Έχω την εντύπωση ότι οι άνθρωποι του Θεού δεν έχουν ανάγκη τις νεκρολογίες για να φανερωθεί το έργο τους, αλλά όταν έχεις ζήσει μαζί τους τη μυσταγωγία των ακολουθιών, τη σεμνότητα, αλλά και το φωτεινό τους παράδειγμα τότε επιβάλλονται πέντε λέξεις, έτσι για τη μνήμη τους.
Ένα τέτοιο παράδειγμα αγαθού λειτουργού, πραγματικού λευίτη ευδόκησε ο Θεός να γνωρίσω βαθιά τα καλοκαίρια του 2016 και 2017 όταν και εξυπηρετούσα τις ανάγκες του αναλογίου στο Γαρδίκι του Ασπροποτάμου.Ο πατήρ Αθανάσιος Κουμπής ο Παπαθανάσης μας, όπως τον γνωρίζαμε οι περισσότεροι με περιέβαλλε από την πρώτη στιγμή με στοργή και αγάπη. Κληρικός απλός, άριστος λειτουργός, καταδεκτικός, φιλεύσπλαχνος, παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς νέους ιερείς λάμπρυνε με την παρουσία του την Αγία Τράπεζα του ναού της Παναγιάς του Γαρδικίου. Η ψυχή του χωριού, πρώτος σε όλα, στις χαρές και τις λύπες, στα καλά και τα κακά, πραγματικός πατέρας για όλους τους Γαρδικιώτες. Πρώτος ανέβαινε την άνοιξη στο αγαπημένο του χωριό και τελευταίος αναχωρούσε γιατί πάνω από όλα ήταν η αγάπη του για τον Χριστό αλλά και για όλα τα ξωκλήσια του χωριού τα οποία έπρεπε να λειτουργηθούν μια φορά το χρόνο, έπρεπε να «ανοίξουν» όπως συνήθιζε να λέει. Πόσες πατρικές συμβουλές δεν άκουσα από το στόμα του, ήξερε τον πόθο μου για την ιερωσύνη και πάντα, όταν του διδόταν η ευκαιρία, μου έλεγε: «έτσι να κάνεις όταν γίνεις ιερέας, αυτό να προσέχεις, από κείνο να φυλάγεσαι». Όταν ευδόκησε ο Θεός να χειροτονηθώ διάκονος τον Φεβρουάριο του 2018 με αξίωσε να λειτουργήσω μια φορά μαζί του εκεί στην Παναγιά του Γαρδικίου που ήταν και η τελευταία. Έκτοτε χαθήκαμε, οι υποχρεώσεις μου στην ενορία δεν μου επέτρεψαν να συλλειτουργήσω ξανά μαζί του, παρόλα αυτά πάντα με θυμόταν, με έπαιρνε τηλέφωνο να μάθει πως πορεύομαι στο Ιερό Θυσιαστήριο. Τα άσχημα νέα ήρθαν εκείνη την Κυριακή 31 Μαΐου μόλις είχα τελειώσει τη Θεία Λειτουργία: εκοιμήθη ο Παπαθανάσης… Δεν μπορούσα να το πιστέψω, ότι τον κάλεσε τόσο νωρίς κοντά Του, Εκείνος που τόσο αγάπησε σε όλη του τη ζωή. Δυστυχώς οι ενοριακές μου υποχρεώσεις ξανά δεν μου επέτρεψαν να βρεθώ ούτε στο ξόδι του αλλά ούτε και στο τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο. Καλέ μου Παπαθανάση, αναπαύσου εν ειρήνη, το έργο σου στο χωριό αλλά και όπου υπηρέτησες πιστά τον Χριστό θα είναι φωτεινό για τους επόμενους ιερείς, είμαι σίγουρος πως και τούτο το καλοκαίρι θα βλέπεις από ψηλά όλους τους Γαρδικιώτες και θα είσαι εκεί στην πλατεία να τα λες μαζί τους κάθε απόγευμα. Για μένα θα είσαι πάντα στην καρδιά αλλά και στην Προσκομιδή μου. Φιλώ νοερά το χέρι σου.
π. Ευάγγελος Σαμαράς
Msc Θεολογίας
Εφημέριος Μ. Ελευθεροχωρίου Ελασσώνος
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
