«Είναι δύσκολο να ενθουσιαστεί κανείς με τις εκλογές ανάδειξης αρχηγού στην Κεντροαριστερά» έγραφε την Κυριακή 12/11/17 στην « ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ο κ. Γιώργος Παγουλάτος, Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. « Είναι ευκολότερη η ανία και η αδιαφορία» συμπλήρωνε. Εξηγούσε όμως με πολύ μεγάλη σαφήνεια γιατί θα πήγαινε να ψηφίσει « χωρίς ενθουσιασμό, αλλά με συναίσθηση ότι η υπόθεση αυτή αφορά ένα φάσμα πολύ ευρύτερο από τη στενή κομματική βάση της Κεντροαριστεράς». « Ένας ισχυρός κεντρώος πόλος λειαίνει το έδαφος για αναγκαίες συγκλίσεις, εμπεδώνει κουλτούρα διαλόγου, συμβιβασμών, συναινέσεων» επεσήμαινε. «Ένα ισχυρό προοδευτικό Κέντρο είναι αναγκαίο για τη χώρα. Είναι μακροπρόθεσμα χρήσιμο και για τα δύο μαζικά Κόμματα εξουσίας : τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι από τη σκοπιά του βραχυπρόθεσμου εκλογικού ορίζοντα. Αλλά από κείνη της μετέπειτα κυβερνητικής σταθερότητας… προσφέρει τον αναγκαίο ενδιάμεσο φορέα ιδεολογικής μετριοπάθειας και σύγχρονων φιλελεύθερων αξιών… θα καθορίσει εάν η αυριανή κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα έχει ως δυνητικό εταίρο ένα προοδευτικό Κόμμα με μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό ή ένα Κόμμα – χυλό που επιδιώκει απλώς να επαναπατρίσει προδομένους Πασόκους από τον ΣΥΡΙΖΑ».
Μακάρι να είναι αυτοί οι προβληματισμοί με τους οποίους πηγαίνουν στις κάλπες οι χιλιάδες πολίτες που παίρνουν μέρος στις διαδικασίες επιλογής προέδρου του νέου Σχηματισμού της Κεντροαριστεράς. Έχω τη γνώμη όμως, ότι η πλειοψηφία των στελεχών – των μελών – των οπαδών – φαντασιώνεται τα περασμένα πελατειακά μεγαλεία. Ένα Κόμμα Εξουσίας που παίρνει τη ρεβάνς, που συγκρούεται και υπερφαλαγγίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται πιο κοντά σε συναινέσεις και συμβιβασμούς κυβερνητικών συμμαχιών με τη ΝΔ. Φαντασιώνονται ένα μεγάλο Κόμμα – « χυλό» που να υποκαθιστά την παλιά ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ στον ιδεολογικοπολιτικό ανταγωνισμό με τη ΔΕΞΙΑ και την ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Μακάρι να αποδειχθεί ότι έχω άδικο. Ότι ο νέος Σχηματισμός θα συζητά για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, για ριζικές τομές, για το νέο παραγωγικό πρότυπο, για το νέο αναπτυξιακό μοντέλο, για τις εργασιακές σχέσεις, για την ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων, για αξιοκρατία στη δημόσια διοίκηση, για θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και κοινωνικά αγαθά… Ότι η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ θα συζητά για τη θέση της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη, για τη κατάργηση του νεοφιλελεύθερου Συμφώνου Δημοσιονομικής Πειθαρχίας, για την υλοποίηση των ιδρυτικών αξιών, για τη δημοκρατική εμβάθυνση της Ευρώπης… κι ακόμη για την άρση των αίτιων που οδήγησαν την Ελλάδα στην αδυναμία αξιοποίησης των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων, στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, στο φαύλο σύστημα εξουσίας – σε υπόδικους ή φυλακισμένους Υπουργούς – στη κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα – στη προνομιούχα ελίτ που φυγάδευε τον πλούτο της σε φορολογικούς παραδείσους και αδιαφορούσε για τη χρεοκοπία της χώρας.
Εάν η βάση των προσανατολισμών του νέου Σχηματισμού της ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ είναι οι ουσιαστικές προγραμματικές συγγένειες ή αποκλίσεις με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε πραγματικά ο ρόλος του θα είναι χρήσιμος για την αναγκαία κυβερνητική σταθερότητα της νέας εποχής. Εύχομαι να καταλήξουν εποικοδομητικά για την Ελλάδα χωρίς κηδεμονία, για τη συνολική ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ – τη προοδευτική ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ μιας ιστορικής χώρας με τεράστιες δυνατότητες. Ούτως ή άλλως, όλη η Ενωμένη Ευρώπη βρίσκεται στην αναζήτηση των πολιτικών διεργασιών και των συσχετισμών που θα επιτρέψουν να ελπίζουμε στην Ευρώπη των ουμανιστικών αξιών. Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ – η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην Ελλάδα οφείλει να επιλέξει προσανατολισμούς και συμμάχους. Μπορεί να συνεχίζει να κινείται με τη λογική του Τόνυ Μπλέρ ή να υιοθετήσει τη στρατηγική του Τζέρεμυ Κόρμπιν …
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΕΚΕ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ