε σπίτι του.
Ευχαριστώ τη Μάγδα Κυριακοπούλου που με έναν “αόρατο και μαγικό” τρόπο απέδωσε τα μέγιστα.
Τέλος, τους επαγγελματίες υγείας που συνέβαλαν στην πλήρη αποκατάσταση του Κώστα μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο.
Το “ευχαριστώ” είναι πολύ λίγο.
Ουρανία Καραμάλη
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
