“Τουρκία: Τότε και τώρα…”

του ΗΡΑΚΛΗ ΑΘ. ΡΙΖΟΥ

Τουρκία, μια ετερόκλητη χώρα φάντασμα με ανομοιογενείς εθνικότητες που μέσω της ασφυκτικά αναγκαστικής τους συνύπαρξης απαρτίζουν το ισχνό αυτό οικοδόμημα.
Ένα συνονθύλευμα νομαδικών φυλών που η ίδρυση του χάνεται κάπου 800 χρόνια πριν με κύριο κορμό καμηλιέρηδες της στέπας χωρίς καμία παιδεία και κουλτούρα, χωρίς κανένα σημαντικό χαρακτηριστικό ιδίωμα που να συνάδει έστω κατ’ελάχιστο με το πνεύμα της εποχής του. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν δε στο πέρασμα των αιώνων για να εδραιώσουν την κρατική τους υπόσταση ξεπερνούσε κάθε ίχνος θρασύτητας, ενώ η ευρηματικότητα τους σε βάρβαρες πρακτικές προς εξασφάλιση της εθνικής τους συνοχής προκαλούσαν κυρίως τον αποτροπιασμό. Θα μπορούσε κάλλιστα να ισχυριστεί κανείς ότι ήταν οι τζιχαντιστές του μεσαίωνα!
Η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται με κύριο χαρακτηριστικό το έπος του θρασύδειλου μεμετισμού το χαρακτηριστικό γνώρισμα του οποίου είναι η ολιστική προσέγγιση των στόχων του, εναρμονισμένου στο δόγμα του καραγκιόζη.
Και δυστυχώς αυτές οι λογικές χρειάζονται πολύπλευρη αντιμετώπιση, εγρήγορση και συνεχή επιτήρηση.
Παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε στο κατώφλι του 2021 οι πρακτικές που χρησιμοποιεί η γειτονική χώρα έχουν μείνει αναλλοίωτες στο χρόνο, μένοντας στο επίπεδο του γύφτικου παζαριού και της υποβάθμισης σοβαρών θεμάτων με όρους αναχρονιστικούς όπως το πεσκέσι και η λογική του θρασύδειλου ζήτουλα.
Αδίστακτοι, αμόρφωτοι, μη εξελίξιμοι, εξοργιστικά στάσιμοι, κομπλεξικοί, υπερφίαλοι φαφλατάδες αλλά και υπερβολικά δειλοί.
Στην τελευταία της εκδοχή η ηγεσία της αποτελείται από έναν ψυχιατρικού ενδιαφέροντος φιλόδοξο υπάνθρωπο και ένα στενό πυρήνα ομοίων του που τον συνοδεύει, φιλοδοξώντας μέσω σφαγών, εγκλημάτων και καταπάτησης κάθε έννοιας δικαίου, κανόνων και διεθνών συνθηκών να ανασυντάξουν την χαμένη αίγλη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας και να χριστούν συνεχιστές της.
Σε μια κορυφαία έκφραση εμετικής αηδίας και προκλητικής προβολής της απαστράπτουσας υποκουλτούρας τους, μετατρέπουν ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σε λατρευτικό χώρο της πιο επικίνδυνης, αναχρονιστικής και απαίσχυντης θρησκείας(χωρίς να ενισχύω τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό στην επιβολή του οποίου έγιναν φρικτά εγκλήματα από ΟΛΟΥΣ), στο όνομα της οποίας διαπράχθηκαν και συνεχίζουν να διαπράττονται τα ειδεχθέστερα εγκλήματα της ανθρωπότητας.
Το μέγιστο κομψοτέχνημα και αρχιτεκτονικό θαύμα της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ήταν, είναι και θα παραμείνει στο διηνεκές ένα παγκόσμιο μνημείο χριστιανοσύνης και ένα οικουμενικό κειμήλιο της μακροβιότερης αυτοκρατορίας ανά τους αιώνες:
ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;