Του Αποστόλη Β.Παππά
Δημοτικού Συμβούλου
Δήμου Τρικκαίων.
Ανακούφιση μετά την ιστορική όπως χαρακτηρίσθηκε απόφαση του Δικαστηρίου ,να καταδικάσει ως εγκληματική οργάνωση τη Χρυσή Αυγή. Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως το νεοναζιστικό αυτό έκτρωμα εκινείτο πέραν κάθε πολιτικής αλλά και ηθικής νομιμότητας. Όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα ομογάλακτα και ομοϊδεατίστικα απανταχού της γης εξτρεμιστικά μορφώματα. Η βία είναι στο πολιτικό τους DNA.Είναι το μέσον επιβολής των. Αυτό και μόνον τα κατατάσει εκτός δημοκρατικού τόξου. Οι ποινές για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση καλώς επιβάλονται. Η τιμωρία είναι μια πράξη σωφρονισμού για τον θύτη και μια πράξη ηθικής δικαίωσης για το θύμα. Έτσι λοιπόν και στην προκειμένη περίπτωση το δικαστήριο καλώς αποφάσισε ,όπως αποφάσισε. Όμως, ο φασισμός δεν εκριζώνεται με μια δικαστική απόφαση. Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο, απλώς πλανάται. Ο ολοκληρωτισμός υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει. Στους αρχαίους χρόνους ονομαζόταν τυραννεία, στον μεσαίωνα δεσποτεία , και στις μέρες μας φασισμός. Διαβιοί σε μια λανθάνουσα κατάσταση , μέχρι να βρει εύκρατο κλίμα και να ευδοκιμίσει. Η συμπεριφορά του μοιάζει με αυτή των ερπετών. Όμως ,όπως προείπα ,όσες καταδικαστικές αποφάσεις και να υπάρξουν το σπέρμα του θα υπάρχει. Για να μην βλαστήσει , θα πρέπει να παραμείνει σε ένα άνυδρο και άϋγρο γι΄αυτό πολιτικό περιβάλλον. Εδώ όμως αρχίζουν οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος ,της πολιτικής τάξεως και της κοινωνίας. Μερικά ιστορικά παραδείγματαθα μας βοηθήσουν για την καλύτερη κατανόηση.
Παράδειγμα πρώτον.
Πώς μας προέκυψε η Μεταξική δικτατορία 1936-1941; Στις εκλογές της 26/01/1936 δεν προέκυψε αυτοδυναμία.Το Φιλελεύθερο και το Λαϊκό κόμμα δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Η κόντρα Βενιζελικών-αντιβενιζελικών καλά κρατούσε. Το σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα αντί να δώσει μια κοινοβουλευτική λύση δυναμίτισε ακόμη περισσότερο το πλιτικό κλίμα.Αιφνιδιαστικά ο άναξ Γεώργιος Β΄διορίζει πρωθυπουργό τον Δεμερτζή με αντιπρόεδρο και υπουργό στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά. Στις 14/03/1936 ορκίζεται η Κυβάρνηση. Στις 13/04/1936 πεθαίνει ο Δεμερτζής και ο άναξ διορίζει εντελώς αυθαίρετα πρωθυπουργό τον Μεταξά. Καμμιά αντίδραση από τα δυο μεγαλύτερα κόμματα. Το μίσος τύφλωνε. Στις 27/04/1936 ο Μεταξάς εξασφάλιζε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλήμε 241 ψήφους 4 αποχές και 16 κατά. Καταψήφισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, Παλλαϊκό Μέτωπο, και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Το χειρότερο όλων όμως ήτο , ότι τρεις μέρες αργότερα η Βουλή με ψήφισμά της διέκοψε τις εργασίες της για πέντε μήνες εξουσιοδωτώντας το Μεταξά να εκδίδει νομοθετικά διατάγματαγια όλα τα θέματα, με τη σύμφωνη γνώμη μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής ,η οποία όμως δεν λειτούργησε ποτέ. Έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Το πολιτικό σύστημα του εκχωρούσε τα πάντα χωρίς καμμία αντίσταση.Το μέγεθος του ξεπεσμού περιγράφει κατά έναν δραματικό τρόπο στην αγόρευσή του στη Βουλή στις 26/04/1936 ο τότε βουλευτής Βάσος Στεφανόπουλος. <<Εχρεωκοπήσαμεν ως Κοινοβουλευτισμός.Εξεπέσαμεν ως Συνέλευσις. Εχάσαμεν ίσως και τον ψυχικόν σύνδεσμον προς τον λαόν , τον οποίον ενετάλημεν να διακυβερνήσωμεν. Διότι, τι ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθεί, όταν ο μεν λαός φωνάζει δεν θέλω να με κυβερνήσει ο Μεταξάς , ημείς δε αδιαφορούντες προς την κραυγήν ταύτην του απαντώμεν. Και όμως θα σε κυβερνήσει ο κ.Μεταξάς>>.
Έτσι λοιπόν , κυρίαρχος ο Μεταξάς μίαν μαύρην πρωίαν της 04/08/1936 ανακηρύσεται και επισήμως πλέον ως δικτάτορας διαλύοντας τη Βουλή.Τώρα θα μου πείτε ποια Βουλή; Έστω, αυτή που τυπικά υπήρχε. Η αδράνεια ,η μισαλλαδοξία και ο φανατισμός γέννησαν την Μεταξική δικτατορία.
Παράδειγμα δεύτερο.
Πως μας προέκυψε η Απριλιανή δικτατορία 1967-1974. Αμφιβάλλει κανείς, ότι αυτή ήτο προϊόν της πολιτικής αστάθειας της διετίας 1965-1967. Το δηλητηριασμένο πολιτικό κλίμα της εποχής εκείνης δεν άφηνε περιθώρια συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεωνούτε στα αυτονόητα. Η Βουλή πεδίο μάχης, το κέντρο των Αθηνών επί μια διετία πεδίο μάχης. Ιδανικές συνθήκες για μια δικτατορία.Σε μια χώρα μάλιστα με νωπές τις τραυματικές εμπειρίες του εμφυλίου και τον ψυχρό πόλεμο στην κορύφωσή του. Όλοι μιλούσαν για επιβολή δικτατορίας , όλοι την έβλεπαν να έρχεται ,όλοι όμως αδρανούσαν. Πολλοί κορυφαίοι πολιτικοί τότε δεν κοιμόντουσαν στο σπίτι τους τις νύχτες , από τον φόβο εκδήλωσης πραξικοπήματος και συλλήψεώς των. Αντί να ομονοήσουν και να θωρακίσουν την Δημοκρατία , ανέμεναν το μοιραίο , το οποίο και τελικώς επήλθε.
Παράδειγμα τρίτο.
Άς πάμε λίγο παραπέρα. Πως μας προέκυψε ο γερμανικός ναζισμός 1933-1945; Οι αξιώσεις των συμμάχων για την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων του Α΄ παγκοσμίου πολέμου ανέρχονταν στο ασύλληπτο για την εποχή εκείνη ποσό των 33 δις δολλαρίων. Πριν την ανακοίνωση των εξοντωτικών αξιώσεων η ισοτιμία δολλαρίου-μάρκου ήτο 1:4. Μετά από δύο χρόνια έφθασε στο 1:4.000.000. Σωστά διαβάζετε.Οι αποταμιεύσεις χάθηκαν,τα αγαθά διατροφής έφθασαν σε αστρονομικές τιμές ,ο λαός λοιμοκτονούσε. Ο πληθωρισμός κάλπαζε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Απόλυτο χάος επικρατούσε στη χώρα. Ο γερμανικός λαός αισθάνθηκε ότι κάποιοι επιθυμούσαν την εξαϋλωσή του. Η εθνική ταπείνωση ενεργοποίησε τα εθνικιστικά αντανακλαστικά. Μέσα σ’ αυτό το τοξικό κλίμα αναζητούσε αγωνιωδώς έναν ΄΄σωτήριο΄΄ λόγο. Δεν τον ενδιέφερε από πού θα προέρχονταν,αρκεί να του υποσχόταν μια εθνική ανάταση. Ο ΄΄Μεσσίας΄΄ δεν άργησε να εμφανισθεί. Ο Χίτλερ και το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ήταν εκεί. Έτοιμοι να προσφέρουν στο Γερμανικό Έθνος, ό,τι αυτό επιθυμούσε. Η συνέχεια είναι γνωστή. Όσον αφορά τη γιγάντωση της Χ.Α είναι γνωστό πως προήλθε. Εάν διέθετε και κάποιον χαρισματικό ηγέτη ,εικάζω ,ότι τα ποσοστά της θα εκτοξεύονταν σε διψήφιο νούμερο.
Πριν ακόμη σβήσει η φωνή της Προέδρου του Δικαστηρίου άρχισαν τα αλληλοκαρφώματα μεταξύ Ν.Δ -ΣΥΡΙΖΑ . Η Ν.Δ ξέπλενε και υπέθαλπτε τη Χρυσή Αυγή κραυγάζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε νέο ποινικό κώδικα με ηπιότερες διατάξεις για να πέσει στα μαλακά η Χρυσή Αυγή αντιτείνει η Ν.Δ. Για το πρώτο ,εάν ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει αυτά που λέει ,τότε μάλλον του διαφεύγει ,ότι το ξήλωμα της Χ.Α άρχισε επι πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά. Συνεπώς είναι λίγο δύσκολο να ισχύει κάτι τέτοιο. Το σχόλιο της Αυγής το προσπερνάμε ασχολίαστο. Για το δεύτερο , δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι άλλαξε επι το ηπιότερον ο Π.Κ για να ευνοηθεί η Χ.Α. Καλώς ή κακώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια άλλη κουλτούρα , μια άλλη πολιτική και κοινωνική αντίληψη περι σωφρονισμού.Πιστεύει ,ότι δεν είναι τόσο η ποινή που σωφρονίζει όσο άλλα πράγματα.Το εάν έχει δίκιο ή όχι ας το κρίνει ο κόσμος και η ιστορία. Αναφορικά με τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων , προτιμώ η στέρηση αυτή να προέρχεται δια της λαϊκής ετυμηγορίας ,όπως συνέβη στις εκλογές το 2019, παρά δια του ποινικού κώδικα. Απλώς στην προκειμένη περίπτωση έχουμε την εκφορά ενός υπερβολικού πολιτικού λόγου, σύνηθες φαινόμενο αυτό στην πολιτική μας ζωή, ο οποίος όμως τορπιλίζει τη συνοχή ως προς την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου ζητήματος καθώς αφήνει να εννοηθεί , ότι υπάρχουν υπόγειες διαδρομές ένθεν κακείθεν. Άς συμμαζευτούν λοιπόν και οι δύο. Όλοι οι δικτάτορες είχαν κακό τέλος. Άλλοι φυλακίσθησαν ισοβίως , άλλοι εκτελέσθηκαν , άλλοι απαγχονίσθηκαν και άλλοι αυτοκτόνησαν. Συνεπώς , μακροπροθέσμως ο κάθε επίδοξος δικτάτορας την τύχη του τη γνωρίζει. Από μόνη της η αυστηροποίηση του ποινολογίου , ακόμη και αν επαναφερθεί η θανατική ποινή δεν είναι ικανός αποτρεπτικός παράγοντας. Ο βασικός αποτρεπτικός παράγοντας είναι η αποφυγή δημιουργίας ιδανικών συνθηκών θερμοκηπίου , υπό τις οποίες εκολλάπτεται το αυγό του φιδιού.Εάν δεν διασφαλισθεί αυτό, τότε θα μιλάμε για πύρρειο και όχι για στρατηγική νίκη κατά του φασισμού.Εδώ ακριβώς ,είναι που αρχίζουν οι τεράστιες ευθύνες τόσο της πολιτικής τάξεως όσο και της κοινωνίας.