“Πουτινίστικα παιχνίδια…”

Του Αποστόλη Β.Παππά, Δημοτικού Συμβούλου Δήμου Τρικκαίων

 

Το Γκάζι είναι όντως ένα λίαν εύφλεκτο υλικό. Όμως, από μόνο του δεν αρπάζει. Για την ανάφλεξη του χρειάζεται και ο αντίστοιχος πυροκροτητής. Είναι τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει, ότι τα όσα συνέβησαν στο Καζαστάν έχουν ως αιτιολογία την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου. Αυτό, ήτο μόνον η αφορμή. Η βαθύτερη αιτιολογία έχει πολιτικά χαρακτηριστικά. Ήταν μια έκρηξη εναντίον ενός αυταρχικού καθεστώτος, που δυναστεύει τη χώρα από το 1991 και δώθε. Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 το Καζακστάν ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος. Πρόεδρος της χώρας αυτοανακηρύχθηκε ο Νουρσουλτάν Νασαρπάγεφ, και για να είμαστε ακριβείς μετά από εκλογές χωρίς αντίπαλο λαμβάνοντας το τσαουσέσκειο ποσοστό 91,5%. Κυβέρνησε τη χώρα σουλτανικά μέχρι το 2019, οπότε και εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση έπειτα από μαζικές λαϊκές διαμαρτυρίες. Όρισε διάδοχο του τον εκλεκτό του Τοκάγιεφ. Στο Καζακστάν θριάμβευσε και συνεχίζει να θριαμβεύει ο αυταρχισμός, η διαφθορά,η αναξιοκρατία, η ευνοιοκρατία  και ο νεοποτισμός, όπως άλλωστε συμβαίνει στις περισσότερες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Αυτά αποτέλεσαν τον πυροκροτητή της πρόσφατης ανάφλεξης. Μπροστά στον κίνδυνο μιας ανατροπής, ο Τοκάγιεφ, καλεί σε βοήθεια τον Πούτιν. Ο Ρώσος Πρόεδρος αποδέχεται ασμένως την πρόσκληση και σε χρόνο dt αποστέλλει 2500 Ρώσσους στρατιώτες, στα πλαίσια του Οργανισμού Εθνικής Συλλογικής ασφάλειας CSTO η οποία λειτουργεί περισσότερο ως μηχανισμός καταστολής και λιγότερο ως αμυντικός, για να διασώσει τον ομογάλακτό του και το καθεστώς του. Το τελευταίο είναι που τον ενδιαφέρει πρωτίστως. Η αλυσίδα των αυταρχικών καθεστώτων των χωρών της  πρώην ΕΣΕΔ δεν πρέπει να σπάσει. Εάν κοπεί κάποιος κρίκος, ίσως υπονομεύσει το όλο επικοδόμημα και το παρασύρει σε κατάρρευση. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα ομοϊδεατικά καθεστώτα Κίνα , Τουρκία κλπ έσπευσαν  να δηλώνουν την αμέριστη συμπαράσταση τους στον Καζακστανό Πρόεδρο. Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το πρόσωπο. Ένα εκδημοκρατισμένο Καζακστάν αποτελεί διπλή απειλή. Η πρώτη, ότι πιθανόν να αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση, και η δεύτερη, ότι εν ευθέτω χρόνω θα προσπαθήσει να απογαλακτιστεί και να απομακρυνθεί από τη ζώνη της ρωσικής επιρροής.

Ο Πούτιν είναι αντιδημοκρατικός χαρακτήρας. Δεν απέκτησε ποτέ δημοκρατική παιδεία. Εν μία νυκτί απεκδύθη τον κομμουνιστικόν μανδύαν και ενεδύθη αυτόν του μαύρου ολοκληρωτισμού. Το ίδιο ισχύει για όλο το πολιτικό του σόϊ εκεί στο νότιο υπογάστριο  της Ρωσίας. Αμοραλιστής, φιλόδοξος,εξουσιολάγνος, αρριβίστας. Ακραίος μακιαβελιστής. Τον μελέτησε κατά τον ‘’ΗΓΕΜΟΝΑ’’. Κλασικός τύπος ανατολίτη δεσπότη. Αν μπορούσε να ανακηρυχθεί  και τσάρος, ευχαρίστως θα τόκανε. Όμως, όλα αυτά είναι ‘’προσόντα’’ για ένα μυστικό πράκτορα, όχι για έναν πολιτικό. Η πρόσκληση ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Πούτιν. Και για να δείξει ποιος είναι το αφεντικό στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και για να αποφευχθεί μια μελλοντική απομάκρυνση του Καζακσταν από την στενή τροχιά της Μοσχοβίας.

Κανένα δημοκρατικό λουλούδι δεν πρέπει ν’ ανθίσει στη γειτονιά της Ρωσίας. Κανένας δημοκρατικός θύλακας δεν πρέπει να εκκολαφθεί. Υπάρχει ο κίνδυνος να μεταφερθεί στην αυλή της. Ο κίνδυνος να διαπεράσει τα σύνορα ο εκδημοκρατισμός και να γίνει και ρωσικό αίτημα είναι υπαρκτός. Δεν είναι ώρα τώρα να μας χαλάσουν τη πιάτσα. Γι’ αυτό, όλα αυτά θα πρέπει να εκριζώνονται και να εξαφανίζονται εν τη γενέσει τους. Και ο Πούτιν είναι μανούλα σ’αυτά.  Εδώ, έχει φυλακισμένο τον αρχηγό της αξιωματικής  αντιπολιτεύσεως της χώρας του, δεν μπορώ να φαντασθώ τι θα γινόταν αν κάτι τέτοιο συνέβαινε σε δυτική χώρα, και στα του Καζακστάν δεν θα βάλει ‘’τάξη’’. Και όταν ο Πούτιν λέει τάξη, εννοεί: διώκεσαι, συλλαμβάνεσαι, φυλακίζεσαι και άμα λάχει εξαφανίζεσαι κιόλας. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και  με την Ουκρανία. Ένα μεγάλο ιστορικό χάσμα χωρίζει τις δύο χώρες, από τη εποχή της βίαιης προσάρτησης της στην Σοβιετική Ένωση. Ας μην ξεχνάμε ότι στην Ουκρανία σχηματίσθηκαν ισχυροί θύλακες των Λευκών κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Η αντίσταση της στην ενσωμάτωση τιμωρήθηκε με τη μεγάλη επισιτιστική  κρίση του 1932. Στην ουκρανική γλώσσα αποδίδεται με την λέξη Γολοντομόρ. Από τότε οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται στο κόκκινο, πέρα  των άλλων συνοριακών διαφορών που έχουν. Σήμερα η Ουκρανία έχει επιλέξει τον δρόμο της δυτικοποίησης. Επιθυμεί να ενταχθεί και στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Αυτό θα σηματοδοτήσει, πέραν της Νατοϊκής παρουσίας στην αυλόπορτα της Ρωσίας, και τον εκδημοκρατισμό της δημόσιας ζωής στην Ουκρανία.

Ο Πούτιν δεν θέλει σε καμμιά περίπτωση να ανοίγουν το πρωί τα παράθυρα τους οι Ρώσοι και να αντικρύζουν μια διαφορετική δημόσια εικόνα στη γειτονιά τους. Εάν ο δυτικός δημοκρατικός άνεμος φθάσει στα σύνορα τους, κάποια στιγμή θα διεισδύσει στο εσωτερικό. Δεν πρέπει τη Ρωσία να την ‘’μολύνουν’’ οι Δυτικές αξίες. Γιατί;  Γιατί είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι διαβρώνουν και γκρεμίζουν τις απολυταρχίες. Γι΄αυτό αντιδρά λυσσαλέα σε μια τέτοια προοπτική.

Η επινόηση του Nord Stream 2, τον οποίο οι ευρωπαίοι και κυρίως η Γερμανία απεδέχθησαν χωρίς δεύτερες σκέψεις παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις της Ουάσιγκτον για την μη αποδοχή του, έχει διττή στόχευση. Η πρώτη : να παρακάμψει την Ουκρανία στραγγαλίζοντας την ενεργειακά αλλά και οικονομικά, καθώς της αποστερεί έσοδα 2 δις ευρώ από δικαιώματα διέλευσης.

Η δεύτερη: να καταστήσει ενεργειακά αιχμάλωτη την ΕΕ. Ενεργειακά αιχμάλωτη Ευρώπη σημαίνει, ότι θα χορεύει σε ρυθμούς μπαλαλάϊκα  όπως και όποτε γουστάρει ο Πούτιν. Θα ανοιγοκλείνει τις  στρόφιγγες υποβάλλοντας τους Ευρωπαίους στο μαρτύριο της σταγόνας. Μια πρώτη γεύση πήραμε πρόσφατα. Μη μου πείτε, ότι η εκτόξευση της τιμής του φυσικού αερίου, που κοντεύει να γονατίσει την Ευρώπη, δεν είναι δικό του παιχνίδι. Έπρεπε νάρθουν τα δεξαμενόπλοια έμφορτα υγροποιημένου αερίου από U.S.A. μεριά, για να εξομαλυνθεί κάπως η κατάσταση.

Φαντασθείτε τώρα, να τεθεί σε λειτουργία ο  Nord Stream 2 και η ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από τη Μόσχα να ανέλθει στο 60% ίσως και παραπάνω.

Έ ρε τι πουτινίστικα παιχνίδια έχουμε να δούμε. Ζωή νάχουμε. Άνθρωποι με την ψυχοσύνθεση του Πούτιν είναι ικανοί για όλα. Killer τον αποκάλεσε δημόσια ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάϊντεν. Τέτοιος απροκάλυπτος   χαρακτηρισμός από ηγέτη της μιας υπερδύναμης για τον ηγέτη της έτερης, πρώτη φορά καταγράφεται. Αυτό νομίζω τα λέει όλα. Εάν οι Ευρωπαίοι δεν συνειδητοποιήσουν έγκαιρα, ότι έχουν να κάνουν με έναν αφερέγγυο συνομιλητή, που κινείται στα όρια του κυνικού εκβιαστή,  θα πληρώσουν βαρύ τίμημα. Θα δούμε να αναβιώνει η Βαβυλώνιος αιχμαλωσία , με νέους βέβαια παίκτες σε νέους ρόλους. Για να μην συμβεί αυτό, η Ευρώπη δεν πρέπει να παραδοθεί ενεργειακά στη Μόσχα. Θα πρέπει, στην ενεργειακή εφοδιαστική αλυσίδα της να αναζητήσει ενναλακτικές πηγές.

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;